arch/ive/ief (2000 - 2005)

“Hier is de virtuele delegatie van Flightcare,” zegt een delegee grimmig. De directie van het luchthavenbedrijf dat stukken van het failliete Sabena opslorpte, erkent de syndicale delegatie niet. “Eén jaar nadat we tijdens de sociale verkiezingen van de werknemers een mandaat hebben gekregen, worden we nog altijd niet erkend,” legt de delegee uit. Net als bijna al zijn collega's wil hij liefst zijn naam niet in de media. “Vanaf nu zijn we vogelvrij. Zelfs met dit groene sjaaltje zijn we niet veilig. Wie zijn mond opendoet, vliegt op een zwarte lijst. Van de 25 personen die vorig jaar even het werk neerlegden, zijn er 10 ontslagen.”

Volgens de bonden schendt de directie van Flightcare wel vaker de meest elementaire sociale regels. “Na drie en een half jaar is er nog altijd geen arbeidsreglement,” zegt Roberto Parrillo van ACV-Transcom. “De inspectie stelde bovendien eerder al problemen vast met radio-actief en ander gevaarlijk materiaal. Wie durft er hier dus te klagen over inbreuken tegen het veiligheidsreglement?”

Wie even de moeite neemt om met de werknemers te praten, krijgt het ene straffe verhaal na het andere te horen. Een arbeider die vliegtuigen laadt en lost vertelt: “In mijn afdeling ligt het aantal ongevallen drie maal zo hoog als in de bouw. Er werken 350 mensen en er zijn dit jaar al meer dan tien arbeidsongevallen geweest. En dan rekenen we de rugletsels nog niet mee want die worden niet als zodanig erkend. Maar wat denk je dat het effect is als je uren op je knieën moet zitten en loodzware valiezen boven je hoofd op de transportband moet gooien. Wij verzetten 15 à 20 ton per dag met een ploegje van drie mensen. (balt de spieren) Kijk, dit is heus niet van te fitnessen. De directie rekent kil zonder rekening te houden met specifieke omstandigheden: zoveel vluchten is zoveel mensen om te laden. Dat het in de zomer bloedheet is op de tarmac en dat vakantiekoffers veel zwaarder wegen dan koffers van zakenmensen, daar houdt de directie geen rekening mee.”

Ook bij de cleaning, de afdeling waar Maria Vindevoghel werkt(e), klagen ze over de stugge houding van de werkgever. “De tijd die we krijgen per vliegtuig wordt heel scherp in de gaten gehouden. Overvolle vliegtuigen met vakantiegangers en kinderen leveren meer poestwerk op, maar daar houdt de directie geen rekening mee. Het werk is nochtans niet te onderschatten. Je staat constant gebukt wat bijzonder slecht is voor de rug,” aldus een schoonmaakster.

Zelf werkt ze maar halftijds. “Langer werken, kan ik niet aan. Ik heb nog een sociaal leven, weet je wel. Deze firma is harteloos. Of je nu tien kinderen hebt of single bent, voor Flightcare maakt het niet uit. Vooral de tijdelijke contracten krijgen het hard te verduren. Plooi je niet, dan wordt je contract niet verlengd. Maar ook de vaste contracten moeten ultra-flexibel zijn. Van de éne dag op de andere kan je uurrooster veranderen. Plots moet je dan om 17u beginnen in plaats van om 16u30. Het lijkt een kleine aanpassing, maar probeer het maar eens te regelen met een echtgenoot die bij DHL werkt en kinderen die naar school gaan.” Daar staat geen buitensporig loon tegenover, aldus deze arbeidster. “Aan onze premies wordt voortdurend geknibbeld. Een ochtendpremie telde vroeger voor de ganse shift. Nu enkel nog voor de uren voor een bepaald uur in de morgen. De aandeelhouders vullen hun zakken en wij zijn de dupe.”

Maria kon dat tegenhouden, zegt de arbeidster. “Zij had veel invloed en durfde met de vuist op tafel te slaan als dat nodig was. Zonder haar zijn we verloren. Ik vrees dat ze volgende week al zullen beginnen prutsen aan onze uren.” Een delegee beaamt dat. “Maria ontslaan, betekent onze delegatie onthoofden.
Zonder haar zijn we verloren.”

De bonden zijn er van overtuigd dat de directie van Flightcare Maria Vindevoghel viseert vanwege haar vakbondwerk. “De firma heeft eindelijk een stok gevonden om Maria te slaan”, meent Joris Welters van het ACV-Transcom. “Ze wordt gewaardeerd door de werknemers en daarom wilden we haar voordragen als syndicaal afgevaardigde. De directie wilde dat blijkbaar verhinderen.”