Standpunt KAV-KWB m.b.t. wetsvoorstel adoptie mogelijk maken door holebikoppels by Koen Steel & Suzette Verhoeven Saturday, Jun. 18, 2005 at 3:39 PM |
De standpunten over het wetsvoorstel van Guy Swennen, dat adoptie door holebikoppels mogelijk moet maken, vangen we al een paar weken op. Niet meteen onze core-business. En wie kan de argumenten van de holebifederatie beter verwoorden dan zij zelf? Bart Eeckhout veronderstelt, in De Morgen van 16 juni, dat wij ons ondertussen, samen met andere organisaties van het christelijke middenveld, (in alle stilte) organiseren om het voorstel van Swennen te kelderen. Deze veronderstelling is manifest onjuist.
Ook in onze organisaties vind je voor- en tegenstanders en heel wat mensen met een genuanceerd standpunt. Dat weten we en daar hebben we begrip voor. Maar zoals blijkt uit de peilingen hierover bij de Belgische bevolking in zijn geheel, liggen de meeste van onze leden hier niet wakker van. Want als christelijke organisaties staat voor ons een ding als een paal boven water: discriminatie kan niet. Mensen met een andere seksuele geaardheid mogen op grond van hun geaardheid dus ook niet gediscrimineerd worden. Dit is nu wel het geval. Juridische bijsturing is dus nodig.
Het traditionele koppel man-vrouw, dat voorzitter Pauly van de Gezinsbond naar voren schuift als het ideaal, is allang niet meer de enige opvoeder van kinderen vandaag. Vele kinderen groeien op bij mama of bij papa, of hebben twee mama's en evenveel papa's en (soms) woonplaatsen, halfbroertjes, stiefoma's enzoverder. Nieuwe vormen van gezinssamenstelling zijn een maatschappelijke realiteit. Alleenstaande vrouwen kunnen nu al via inseminatie voor een kind kiezen. Adoptie door 1 ouder kan ook.
Wat wij veel belangrijker vinden, is dat kinderen de kans krijgen om op te groeien in een stabiele gezinsomgeving, waar ze geborgenheid vinden. Wij zijn van mening dat mensen die het grote engagement willen aangaan om kinderen op te voeden zich hierin gesteund en gewaardeerd moeten weten. Het juridische kader moet dit engagement alle kansen geven en geen stokken in de wielen steken. En van politiek en Kerk verwachten we eenzelfde opstelling.
Voor de kinderen van een koppel, ongeacht hun seksuele geaardheid of juridische band, moet er ook zekerheid zijn. Ze hebben recht op twee ouders met gelijke ouderlijke plichten. Dit is niet alleen op materieel en juridisch vlak belangrijk, maar is ook voor de emotionele en psychologische ontwikkeling van elk kind fundamenteel, lijkt ons. Om een adoptiekind een zo goed mogelijke start te geven, is er sinds kort een nieuwe adoptieprocedure. Wie wil adopteren, moet een vonnis verkrijgen dat hen bekwaam en geschikt acht om dit te doen. Dit veronderstelt een zeer grondige voorbereiding en screening door Kind & Gezin en neemt een hele tijd in beslag. We hebben geen enkele reden om te twijfelen aan de kwaliteit van deze procedure. Deze strenge selectie is voor alle kandidaat-ouders dezelfde. Alle mensen moeten de kans krijgen kandidaat-ouders te zijn.
De stelling dat hetero-ouders betere ouders zijn dan holebi-ouders, is niet met bewijzen te staven. Van adoptie-ouders wordt wel verondersteld dat ze hun kwaliteiten driedubbel bewijzen. De ontwikkeling van een kind wordt ons inziens door veel meer en veel belangrijker elementen van zijn omgeving beinvloed dan door de geaardheid van zijn ouders: de emotionele en psychologische draagkracht van ouders, financiele en sociale factoren, de leefomgeving, de kansen en stimulansen tot ontwikkeling die het krijgt... In dit discours grijpen overtuigde tegenstanders van dit wetsvoorstel ook snel naar "de natuurlijke orde". Hiermee kan je zowat elk argument bewijzen en ontkrachten.
De heer Pauly van de Gezinsbond voert nog een ander argument aan. Kinderen van holebikoppels kennen hun beider biologische ouders niet en dat werkt psychologisch belastend. Hij verwijst in De Standaard naar tv-programma's die de zoektocht van kinderen naar hun biologische verwekker of drager uitvoerig en dramatisch belicht. Uit deze verhalen blijkt nochtans net zo vaak dat een ontmoeting als kers op de taart van een lange zoektocht, alle betrokkenen ontnuchtert. Want wie is je ouder eigenlijk: de persoon die je opvoedt of diegene die je verwekt of gedragen heeft? Door deze vraag te opperen, komt potentieel het hele adoptieverhaal op de helling te staan. In die logica kunnen wij ons niet vinden. Wij zijn ervan overtuigd dat adoptie aan heel wat kinderen kansen heeft gegeven en zal blijven geven om in een warm en geborgen gezin op te groeien. En dat dit net zoveel slaagkansen heeft in een hetero-, holebi- of eennoudergezin.
Koen Steel
Voorzitter Kristelijke Werknemers Beweging
Suzette Verhoeven
Voorzitster Kristelijke Arbeiders Vrouwenbeweging