Jozef De Witte: "Praktijktesten zijn gewoon uitvoering van antidiscriminatiewet"

SINT-ELOOIS-WINKEL -- In de media werd het plots een Paarse ruzie over bedrijfsspionnen, maar eigenlijk ging het over de correcte uitvoering van de antidiscriminatiewet en de Belgische toepassing van een Europese richtlijn uit 2000. Hoe zorg je er voor dat discriminatie op de arbeidsmarkt effectief bestreden wordt? Volgens Jozef De Witte, directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen kan dat alleen als de bewijslast voor een stuk verschoven worden.

(foto marthe)

Jozef De Witte, directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen was één van de sprekers tijdens de solidariteitsactie voor Naima en Rik. Naast het podium liep hij Vlaams minister van Inburgering Marino Keulen. Ongetwijfeld zal hij het dan wel even gehad hebben over het verhitte debat rond de zogenaamde bedrijfsspionnen. Waarover ging het ook alweer? “In de antidiscriminatiewet van 2003 staat dat er pratijktests moeten komen. Het parlement geeft aan de regering de opdracht omdat in een KB te gieten. Over die wet is drie jaar gediscussieerd in het parlement, maar nu komt iedereen plots uit de lucht gevallen en worden de praktijktesten afgedaan als spionage,” aldus Jozef De Witte.

Nochtans zijn die pratijktesten volgens De Witte absoluut nodig om iets te doen aan de schrijnende situatie van veel allochtone jongeren. “Van de allochtonen met een universitair diploma vindt dertig procent geen werk. Bij de autochtonen is dat maar 5 %. Het gaat hier dus niet over jongeren die slecht opgeleid zijn, maar over kandidaten met dezelfde kwalificaties.” Veel klachten die het Centrum te verwerken krijgt, hebben te maken met discriminatie op de arbeidsmarkt. Het Centrum staat echter vaak machteloos. “Elke keer merken we dat de werknemers aan het kortste eind trekken. Een recent voorbeeld: een gekwalificeerd chauffeur vraagt per telefoon of een job nog vrij is. Hij mag zich meteen aanbieden. Eenmaal daar vertellen ze hem dat de vacature net is ingevuld. Terug thuis belt hij opnieuw en hoort hij dat de job nog steeds vrij is. Dat herhaalt zich drie keer. Je kan veronderstellen dat het te maken had met zijn kleur, maar bewijzen kan je dat niet.”

Met de praktijktesten zou je in zo'n geval een aantal testpersonen op die werkgever kunnen afsturen. “Je neemt bijvoorbeeld 10 allochtone en 10 autochtone sollicitanten met dezelfde kwalificaties en dezelfde soort kleren. Indien blijkt dat de ene groep gediscrimineerd wordt, is het aan de werkgever om te bewijzen dat dat niet zo is. Als hij een goede reden heeft voor zijn gedrag, gaat hij vrijuit,” zegt Jozef De Witte. De scherpe reactie van bepaalde politici en werkgevers valt bij hem niet in goede aarde. “Non-discriminatie moet je niet alleen met de mond beleiden. Het is tijd voor daden.”

Die daden komen er beter vroeg dan laat, want de situatie is explosief. “Professor Albert Martens zei het vorige week in De Standaard: de tijdbom tikt. Als het zo ver is, zal toch weer iedereen schrikken van de explosie. Oei, oei wat gebeurt er nu toch weer, zullen we dan zeggen.”

arch/ive/ief (2000 - 2005)