Londen getroffen door zware aanslag op openbaar vervoer

Rond 10 voor 9 deze ochtend werd Londen opgeschrikt door een reeks explosies in de metro. Er deden zich ontploffingen voor in de stations Aldgate East, Edgware Rd, Kings Cross, Liverpool Street, Moorgate en Russell Square. Een bus werd aan stukken gereten op Tavistock Square. Het transportnetwerk van Londen was verlamd. De hoofdstad bevond zich in chaos. Scotland Yard sloeg groot alarm. Minister van Binnenlandse Zaken Charles Clarke zei dat de explosies “zware slachtoffers” brachten.

Ooggetuigen spreken van vele slachtoffers in Liverpool Street. Eén getuige die zich in de trein bevond op het moment van de ontploffingen, vertelde dat overal lichamen en ledematen op de vloer lagen. Ze zei dat de wagon waar een ontploffing gebeurde, van binnen zwart zag. Ze zag mensen waarvan de kleren waren afgeblazen en ze zag lichamen buiten de wagon liggen.

Er waren nog veel meer horrorverhalen. Geshockeerde reizigers spaken van slachtoffers overdekt met bloed. Aan een bepaald metrostation zag men mensen buitenstromen overdekt met bloed en roet. Reizigers werden in heel de stad geëvacueerd van de haltes, velen in shock en met hun kleren aan flarden. Ziekenhuizen zeggen dat ze niet langer mensen aanvaarden die geen noodgeval hebben. Ze maken gewag van zware hoofdwonden, het verlies van ledematen en letsels door het inhaleren van rook. Loyita Worley vertelde de BBC dat ze op de trein zat toen een explosie plaatsvond in de volgende wagon, terwijl ze in een tunnel waren. De 49 jaar oude vrouw zei: “Alle lichten gingen uit en de trein stopte direct. Overal was er rook en iedereen kuchte en stikte, maar bleef kalm. We konden de deuren niet openen.”

Het hele systeem werd platgelegd. De politie en ambulances blokkeerden verscheidene verkeersaders. Ze verzegelden grote gebieden rond andere metro- en treinstations. Brandweerlui trokken beschermvesten tegen chemische stoffen aan voordat ze zich de stations in haasten. Nooddiensten hielpen gewonde passagiers buiten Aldgate Station en men vertelde dat mensen bedekt met roet uit King’s Cross stroomden.

De Britse transportpolitie schreef aanvankelijk de ontploffingen toe aan elektrische stoten, maar de elektriciteitscentrale zei later dat zoiets onmogelijk was. De evidente waarheid werd al snel duidelijk: Londen was het doelwit van een woeste terroristische aanval. Blijkbaar waren er zeven ontploffingen. Een woordvoerder van de Britse transportpolitie verklaarde dat twee treinen vast blijven zitten in de tunnels. Het is moeilijk om voor te stellen wat de effecten van een explosie zijn in een begrensde ruimte met rondvliegende stukken glas.

De eerste bom op een bus explodeerde nabij Russell Square niet lang nadat de ontploffingen in de metro zich hadden voorgedaan. Een getuige vertelt dat het bovenste platform van de dubbeldekker volledig was weggeblazen. En dat terwijl de bus vol zat met mensen. “Het was een gigantische explosie en papier en een halve bus vlogen door de lucht”, zei ze. Iemand die BBC 5 belde, zei dat zijn vriend had gezien dat “de bus werd opengescheurd als een blikje sardienen en overal lagen lichamen”.

De oorzaken van de incidenten zijn totnogtoe onduidelijk. Maar in navolging van de gruweldaden in Madrid vorig jaar kunnen we een verband met het Midden-Oosten zeker niet uitsluiten. Net zoals in Madrid was het een goed geplande aanval. Net zoals in Madrid kwam er geen waarschuwing. Net zoals in Madrid was het doelwit willekeurig en berekend om het maximum aantal mensen te doden en te verminken. Alle kenmerken wijzen naar fanatici van het type al-Qaeda. Kennelijk hebben Arabische websites al gesteld dat de terroristische organisatie achter de aanslagen zit. Hoewel dit nog niet bevestigd is, is het een sterke mogelijkheid.

De explosies waren getimed op het moment dat een groot aantal gewone werkende mensen zich naar hun werk begeven. De ontploffing op de bus volgde daarop. Deze aanslagen gebeuren een dag nadat bekend raakte dat Londen de Olympische Spelen van 2012 krijgt toegewezen. Het gevoel van collectieve shock was nog groter door het wreed contrast met de uitbundigheid van de dag voordien. De aanslagen gebeuren eveneens op het moment dat de leiders van de G8 mekaar ontmoeten in Schotland. Waarschijnlijk was het de bedoeling dat de aanval met dit laatste moest samenvallen.

