arch/ive/ief (2000 - 2005)

Beste lezers van Indymedia-Belgie,

Onderstaande brief heb ik aan de vooravond van het spoeddebat betreffende het al dan niet verstrekken van asielgegevens aan de Congolese autoriteiten toegestuurd aan een aantal Tweede Kamerleden van o.a. de Christen-Unie, de SP, de PvdA [equivalent van de Belgische SPA] en D'66

Vriendelijke groeten
Astrid

Geachte leden van de Tweede Kamer,

Ik wil graag uw aandacht vragen voor het volgende:

In de eerste plaats wil ik bij dezen mijn waardering uitspreken voor het feit, dat de heer de Vries een spoeddebat heeft aangevraagd nav de in het programma Netwerk bekendgemaakte feiten, dat Nederlandse documenten betreffende de asielaanvragen van Congolese asielzoekers in het bezit zouden zijn van de Congolese autoriteiten.
Als reactie hierop heeft de verantwoordelijke minister in dezen, minister Verdonk, oud-ombudsman de heer Oosting gevraagd om een onafhankelijk onderzoek in te stellen naar deze kwestie.
Tevens heeft zij haar collega, de minister van Buitenlandse Zaken de heer Bot, gevraagd om een nieuw ambstbericht op te stellen nav de situatie van teruggekeerde Congolese asielzoekers.

Hoewel het uiteraard van groot belang is, een onafhankelijk onderzoek naar bovenstaande feiten in te stellen, wil ik u er graag op attent maken, dat in geval van verificatie van de echtheid van deze documenten, minister Verdonk als zijnde de betrokken minister, voor het doorlekken ervan te allen tijde verantwoordelijk blijft.

In de eerste plaats heeft zij in dit verband de Tweede Kamer in het verleden [dd februari 2005] verkeerd ingelicht betreffende de door haar gedane toezegging, dat de Congolese autoriteiten op geen enkele wijze ingelicht zouden worden over dergelijke documenten.
Ernstiger echter nog acht ik het met de teruggestuurde asielzoekers genomen humanitaire risico.

Niet alleen zijn documenten betreffende de asielaanvraag van iedere asielzoeker privacy-gevoelige gegevens, daarenboven is het feit, dat asiel wordt aangevraagd reeds voldoende indicatie, dat dergelijke gegevens niet ter hand gesteld dienen te worden aan de autoriteiten uit het herkomstland vanwege het te nemen humanitaire risico bij terugzending, nog los van het feit, of de asielaanvraag al dan niet terecht is.

Verder wil ik u er graag op wijzen, dat bovenstaande voor Congolese asielzoekers risicovolle feiten niet op zichzelf staan.
Zo is dd 21-12-2003 door het Ikon radioprogramma ''De Andere Wereld van zondagmorgen'' onthuld, dat Nederland bij uitzetting van Congolese asielzoekers samenwerkte met een Congolese veiligheidsdienst, de DGM.
Minister Verdonk echter stelde, dat er geen sprake was van een veiligheidsdienst maar een immigratiedienst, ondanks het feit, dat zij hierin werd tegengesproken door gegevens van het Britse Ministerie van Binnenlandse Zaken, de UNHCR, het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en een leidinggevende van de DGM zelf [die werd geinterviewd in een IKON-reportage dd 11-6], die allen gewag maakten van een veiligheidsdienst.

Uit bovenstaande gegevens, alsmede meegerekend de zeer slechte mensenrechtensituatie in Congo, waarbij represailles tegen teruggezonden asielzoekers niet kunnen worden uitgesloten, moge blijken, dat de minister hetzij door slechte terugkoppeling met de IND, hetzij door andere oorzaken, mogelijk een onverantwoord veiligheidsrisico heeft genomen met de naar hun hetkomstland teruggezonden Congolese asielzoekers.

