arch/ive/ief (2000 - 2005)

1 week geleden betoogden +/- 60000 mensen tegen de neo-liberale politiek van Europa. Tot de betoging werd onder andere opgeroepen door de vakbonden, waaronder ook de DGB, Deutscher Gewerkschaftsbund, de overkoepelende organisatie van Duitse vakbonden, waarvan de taak is zo goed mogelijk de interessen van de Duitse vakbonden bij de overheid door te zetten.

Een goede twee weken eerder publiceerde het duitse weekblad Der Spiegel, uitgave 14 februari 2005, bladzijde 92 tot 95, een ophefmakend interview met Michael Sommer, voorzitter van de DGB.

Hierin maakt Sommer, die de naam had links te zijn, een aantal uitspraken, die sterk ruiken naar defaitisme en aanpassingsdrang.

Welke zijn de voornaamste stellingen die hij te berde geeft :

1. Wij kunnen niet anders dan de sociale zekerheid afbauwen, lees afbreken.
Enerzijds verwijst hij daarvoor naar de demografische ontwikkeling (lees toenemend aantal pensioengerechtigden), de aanhoudende massale werkloosheid, en de globalisering, iets dat we moeten accepteren, anderzijds stelt hij dat de politiek (in Duitsland de “rood” “groene” regering van Schröder) in vele domeinen beslist heeft om de sociale zekerheid tot een basisverzorging terug te schroeven, en dat we dat misschien kunnen bekritiseren, maar niet meer kunnen veranderen.
2. De privatisering, op zijn minst gedeeltelijk, van het pensioen- en gezondheisstelsel is onomkeerbaar. Wij kunnen enkel nog maar discussiëren over financieringsmodaliteiten.
3. Wij moeten de sociale zekerheidsbijdragen (lees loonnevenkosten) laten zakken. Dat wil hij met belastingen tegenfinancieren. Wanneer de reporter hem vraagt, of hij dan de BTW wil laten verhogen, wordt het plots, dat dit nadelig zou zijn voor de conjunctuur, maar dat men wel een funadementele discussie wil over de financiering van de sociale zekerheid.
4. Op lange duur zullen enkel nog maar in sectoren waar kwaliteit en hoogintelligente producten en diensten voortgebracht worden, hoge lonen kunnen uitbetaald worden. (a.v.d.a. : m.a.w. een regelrechte tweeklassenmaatschappij wordt ons hier als toekomstvisioen voorgeschoteld)
5. De internationalisering van de productie (lees globalisering) is op zich niet slecht, maar een uitdaging.

Al bij al moeten deze stellingen gezien worden als een zich aanpassen aan de SPD, de Duitse sociaal-democraten. De SPD voert samen met de Duitse groenen een versterkt neo-liberaal beleid, dat erop gericht is de “ondernemers” meer te “motiveren” door onder andere het verlagen van belastingen voor de hoogste inkomens, fiscale amnestie voor zwart geld, en het verlagen van de loonkosten enerzijds, anderzijds door het “responsabliseren” van de werklozen, door het verlagen van de werkloosheidsuitkeringen, het verlagen van de ziekteuitkeringen, het gedeeltelijke privatiseren van de pensioenen, het vergemakkelijken van het oprichten van een eigen zaak (Ich-AG), de versterkte strijd tegen zwart werk enz... Komt jullie waarschijnlijk ergens bekend voor.

Hiertegen is er heel wat verzet gerezen. Sinds augustus 2004 worden er in heel wat steden maandagbetogingen gehouden. In het begin met vrij veel succes, hetgeen echter beetje bij beetje afgekalfd is. Ook is er een initiatief om een nieuwe linkse partij op te richten, waar zelfs Oskar Lafontaine, voormalig minister van financiën onder Schröder, nu één van diens scherpste critici, gedreigd heeft aan mee te doen. De Duitste vakbonden, traditioneel nauw verweven met de SPD, hebben hun kritiek tot enkele weken geleden ook niet gespaard, maar hebben nooit echt gedreigd. Noch aan de maandagbetogingen, noch aan de nieuwe links-partij hebben zij hun expliciete steun toegezegd.

Het interview van Michael Sommer kondigt evenwel een echte breuk aan. Dit is pure neo-liberale pep-talk. Michael Sommer zet zich hier op één lijn met de SPD en de conservatieve media, die sinds decennia de mensen proberen wijs te maken dat er geen alternatieven zijn, wij kunnen niet anders, het moet zo gebeuren. Wij kunnen enkel nog in de marge proberen enkele details bij te sturen.

Wanneer de baas van de grootste vakbondbeweging van Europa zich zo’n nonsens kan veroorloven, voorspelt dit niets goeds. Dat leden van die vakbond in Brussel komen meedemonstreren is natuurlijk positief. Maar wanneer in de praktijk de leiding het neo-liberale Europa aanvaart en meeplant, dan is men zichzelf een rad voor de ogen aan het draaiën.

Tegenover dit stompzinnige neo-liberale eenheidsdenken zijn de verfrissende ideeën van Oskar Lafontaine, Attac en anderen een ware verademing.

Wij moeten af van die ingemotte, gecorrumpeerde leiders, en de hen ondersteunende partij- of vakbondsapparatci-profiteurs. Wij willen geen op anglo-saksische leest geschoeid neo-liberaal Europa. Net als in 68 geldt terug : de fantasie aan de macht.

Beno Klee, 28 maart 2005
Tevens gepubliceerd op http://ovl.indymedia.org, http://antwerpen.indymedia.org, http://nl.indymedia.org