arch/ive/ief (2000 - 2005)

Heidi Masscheleir
Regiopropagandist Kortrijk

“Dit is mijn eerste congres. Het is dus een beetje aftasten hoe alles in elkaar zit. Het thema is bijzonder interessant. Alles verloopt op een rustige manier en je kan een eigen inbreng hebben. De nacht was wel wat te kort (lacht). Om me voor te bereiden heb ik wel wat gelezen over het onderwerp. Het belangt ons allemaal aan hoe men in andere landen omgaat met werknemersrechten. In Vlaanderen hebben we geen grondstoffen. We moeten het dus doen met de competentie van onze werknemers. Kansen op bijscholing zijn daarom heel belangrijk. Je ontmoet hier verschillende mensen uit heel Vlaanderen. Je legt contacten, pikt ideeën op. Natuurlijk gaan we niet alles realiseren wat hier besproken werd. Maar na het vorige congres hebben we er toch de opleidingschèques door gekregen. Als je niets doet, zal er ook nooit iets veranderen.”

Roger De Belder en Martine Saey (delegees bij Fuji Hunt uit Sint-Niklaas)
Veronique Prieels (delegee bij Fluxys)

“Misschien een beetje langdradig. Een congres van de chemie-centrale is concreter. Maar het is best wel interessant. Vooral het milieu houdt ons bezig,” zegt Roger De Belder. “We moeten een evenwicht vinden tussen milieu en tewerkstelling en dat is niet altijd makkelijk,” aldus zijn collega Martine. Roger is een paar maanden geleden op stap geweest met collega's uit Roemenië en Bulgarije. “Het milieubeleid staat in die landen nog in de kinderschoenen. Gevaarlijke afvalproducten worden gewoon opgestookt. Maar gelukkig winnen de vakbonden aan invloed en macht.” Door de globalisering en de internationale concurrentie is het belangrijk dat de normen overal even hoog zijn. “Daarom is het ook zo'n schande dat Bush het Kyoto-akkoord niet tekent,” zegt Roger De Belder. “Zo'n congres is ook ideaal om eens te horen hoe het er aan toe gaat in andere bedrijven,” zegt Martine. “Hoe lopen de cao-onderhandelingen daar? Met wat zijn ze bezig? Zo hebben we met Veronique eens iemand leren kennen uit een totaal ander bedrijf.”

Tine De Wael en Oliva Schelstraete
Beiden LBC-militanten bij Gezinszorg

“Mijn eerste congres,” zegt Tine, “en het valt goed mee. Heel verrijkend. Nu weten we tenminste eens waar het ACV allemaal mee bezig is. Ook interessant om te zien hoe men een compromis vindt tussen al die verschillende meningen. Je leert ook eens de mensen kennen op een andere manier buiten de normale werksituatie.” Tine en Oliva zitten in de werkgroep 'Grenzen aan grenzen' waarin het ondermeer gaat over discriminatie van migranten. “Het ACV staat aan de kant van de migranten. Maar bij de basis ligt dat nogal moeilijk. In de wijken hoor je gans andere dingen dan hier op het congres. Het is straks wel aan ons om te gaan uitleggen,” aldus Oliva. “Persoonlijk voel ik me als militant vaak te klein om iets te veranderen,” zegt Oliva. “Maar hier hoor je hoe een vakbond ook kan wegen op het regeringswerk.”