Ik hoef u er in dit verband niet op te wijzen, dat afgezien van het humanitair onacceptabele karakter hiervan, de minister zich dienaangaande schuldig heeft gemaakt aan de schending van het refouolementsverbod in de zin van artikel 3, EVRM.

In dit verband steun ik dan ook van harte de door de heer de Vries gedane uitspraak, dat de minister hieruit de consequenties zou moeten trekken en haar functie dient neer te leggen.
Ik spreek dan ook de hoop uit, dat u de heer de Vries in deze motiestelling zal willen ondersteunen.

Tenslotte wil ik nog graag bij dezen het belang onderstrepen van het doen van een onafhankelijk onderzoek naar het uitlekken van Nederlandse documenten naar de autoriteiten van andere herkomstlanden.
In dit verband stel ik u graag op de hoogte van onderstaand artikel, dat afkomstig is uit de publicatie ''mishandeling in de grensgevangenis'' van het Autonoom Centrum [http://www.autonoomcentrum.nl]

Verder spreek ik de hoop uit, dat u bovenstaand door mij aan u gedaan verzoek betreffende de motiestemming terdege wilt overwegen

Vriendelijke groeten
Astrid Essed
Amsterdam

P/S

Ziehier het betreffende artikel


MISHANDELING IN DE GRENSGEVANGENIS
Getuigenis van een voormalige gevangene

mei 2004 Autonoom Centrum


"Lastige gevallen op straat gezet met '24 uurs-regeling'

"In de grensgevangenis zat een XX vrouw van rond de 45-50 jaar samen met haar dochter van vijftien. Tijdens haar asielaanvraag had zij tegen de IND gezegd dat zij van haar asielaanvraag af wilde zien, onder de voorwaarde dat de IND haar dossier met haar asielaanvraag niet aan haar land door zou geven. Ze had verteld dat ze zelf geen problemen had in haar land, maar dat ze in eerste instantie asiel had aangevraagd vanwege de problemen die haar twee zonen hadden. De vrouw en haar dochter moesten in de grensgevangenis blijven, totdat ze naar hun land teruggestuurd zouden worden. De opsluiting zou slechts voor een korte periode zijn, zo was hun beloofd. Iedere dag sprak zij iemand van de IND aan en zei dat ze zo snel mogelijk weg wilde. Toch duurde het zo'n vijftig dagen voordat ze naar het consulaat kon voor een tijdelijk reisdocument. Een IND-medewerker had haar verteld wat ze bij het consulaat allemaal moest zeggen. Terwijl ze op weg naar het consulaat was, zag ze een dik dossier in de handen van een medewerker. Ze vroeg naar de inhoud daarvan en wilde niet met het dossier naar het consulaat. Na veel aandringen belde de medewerker iemand en bleef het dossier in de auto achter. De vrouw gaf een verklaring precies zoals haar was geadviseerd door de IND. Toen ze haar verklaring afgegeven had zei de ambtenaar van het consulaat op de hoogte te zijn van haar asielaanvraag en dat ze een goede advocaat moest zoeken. Hij liet haar zelfs haar dossier inzake haar asielaanvraag zien. Terug in de grensgevangenis beklaagde de vrouw zich bij een IND-medewerker dat de dienst haar dossier aan het consulaat gegeven had. Deze gaf het gebeurde toe en verontschuldigde zich. Bij de latere gesprekken echter deed hij alsof hij nergens van afwist. Deze vrouw heeft met hulp van haar broer in Zweden een advocaat gevonden. Toen ze zei dat ze een zaak tegen de IND ging aanspannen werd ze vrijgelaten met de opdracht binnen 24 uur het land te verlaten. Terwijl deze vrouw bereid was om naar haar land terug te keren, kreeg ze toch '24-uur'. Zo ontdeed de IND zich van de vrouw om daarmee te voorkomen dat er een zaak tegen hem zou gaan lopen. Dit doet de IND vaker om van een moeilijk geval af te komen."