De aanslag in Londen is bedoeld als een boodschap. De inhoud van die boodschap is klaar en duidelijk: “jullie zeggen dat jullie de oorlog tegen het terrorisme aan het winnen zijn, dat de wereld nu een veiligere plek is, dat de invasie in Irak succesvol was, maar al die beweringen zijn fout”. De identiteit van de daders is onbekend, maar wie ze ook waren, ze geven niet om de onschuldige slachtoffers van hun acties. Dit soort activiteiten is volstrekt onaanvaardbaar voor iedereen die de zaak van het socialisme en de werkende klasse verdedigt. Dit soort acties zorgt er enkel voor dat de reactionaire krachten nog harder toeslaan. Er is absoluut niets dat dit soort acties rechtvaardigt. We moeten ze volkomen veroordelen.

Onze veroordeling van terroristische acties is helemaal niet te vergelijken met de hypocriete veroordeling van Bush en Blair. In zijn toespraak stelde Tony Blair: “Onze gedachten en gebeden zijn bij de slachtoffers en hun familie.” In zijn volgende zin herhaalde hij zijn vastberadenheid om het “terrorisme te verslaan”. Deze heren laten geen enkele traan voor de tienduizenden onschuldige mannen, vrouwen en kinderen die in Irak werden afgemaakt als gevolg van hun beleid. Dat is nochtans net zo goed terrorisme – terrorisme op veel wijdere en onmenselijkere schaal. Ze hebben geen moreel recht om geweld te veroordelen wanneer ze zelf verantwoordelijk zijn voor het zaaien van oorlog en geweld over de hele wereld ten dienste van hun eigen cynische agenda.

Hoe gruwelijk ze ook waren, vergeleken bij 11 september waren de aanslagen in Londen redelijk beperkt. Elf september was een spectaculaire aanslag die het hart van de VS trof. Maar wat was het eindresultaat? Slechts het versterken van de meest reactionaire rechtervleugel van de heersende klasse, de versterking van het imperialisme, het succes van George Bush, de invasie in Afghanistan en Irak. In moordzaken vragen de advocaten: cui bono? – wie baat erbij. De enige mensen die baat hebben bij terrorisme zijn de ergste vijanden van de werkende klasse, van de democratie en van het socialisme.

We veroordelen de methoden van de terroristen niet enkel omdat ze onschuldige slachtoffers doden. We veroordelen ze eveneens omdat ze in de kaart spelen van het imperialisme en de reactie. We veroordelen ze omdat ze Bush en Blair alle excuses geven die ze nodig hebben om hun criminele beleid voort te zetten. Ze zijn een geschenk voor al deze rechtse elementen die de democratische rechten aan banden willen leggen. De politie zal weer macht bij krijgen. Het staatsapparaat zal versterkt worden. De publieke opinie zal toleranter staan tegenover nieuwe repressieve acties en militair geweld onder het mom van “de strijd tegen het terrorisme”. Dit alles zal op zijn beurt dan weer het risico op terroristische acties verhogen.

Dit is gruwel zonder einde. Dit is een ziekte die zich verspreidt als een mondiale epidemie van het ene land en continent naar het andere. Niemand is veilig. Geen land is veilig. De toespraken van de leiders met als hoofdtoon “we gaan deze oorlog tegen het terrorisme winnen”, klinken bij dit alles vreselijk hol.

Het beeld is nog steeds erg onduidelijk. De bevolking is in shock en overspoeld met verdriet. Het is logisch dat mensen geshockeerd en bang zijn. Wanneer de rook van de explosies echter optrekt en wanneer de hoofden weer helder zijn, zullen sommige harde vragen gesteld moeten worden. Het was duidelijk slechts een kwestie van tijd vooraleer de terroristische gekken Londen aanvielen. Door zijn handelingen heeft Tony Blair zijn bevolking op de voorste rij van deze waanzin gezet. Het resultaat was volledig voorspelbaar.

Deze recentste gruwel lijkt de efficiëntie van terroristische methoden aan te tonen. Een kleine groep fanatici met bommen kan blijkbaar een grote stad lamleggen. Maar uiteindelijk kunnen de terroristen niet winnen. Deze waanzinnige en barbaarse acties dienen enkel het imperialisme. Terrorisme en imperialisme voeden elkaar. De barbaarsheid van de ene dient als excuus voor de barbaarsheid van de andere. En het zijn steeds de gewone mensen die de prijs betalen.

De massamedia zullen nu een grote dag beleven. Blair en Bush zullen het recent geweld aanhalen om hun beleid in Irak en thuis te rechtvaardigen. Wanneer de mensen echter rustig beginnen nadenken over deze gebeurtenissen zullen ze geheel andere conclusies trekken. De oorlog tegen het terrorisme is niet gewonnen. De invasie in Irak heeft het hele Midden-Oosten gedestabiliseerd en heeft terroristische organisaties als al-Qaeda vele nieuwe rekruten opgeleverd. De wereld is een veel gevaarlijkere plek geworden dan vóór de invasie van Irak.

arch/ive/ief (2000 - 2005)