BRUSSEL -- De vakbonden aanvaarden de uitnodiging van de regering om verder te onderhandelen over het generatiepact. Maar de bonden willen wel praten over de zes punten van het eisenplatform van de betoging. Als blijkt dat de opening van de regering onvoldoende groot is, dan beraden de vakbonden zich op 22 november over een nieuw actieplan. Dat maakten ze dinsdag bekend op een gezamenlijke persconferentie.
Zaterdagavond werden de vakbond ontvangen door de regering. Zij kregen daar de uitnodiging om op 14 november verder te onderhandelen over het generatiepact. De vakbonden willen deelnemen aan dat overleg, maar nemen wel de eisenbundel mee van de succesvolle betoging tegen het generatiepact.
Volgens Xavier Verboven van het ABVV moet er dus onderhandeld worden over nieuwe maatregelen tegen jeugdwerkloosheid, over het tijdskrediet. Ook de heikele dossiers van de brugpensioenen en de herstructurering moeten opnieuw op tafel komen. Verboven: “Bij brugpensioen gaat het ondermeer over de uitbreiding van gelijkgestelde dagen en over de CAO's in de metaal en chemie (brugpensioen op 55, 56, 57 na een loopbaan van 38 jaar, nvdr). De huidige regeling bij herstructureringen vinden we te bestraffend en ook met de beschikbaarheid van bruggepensioneerden hebben we het moeilijk.”
De vakbonden gaan er vanuit dat die marge er is. Jean-Claude Vandermeeren van het ABVV geeft toe dat de uitlatingen van premier Verhofstadt en de socialistische ministers daaromtrent tegenstrijdig zijn, maar benadrukt dat de regering tegenover de vakbonden eensgezind was. “De regering heeft tegen ons gezegd dat er een opening is en dat er geen taboe is. Dat is wat telt, niet wat Verhofstadt vertelt op tv.”
Als toch blijkt dat er geen ruimte is om over alle punten te onderhandelen, dan kunnen er nieuwe acties komen. Vandermeeren: “Als Verhofstadt ons zegt dat onze zes punten te ver gaan, zullen wij onze conclusies trekken.” ACV-voorzitter Luc Cortebeeck treedt hem bij. “De actiedreiging blijft overeind,” aldus Cortebeeck. “We geven de regering één week om te discussiëren. Op 22 november evalueren de drie vakbonden de situatie en als het resultaat onvoldoende is komen we naar buiten met een nieuw actieplan. En dat zal meer zijn dan een betoging.” De evaluatie zal gebeuren door de algemene raad bij het ACV en door het federaal comité bij het ABVV.
Vandermeeren voegt er aan toe dat de bonden geen zin hebben om eindeloos te discussiëren over punten en komma's. “Het is niet de bedoeling dat de regering lang met ons voeten speelt,” benadrukt Vandermeeren. Het mag ook niet blijven bij een technische werkgroep. “We gaan geen Raad van State spelen,” zegt Xavier Verboven. De algemeen secretaris van het ABVV heeft geen zin om zich op te sluiten in een technisch debat.
Ondertussen blijven lokale acties in bedrijven mogelijk. “Er is geen ordewoord, maar de vakbonden staan achter alle acties tegen het generatiepact. De onvrede aan de basis blijft groot,” aldus Jean-Claude Vandermeeren. ACV-voorzitter Luc Cortebeeck gelooft dan ook niet dat de mobilisatie stilaan zal doodbloeden. “Twee weken is uiteindelijk een korte periode.”
Na een onderzoek waaruit moet blijken dat we minder werken dan we denken, na de uitspraken van werkgevers dat immigratie noodzakelijk is omdat Belgen lui en onbekwaam zijn, volgt dan nu definitief de actie tegen het echte onderwerp: de lonen, de index. De eerste minister, op reis in Azië, was sneller dan het licht om dit te steunen.
Graag herhaal ik mezelf uit vorige bijdragen op deze site:
("informatiecampagne", 7/11)
"Een vergroting van de arbeidsmarkt (meer jongeren aan het werk, meer ouderen aan het werk) door de regering, in combinatie met een verkleining van het aantal arbeidsplaatsen, door de werkgevers, stimuleert loonverlies. Dit loonverlies (= verminderde koopkracht?) denken de werkgevers te compenseren met nieuwe afzetmarkten in de groeilanden"
("oneerlijke onzin" 2/11)
"Besluit 8. De verborgen agenda achter de beleidsverklaring van 11 oktober in het algemeen en achter het generatiepact in het bijzonder, zijn afbraak van onze sociale wetgeving en loonmatiging, op maat van de groeilanden."
Toch opvallend is, dat regering en de werkgevers zich amuseren met een rondje "vakbondje en tegenstanders tarten". Verschillenden vragen zich af waarom de regering en de meerderheidspartijen zo graag "olie op het vuur gooien".
Waarom doen ze dat? Wie lonen en sociale wetgeving wil afbreken, verwijdert eerst wie ze verdedigt, wie ze beschermt.
Waarschijnlijk zijn "behoorlijke"lonen, een goede sociale wetgeving en een goed georganiseerde vakbond slecht voor het imago van België dat de regering tracht te verkopen tijden haar bedelronden bij inversteerders in de groeilanden.
De Europese investeerders daarentegen zien in die groeilanden, in China in het bijzonder, een niet te missen opportuniteit.
De regering en de werkgevers stimuleren een situatie van veralgmeend wantrouwen. Ieder Belg heeft het recht om huidige regeringspolitiek onwaardig en walgelijk te vinden.