De witte woede laat van zich horen: betogers aan het woord by christophe callewaert Thursday, Apr. 28, 2005 at 6:02 PM |
BRUSSEL -- Met zesduizend waren ze. Anderhalf jaar al trekken ze de straat op voor meer personeel en meer loon. Hoe houden ze het vol? We vroegen het aan drie betogers.
Jef
De Ranter, opvoeder
Zonnelied Borchtlombeek
“Wij vinden dat Vervotte moet leren duwen. Ze kakelt wel veel, maar legt geen eieren. We gaan haar nu dwingen op haar nest te blijven tot er een ei is. Waarover ze kakelt? O, over alles behalve over concrete afspraken. Het is nochtans meer dan tijd. Dat is nu al 17 maanden bezig. Ik vind vooral dat er meer volk bij moet komen. Zo zullen we de zieke werknemers beter kunnen vervangen. Nu moeten wij afwezigheden opvangen met onze eigen flexibiliteit. Als ik moet kiezen tussen een dertiende maand en een beter pensioen, ga ik voor dat laatste. In sommige bedrijven krijgen ze enkele miljoenen als ze op pensioen gaan. Wij krijgen niks. Dat er geen geld is voor onze eisen? Er is blijkbaar wel geld om de belastingen te verlagen. In mijn gemeente zijn ze ook verlaagd. Het is dus een kwestie van prioriteiten.”
Marleen
De Deyne, begeleidster van een leefgroep
De Lovie Poperinge
“Vlak na het afsluiten van het federaal akkoord, hebben we al eens betoogd in Ieper. We zijn ondertussen al weer twee maanden verder. De onderhandelingen zijn zelfs nog niet begonnen. In sectoren als de metaal lijkt het wel allemaal veel sneller te kunnen. Even dreigen met een staking en ze hebben een akkoord. Met ons spelen ze spelletjes. Dat komt natuurlijk ook omdat wij niet alles volledig kunnen plat leggen zoals in de industrie. Wat we wel kunnen is iedere keer weer met een grote massa op straat komen en dat gaan we volhouden. We zijn de uitputting nabij, maar we blijven doorgaan. We hebben een goede ploeg die goed aan elkaar hangt. Deze keer zijn er zelfs nieuwe mensen die voor het eerst mee gekomen zijn. Dat geeft ons terug moed. Ook de achterblijvers zijn solidair met ons. Zij nemen met plezier onze uren over. Als we nu stoppen, verliezen we alles. Dan is al die moeite voor niets geweest.
Meer koopkracht is zeer belangrijk. Die dertiende maand moet er dus zeker komen. Ik heb eens een lijstje gezien van de sectoren waar die dertiende maand al lang een evidentie is. Meer personeel en een betere pensioenregeling staan ook hoog op het verlanglijstje. Geen geld, zeggen ze, maar daar lach ik mee. Als zelfstandigen minder belastingen willen betalen, is er plots wel geld. En ach, er is nooit geld voor de non-profit. Dat was al zo toen ik in de jaren '80 de eerste keer op straat kwam.”
Roos
Desnouck
Thuiszorg Kortrijk
“Mensen thuis verzorgen is heel zwaar. We hebben het heel druk en vragen daarom meer personeel. Het beroep moet ook aantrekkelijker worden. Als de verloning niet verbetert, wordt het moeilijk om nog jongeren te vinden die in deze sector willen werken. Ook het brugpensioen moet blijven bestaan. Veel jonge mensen zijn werkloos. Los je dat op door het brugpensioen af te schaffen? Vervotte zegt dat ze niet kan onderhandelen omdat de meerjarenbegroting er nog niet is. Maar zo werkt het niet. Ze had dat maar moeten voorzien in de begroting.”