vierde onaangekondigde bomspottingsaxie te gooik

Vrijdagavond kwamen we samen om spandoek en witte pakn klaar te maken, om vervolgens te vertrekn richting ternat, een aantal met de trein en anderen per auto. Al gauw werd het duidelijk dat we gevolgd werden: in Gent een man die ons constant in de gaten hield, een auto die volgde, zelfs in het station in Ternat hadden we sterk het gevoel dat er verdachte bobby’s ons begluurden. Dit gevoel werd bevestigd, toen we even later (’t was reeds donker) over de plattelandsweggetjes richting slaapplaats reden, en de koplampen van de achterligger niet onopgemerkt bleven. Een auto van ons keerde terug om even te checkn, en de betrapte bob’ertjes schrokn zo hard dat hun eerste reactie was dat ze in een innige kus verstrengeld waren! (jammer dat er niet direct een camera voorhanden was, misschien een idee om volgende keer een bobspottingaxie te houden?!)
Na deze zekerheid van bob-aanwezigheid, dachten we even naar een andere slaapplaats op zoek te gaan, of van axieplan te veranderen; maar gelukkig werd er unaniem beslist om het bij het originele plan te houden.
Alles werd tot in detail besproken, de strategie, de verschillende mogelijke scenario’s, .. Groepjes van 5 werden gevormd: 1 met camera, 1 die constant de fotograaf zou beschermen en 2 ‘interviewers’ om af te leiden en vrij spel te geven aan de eerste 2 en een chauffeur die van buitenuit alles in de gaten zou houden. Om half vier snachts kwam het vergaderen tot een einde, en een paar uur later zat iedereen reeds vol adrenaline aan het ontbijt. Ook de bob werd een straat verderop weer gesignaleerd!
In 4 wagens werd er naar de militaire basis gereden, en alles verliep vlug en vlot. Er waren verschillende punten om binnen te geraken, wat ook in een minuutje bij iedereen lukte. [hoewel er niet over het gebouwtje geklommen kon worden door de aanwezigheid van vers prikkeldraad (inderdaad, ze waren op de axie voorbereid)].
Binnen konden we rustig ons gang gaan: alle deuren van het eerste gebouw waren wel op slot, maar de militairen die ons aan het gadeslaan waren, kwamen niet in axie, buiten het feit dat ze naar de lokale pajottenlandse flikn gebeld hadn. Het andere gebouw konden we vrij in en uit lopen, en de ene foto na de andere werd getrokken (alle foto’s en plannen van de basis (getekend op wc-papier in de cel!) worden nog op het net gezet). Net toen we de camera in veiligheid wouden brengen, kwamen de eerste flikn toe, die ons op de knieën lieten zitn en ons losjes de plastieken boei’tjes aandeden.. Buiten een aantal die zelfs de eer kregen échte handboeien aan te hebben (inclusief uitleg over hoe deze precies werkten, en dat elke flik z’n eigen persoonlijke handboeitjes had)! De camera ging ondertussen van de ene activist naar de andere, zonder dat de flikn het doorhadn, en die werd vervolgens heel subtiel, in een mooie zachte worp over de hoge omheining gesmeten, om zo bij de buitenploeg terecht te komen. Jammer genoeg, in alle enthousiasme van de activisten, werd de combi een meter verderop te laat opgemerkt, waardoor de camera alsnog verloren ging. Maar goed, we hadden het toch geprobeerd! Alle veertien werden we gearresteerd, zonder enige vorm van geweld, integendeel. Zelfs de Pajottenlanders verstonden zich er niet aan hoe rustig alles verliep. En alle andere camera’s waren toch buiten geraakt!

Het verblijf in de Pajottenlandse cellen was uitstekend: lekker warm, een zacht bed en enkele dekens! Eerst wouden ze jongens en meisjes apart ‘opsluiten’, maar direct werd het recht afgedwongen gemengd te mogen zitten. Het eerste uur werd ons verteld dat we nog niet gearresteerd waren, maar dat ze het recht hadden ons een uur vast te houden voor verhoor. Maar net voor het verstrijken van dit uur, werd ons medegedeeld dat we toch administratief aangehouden waren. Ook de buitenlandse spotter, die niet de basis betreden had, was bij ons aangezien ze vanuit Brussel de opdracht gekregen hadden hem te arresteren, terwijl hij gewoon aan het wachten was in de auto van de ARTE-cameraploeg. Zogezegd omwille van het helpen van andere bomspotters om over de draad te kruipen.
Een cel werd tijdelijk als slaapkamer gebruikt en de andere als salon, met een levend damspel. Na de vegetarische lunch (boter met boterhammen, sjoko en kaas, en voor de veganisten kregen we de toestemming de eigen meegebrachte lunch uit de rugzak te halen), werd de overdreven veel gebruikte zilverpapierfolie gereclyceerd tot balletjes. De slaapcel werd gauw omgetoverd tot sportzaal, om er ons uit te leven in minicelvoetbal, bekertjes schietn, hand- en honkbal. Af en toe volgden er gesprekjes met de flikn, die ons koffie en water brachten. Plezier verzekerd.
Nadat om vier uur de bomspotting XL-axie ten einde gelopen was, werden we vrijgelaten, met de belofte dat er de volgende keer weer koffie voor ons zou klaarstaan!
En natuurlijk dat we direct naar het station moesten, met onze volgers van de dag ervoor etc.. zoals pinkje al in zn verslag geschreven had..

Echt een machtige axie, een zeer goeie groep (merci voor ieders aanwezigheid) en een fantastische voorbereiding (nogmaals bedankt!). En het mooiste van al: vanuit gent volgden ze ons al, constant in de gaten gehouden geweest, ze wisten waar we zaten en waar we vermoedelijk naartoe gingen, en alsnog konden ze ons niet verhinderen! Een legertje federale flikn was klaargezet, maar die kregen te laat de opdracht ons te arresteren en wij waren dus het hek al over :o) met het gevolg dat de lokale politie ons dus maar arresteerden en het werk van onze bob-vriendjes ff belachelijk gemaakt werd! hihi :o)

PERFECTO!

Bron: indymedia ovl

arch/ive/ief (2000 - 2005)