arch/ive/ief (2000 - 2005)
|
Cortebeeck (ACV) vertelt het verhaal van het akkoord dat nooit werd getekend by christophe callewaert Monday, Apr. 04, 2005 at 4:20 PM |
BRUSSEL -- Wie wil weten hoe de onderhandelingen voor het interprofessioneel akkoord precies verliepen, hoeft niet te wachten tot één van de onderhandelaars zijn mémoires publiceert. ACV-voorzitter Luc Cortebeeck schrijft kort na het einde van de onderhandelingen zijn 'verhaal van het akkoord dat nooit werd getekend'.
|
Het gebeurt zelden dat een toponderhandelaar zo snel na de feiten al het volledige verhaal vertelt van de onderhandelingen. ACV-voorzitter Luc Cortebeeck doet het wel. In iets minder dan twintig bladzijden doet hij het relaas over de moeizame interprofessionele onderhandelingen die uiteindelijk een akkoord baarden dat nooit getekend werd. Het verhaal staat afgedrukt in het maartnummer van de Gids op maatschappelijk gebied en is sinds kort ook te downloaden van de acv-website. Cortebeeck schreef de tekst omdat de onderhandelingen 'merkwaardig' waren en omdat 'bepaalde elementen best niet verloren gaan'. Merkwaardig waren ze zeker. Dit waren de meest gemediatiseerde onderhandelingen ooit met veel drama, enkele nachtelijke marathons, drie bijna-breuken en een historische betoging tussen in. Merkwaardig ook omdat het akkoord uiteindelijk nooit getekend zou worden. Op 7 februari keurde de socialistische vakbond ABVV het ontwerpakkoord af. Deze onderhandelingen leken wel gedoemd om te mislukken. De harde standputen van de werkgevers zetten al vanaf de zomer van vorig jaar de toon. “Dit soort excessieve standpunten vermindert de onderhandelingsmarge van de vakbondsleiders,” schrijft Cortebeeck, “omdat de openheid van de werknemers erdoor afneemt en omdat elk compromis dan riskeert verdacht te worden. Het viel immers op dat de tegenstemmers van het uiteindelijke ontwerpakkoord hun neen-stem onder meer zo argumenteerden.” Cortebeeck neemt nogmaals de tijd om het akkoord te verdedigen. Dat is nodig want de tegenstemmers waren niet alleen bij de socialistische vakbond te vinden. Ook de christelijke bediendencentrale keurde het akkoord bijna unaniem af. Maar volgens Cortebeeck is een akkoord nodig omdat het tijdens de moeilijk aangekondigde sectorale onderhandelingen de uitgangspositie van de centrales verbeterd. De onderhandelingen in de voedingssector lijken dat tegen te spreken. Ook in de metaalsector zal er blijkbaar een staking nodig zijn om tot een bevredigend akkoord te komen. Cortebeeck vreest ook het einde van het sociaal overleg as we know it. “Meer fundamenteel rijst bij ons de vraag of, doorheen die woorden, de nieuwe generatie werkgeversleiders in de feiten geen afstand heeft genomen van het sedert WOII opgebouwde overleg- en evenwichtsmodel.” Vooral scherpslijpers van het Vlaams Netwerk van Ondernemingen (VOKA) wekken wrevel op. “Het vroegere VEV kon ook hard uit de hoek komen, maar was als het er op aankwam een organisatie die uiteraard opkwam voor het bedrijfsbelang, maar dit koppelde aan een inzet voor de ontplooiing en de groei van Vlaanderen, de welvaart en het welzijn van de Vlamingen, de werknemers inbegrepen.” Maar het wederwoord van datzelfde VOKA is weerom zeer scherp. “Onze standpunten reflecteren de middelmaat van de ondernemingen'', meent Muyters, ,,niet meer of minder. Misschien komt dat hard over bij de vakbonden. Maar de economische realiteit is nu eenmaal hard. En het heeft geen zin om, zoals de vakbonden, te zwijgen over thema's die niet populair zijn bij de achterban, zoals het eindeloopbaandossier.'' Dat belooft voor het eindeloopbaandebat dat eigenlijk al lang had moeten beginnen. Download het artikel hier: |
