arch/ive/ief (2000 - 2005)

Voor een aantal kampeerders uit het dissent-kamp leek het geen goed idee om tot woensdagochtend te wachten om het kamp te verlaten (en de feiten van woensdag hebben ons gelijk gegeven) en daarom koos een bont gezelschap van nationaliteiten (in totaal een vijftigtal mensen) voor een avontuurlijke tocht van stirling naar gleneagles dwars door de oichill hills ('hills' was hier wel understatement, lol).

We vertrokken op 5 juli rond 2 u uit het dorpje minstrie, aan de voet van de oichill hills. Waar er de eerste 2 uren van de mars nog een soort herderspad was, moesten we daarna dwars door de bergen marcheren, en dat was absoluut geen sinecure. De bergen waren allemaal begroeid met een soort moshoopjes en ondergrondse beekjes die het wandelen zeer moeilijk maakten. Na een tijdje verloren we ook de helft van de groep, waaronder de twee gidsen. Niettemin was het landschap adembenemend...

We kwamen de rest van de groep weer tegen op een heuvel genaamd Blairdenon Hill, vanwaar je heel in de verte Gleneagles al kon zien liggen . Een groot deel van de groep verkoos om daar te blijven kamperen en om te proberen daar een beacon aan te steken. Ik (en met mij de groep Belgen, 1 Noor, 1 Engelsman en een Deens meisje) vonden deze plek nog veel te ver van ons doel af en besloten om verder te trekken. De vermoeidheid en zeiknatte schoenen en broeken begonnen wel hun tol te eisen, en met onze laatste krachten en elk 2 stukken hout sleepten we ons nog 2 bergen op, vanwaar we een schitterend zicht hadden op gleneagles en het hotel (if only we had a nuke-launcher with us..) Daar ontmoetten we nog 2 andere duitse activisten.

Nu, de schreeuwerige kleuren van onze tentjes bleef niet onopgemerkt. Nauwelijks hadden we ze opgezet, of er kwam een politie-chopper op een twintigtal meter boven onze hoofden cirkelen ( middenvingers in de lucht natuurlijk :) om na 5 minuten weer weg te vliegen. Maar na 5 dagen betrekkelijk mooi schots weer was ons geluk duidelijk op. Die nacht gingen boven de oichill hills de hemelsluizen open, en daar was ons tentje niet tegen bestand. Alles wat nog niet doorweekt was na de mars, was dat tegen 5 uur 's ochtends dus wel... Bij de anderen was er toen nog niet echt een consensus over wat we gingen doen. Om die reden, en simpelweg om onderkoeling te vermijden, vertrok ik om 6 uur 's ochtends richting auchterarder. Na een fouillage in blackford, mocht ik dankzij wat geslijm LANGS het hek richting het dorpje lopen. Dansjes, gezangen en vragen als 'Did you see 8 assholes in suits passing by here sir?', konden de stijve Britse flikken niet echt amuseren, maar goed...

De mars door de bergen was ten eerste onvergetelijk, en na alles wat er in stirling gebeurd is woensdagmorgen volgens mij ook de slimste beslissing.

Peace the fuck out

Ewout - Easy - Vanlerberghe