arch/ive/ief (2000 - 2005)

Het is ver gekomen in het vroeger o zo cultuurlievend en multikultureel Gent.Mensen die zich willen ontspannen,wat te lachen, te zingen , muziek te maken of wat te drinken kunnen hier nu zonder pardon een bezoekje aan de combi of het bureau voorgeschoteld worden. Wie er wat te "alternatief" uitziet, mensen met dreadz, lang haar hanekam, piercing of tatooage mag nu van de burgemeester,dhr. Franceken Beke meegenomen worden voor foulliage en een mooie foto voor in het fotoboek van de politie. De reden is een nieuw groot hotel dat momenteel word klaargestoomt aan de korenlei.
Wij vinden dit pure discriminatie!!
WE MOGEN GEEN MUZIEK MEER MAKEN ZONDER VERGUNNING
WE MOGEN NIET MEER GAAN OF STAAN WAAR WE WILLEN IN GENT
TIJD VOOR AXIE!!!
WOENSDAG 30.04.03 OM 19U GENT ZUID
(bring noiz,no partypoliticz)

jah, het is de laatste tijd erg in Gent. Als je een half uurtje aan de graslei zit dan heb je zeker 10 verschillende flikken zien passeren... Het is dan ook schandalig dat ze muziek (maken) verbieden, het geeft juist enorm veel sfeer!! Vorige week stonden daar bij die lawaaidemo wel opeens zeer veel flikken (bijna omvergereden door 1 van de combi's), zijn er toen mensen opgepakt? ... Ik zal er zeker zijn!!

Even enkele zaken in context zetten.
1. Lawaai:
Geluid is een fenomeen dat objectief vele gedaantes kan aannemen en subjectief heel verschillend kan gepercipieerd worden en daardoor ook zeer diverse invloeden op het individuele gemoed heeft. Om het iets duidelijker te stellen: geluid kan de mens in een aangename stemming brengen of zelfs voor een artistieke ervaring zorgen maar kan ook terreur betekenen. Het vervelende is dat de aard van de ervaring niet enkel afhangt van het geproduceerde geluid maar in nog grotere mate van de perceptie van de ontvanger, wat zowel met persoonlijkheid als met de gemoedstoestand van het moment te maken heeft. Hoe dan ook: geluid in de publieke ruimte is altijd een stuk opdringerig. Wie dan een heel klein beetje democraat is weet dat hieruit volgt dat noch het recht op lawaai produceren, noch het recht op totale stilte absoluut zijn.
Concreet: muziek maken in de stad zou moeten kunnen, ook zonder vergunning… correctie: vooràl zonder vergunning, want anders krijg je enkel nog muziek met commerciële bedoelingen (straatmuzikanten, cd-verkopersstandjes, enz.). Maar wie geluid wil maken, moet dan wel rekening houden met (de rechten van) andere gebruikers van de openbare ruimte en moet dus middelen zoeken om zo weinig mogelijk overlast te veroorzaken, bijvoorbeeld door niet te dicht bij terrassen op te stellen of zeker nooit electronisch versterking te gebruiken (electrische gitaren, ghettoblasters,…).
2. Politiepatrouilles
Zichtbare politieaanwezigheid heeft zeker een functie in een stad als Gent, maar ook hier geldt dat ze algauw een opdringerig karakter krijgt. Het is aan de ordediensten om zich zo discreet mogelijk in de publieke ruimte te bewegen en repressieve handelingen te bewaren voor noodsituaties, elke repressieve handeling is eigenlijk een stukje falen van de opdracht. Dit gezegd zijnde is het natuurlijk een utopie om elk repressief optreden volledig uit te sluiten, er zijn nu eenmaal gevallen die op geen enkele andere wijze kunnen opgelost worden.
Voorstel tot oplossing:
Probeer als groep een sereeen gesprek te hebben met burgemeester Beke, in mijn ervaring durft die zich wel eens wat verkrampt opstellen maar is hij wel vatbaar voor redelijke argumenten en voorstellen.
Ook spreken met politie is niet zo evident voor ongeorganiseerde jongeren, maar “als de berg niet tot moses komt”, dan zit er weinig anders op dan zelf tot ginder te gaan en daar zitten zeker enkele die tot serieus overleg bereid zijn.

Even enkele zaken in context zetten. 1. Lawaai: Geluid is een fenomeen dat objectief vele gedaantes kan aannemen en subjectief heel verschillend kan gepercipieerd worden en daardoor ook zeer diverse invloeden op het individuele gemoed heeft. Om het iets duidelijker te stellen: geluid kan de mens in een aangename stemming brengen of zelfs voor een artistieke ervaring zorgen maar kan ook terreur betekenen. Het vervelende is dat de aard van de ervaring niet enkel afhangt van het geproduceerde geluid maar in nog grotere mate van de perceptie van de ontvanger, wat zowel met persoonlijkheid als met de gemoedstoestand van het moment te maken heeft. Hoe dan ook: geluid in de publieke ruimte is altijd een stuk opdringerig. Wie dan een heel klein beetje democraat is weet dat hieruit volgt dat noch het recht op lawaai produceren, noch het recht op totale stilte absoluut zijn. Concreet: muziek maken in de stad zou moeten kunnen, ook zonder vergunning… correctie: vooràl zonder vergunning, want anders krijg je enkel nog muziek met commerciële bedoelingen (straatmuzikanten, cd-verkopersstandjes, enz.). Maar wie geluid wil maken, moet dan wel rekening houden met (de rechten van) andere gebruikers van de openbare ruimte en moet dus middelen zoeken om zo weinig mogelijk overlast te veroorzaken, bijvoorbeeld door niet te dicht bij terrassen op te stellen of zeker nooit electronisch versterking te gebruiken (electrische gitaren, ghettoblasters,…). 2. Politiepatrouilles Zichtbare politieaanwezigheid heeft zeker een functie in een stad als Gent, maar ook hier geldt dat ze algauw een opdringerig karakter krijgt. Het is aan de ordediensten om zich zo discreet mogelijk in de publieke ruimte te bewegen en repressieve handelingen te bewaren voor noodsituaties, elke repressieve handeling is eigenlijk een stukje falen van de opdracht. Dit gezegd zijnde is het natuurlijk een utopie om elk repressief optreden volledig uit te sluiten, er zijn nu eenmaal gevallen die op geen enkele andere wijze kunnen opgelost worden. Voorstel tot oplossing: Probeer als groep een sereeen gesprek te hebben met burgemeester Beke, in mijn ervaring durft die zich wel eens wat verkrampt opstellen maar is hij wel vatbaar voor redelijke argumenten en voorstellen. Ook spreken met politie is niet zo evident voor ongeorganiseerde jongeren, maar “als de berg niet tot moses komt”, dan zit er weinig anders op dan zelf tot ginder te gaan en daar zitten zeker enkele die tot serieus overleg bereid zijn.