arch/ive/ief (2000 - 2005)

Walter Cornelis zit voor het laatst een staten-generaal voor (foto han soete)

Het heeft bloed, zweet en tranen gekost, maar het ligt er dan toch: een akkoord in de zorgsector waar alle partijen zich kunnen in vinden. “Het is een goed akkoord,” meent Walter Cornelis (LBC), “inhoudelijk zelfs beter dan dat van de federale sectoren.” Ook zijn militanten konden dat beamen. Zij keurden het akkoord met 77 % van de stemmen goed.

De Vlaamse regering heeft een kleine 190 miljoen euro veil om tegemoet te komen aan de eisen van de witte woede. Een groot deel daarvan gaat naar de creatie van nieuwe banen. Zo komen er ondermeer duizend bijkomende opvangplaatsen in de gehandicaptenzorg. Om die banen in te vullen, moet de job ook aantrekkelijk blijven. Daarom hadden de bonden een dertiende maand geëist. “We stranden net als de federale collega's op 75 %, maar netto is de verhoging voor de werknemers in de Vlaamse sectoren wel hoger, zegt Walter Cornelis. De werknemers in de Vlaamse non-profit kunnen voortaan ook rekenen op arbeidsduurvermindering vanaf 45. “De nochtans beloofde arbeidsduurvermindering was in vrijwel alle sectoren onvolledig. Nu hebben de werkgevers een akkoord getekend waarinzij beloven om dat in cao's te gieten,” aldus Cornelis.

Het bediendenstatuut voor de arbeiders van de sector komt er niet. “Dat is een groot minpunt in het akkoord,” geeft Walter Cornelis toe. “We hadden dat binnen gehaald op federaal niveau. De werkgevers van de Gezinszorg hebben dat geweigerd en ik vind dat een vernederend signaal naar hun personeel.” Maar Cornelis houdt wel nog een slag achter de hand. “Ik heb dat punt laten schrappen uit het akkoord. Dus daar kan eventueel de komende jaren nog aan gesleuteld worden. We moeten de sociale vrede op dat punt niet aanhouden.”

Het akkoord kwam er na lange en moeizame onderhandelingen. De bonden hadden met een staking gedreigd vanaf dinsdag, maar die wordt op het nippertje vermeden. Aanvankelijk toonden de bonden zich zeer pessimistisch over het bedrag van 190 miljoen dat lang niet genoeg zou zijn om de eisen van de werknemers tegemoet te komen. Maar blijkbaar slaagden de onderhandelaars er toch in om een goed akkoord uit het krappe budget te wringen. “Dat heeft alles te maken met het feit dat de Vlaamse regering zich flexibel heeft opgesteld in het budget. Daardoor zijn er herverdelingen kunnen komen zodat maximaal kon worden ingegaan op onze eisen,” zegt Walter Cornelis.

Hij ontkent dat er daardoor minder geld overblijft om de toenemende behoeften in de sector te lenigen. “Het is dankzij de witte woede dat de wachtlijsten sneller zullen worden weggewerkt. Van de 4200 nieuwe jobs gaat 75 % naar de gebruikers voor de versnelde leniging van maatschappelijke behoeften.” Blijkbaar zal de Vlaamse regering voor de verdere ontwikkeling van de sector ook nog op zoek gaan naar nieuwe middelen tijdens de bespreking van de meerjarenbegroting.

(foto han soete)

Veldslag
Voor Walter Cornelis betekende het meteen ook zijn laatste staten-generaal zoals de militanten van de christelijke bediendencentrale hun bijeenkomsten noemen. Binnen twee maanden houdt hij zijn functie als nationaal secretaris van de non-profit voor bekeken. Dit akkoord was, zoals hij het zelf zegt, zijn laatste veldslag. “Het is een heel pijnlijk moment voor mij. Het is afscheid nemen van veel mensen en een job die ik enorm graag gedaan heb en die ik zo belangrijk vond.”

Na het goedkeuren van het federale akkoord vloeide de champagne. Deze keer hielden de vakbondsmilitanten het bij een biertje aan de bar. “Maar woensdagavond volgt er nog een groot volksfeest op het Martelarenplein,” beloofde Cornelis. “En vergeet niet te schrijven dat wij dit akkoord sloten op de dag dat de hele wereld de overwinning op het nazisme herdacht.”