arch/ive/ief (2000 - 2005)

Het vijgenblad Bolkestein

Mia Doornaert toont zich van haar beste kant. Ze doet dat met een artikel genaamd ‘Laffe leiders’ in De standaard (online) van vandaag (31/03).

Daarin krijgen de Europese leiders, en dan vooral de Franse president Chirac, de wind van voren voor het gebrekkig promoten van dat Gro(o)te Europese Gedachtegoed. Waardoor de EU, mochten de Fransen in het nakende referendum het voorstel voor de Europese grondwet verwerpen, in een ernstige crisis dreigt te gaan.

Ze bestempeld deze leiders dus als laf. Sprekend met dubbele tong. Enerzijds (economische) maatregelen aanvaarden, maar ze niet durven te verdedigen. En ze verwijst daarbij naar George W. Bush die “verkiezingen wint door (je) ideeën -hoe omstreden ook- onvervaard te verdedigen en niet door te proberen je tegenstanders te paaien”. Gelijk heeft ze !
Neem nu de richtlijn Bolkestein. Deze is door vakbondsleiders immers onterecht tot spookbeeld omgetoverd, hoewel het 1) een uitkomst was van democratische besluitvorming, en 2) helemaal niet zou leiden tot een situatie waarbij hier straks “Poolse metselaars komen werken met het loon en de voorwaarden van het thuisland”. Dat laatste is zelfs: “een regelrechte leugen. Wie in België werkt, blijft onder de Belgische wetgeving en voorwaarden vallen. Datzelfde geldt voor alle EU-landen.”

Alleen vergeet Mia Doornaert te vertellen wie dàt allemaal zal komen controleren en is ze zich er allicht niet van bewust dat dergelijke ongerustheid bij die vakbondsleiders misschien wel eens te wijten zou kunnen zijn aan een reeds bestaande realiteit in de bouwnijverheid waar ‘die metselaars’ enkel worden ingezet, juist omdat ze nu eenmaal goedkoper zijn ! Dat prijsverschil ligt misschien niet in de directe loonkost van die arbeiders, maar het getuigt van absolute onwil of onkunde (?) om te begrijpen dat mogelijke concurrentiële prijsverschillen (lees: besparingen), op andere - meer indirecte- kosten verhaald kunnen worden. Ik noem er twee: verplaatsing/vervoer en veiligheid.

Zo is het geen geheim dat ‘Poolse metselaars’ zelden of nooit vervoerskosten (benzine/diesel, maar ook woon-werkverkeer en mobiliteitsvergoeding) aanrekenen om op de werf te geraken. Dat van de wettelijk door de werkgever te voorziene werkkledij (veiligheidsschoenen, helm,..) weinig te merken valt. En nogmaals, wie zal dat -zeker in België- allemaal controleren? Ik meen mij te herinneren dat dàt in oorsprong het bezwaar was welke o.a. vakbondsleiders de richtlijn verweten. Dat daar hoegenaamd geen controle op kan waargemaakt worden.

Los van deze opmerking maak ikzelf ook bezwaar tegen de wens om “van Europa de meest concurrentiële regio ter wereld te maken” om het met de woorden van onze premier te zeggen. Alleen al omdat deze prijsconcurrentie -want enkel dat is het- op het terrein (ik werk in de bouwsector, als schilder) steeds leidt tot kwaliteitsvermindering, en onveilige werksituaties, met alle gevolgen van dien.
Het is mijn overtuigde mening dat “Bolkestein”, hoezeer deze ook past binnen die Europese gedachte van vrij verkeer van goederen en diensten, juist het vijgenblad is voor deze concurrentiestrijd omdat met ongelijke ‘wapens’ gevochten wordt. En ja, ik ben een van die andersmondialisten: ontroostbaar, niet omdat de Oost-Europese landen nu bij de EU in plaats van communistisch zijn, maar omdat hun toetreden er juist gekomen is terwille van de ongelijke concurrentie en omdat zowel hen als ons even weinig democratie gegund is.

Maar daar ligt Mia Doornaert allicht niet wakker van. Democratie, dat zijn vriendendiensten: Paul Wolfowitz, gisteren nog de grote boeman, morgen voorzitter van de Wereldbank, in ruil krijgt Gerhard Schröder een permanent Duits zitje in de VN-veiligheidsraad en rekent Jacques Chirac op een Fransman aan het hoofd van de Wereldhandelsorganisatie...
En dat een bevolking zich volledig volgens democratische rechtsprincipes, via een referendum, tégen een wetsontwerp kan keren, gaat er niet in.
Gelukkig wonen we in België, waar belangrijke beslissingen niet aan de bevolking worden overgelaten. En misschien moeten er maar wat meer terreurdreigingen komen?

Dat democratie op gepaste tijden even opzijgezet moet worden om plaats te maken voor ‘hoogstnoodzakelijke’ maatregelen, zo leert ons de geschiedenis, is een misvatting. Daar mocht dhr. Guy Verhofstadt zich onlangs nog voor gaan verontschuldigen in Jeruzalem, en daar zijn de inwoners van Fallujah (Irak) -o.a. dankzij de hier reeds vernoemde P. Wolfowitz- ook niet mee gediend.

Of misschien moet Mia Doornaert het maar eens met zoveel woorden in De Standaard zetten: democratie weg ermee !
In elk geval zijn we het eens over één zaak. “Bolkestein” is gewoon een vijgenblad.