arch/ive/ief (2000 - 2005)

Het Antwerpse Sportpaleis was redelijk gevuld voor de eerste Nekka-nacht van dit jaar. Nekka probeert elk jaar een avondlang Nederlandstalige muziek centraal te zetten voor een groot publiek. Dat lukt aardig, maar opvallend dit jaar was de sterke boodschap achter het festival. De organisatoren - traditioneel erg Vlaamsgezind - krijgen af en toe een sterke veeg uit de pan mee. Bovendien benadrukken een aantal artiesten dat ze Vlaams niet wensen te koppelen aan de onverdraagzame gedachte die er vaak rondzweeft...
Herman Van Veen opende sterk en haalde al zeer snel uit naar Bush. In een aangepaste versie van 'Zo vrolijk' verwees hij naar de gekwetste Amerikaanse soldaten in Irak.
Zijn anti-oorlogsprotest werd sterk bijgezet door Willem Vermandere. Hij haalde vlijmscherp uit naar G.W.Bush en zijn 'God bless America'. Tussendoor haalde hij ook nog uit naar de 'Eigen volk eerst'-god. Opvallend ook dat beide heren de zorg voor het milieu koppelden aan hun vredesboodschap. Bush was duidelijk de gebeten hond, hoewel ook het internationaal terrorisme er niet van af kwam zonder de nodige kwinkslagen.
Daniel Lohues, de Drentse zanger, riep ook op tegen de oorlog en voegde zich zo bij de andere artiesten.
Opvallend werd het optreden van Kommil Foo. In een lied 'De Vlaamsche Leeuw' gingen zij wel érg ver in hun ironie. Maar het lied haalt de hele Vlaams Belangmythe naar beneden op een haarfijne, taalzinnige wijze...
De klemtoon op het Zuid-Afrikaans kan een ranzig tintje hebben, maar stond bij Herman Van Veen én de zangeres Karin Hougaard helemaal in het teken van een nieuwe tijd en verzoening. Na het afschaffen van de apartheid moet men zich misschien ook anders gaan bewegen tov. deze taal. Nog al te vaak gaan links-progressieven zich keren tegen die taal, maar wie de Nekka-nacht bijwoonde zal hierover wellicht anders denken...
Het intermezzo rond de Radio1-wedstrijd 'Een nieuw lied' en Eva De Roovere was eerder ongezouten en voor het grote publiek niet erg interessant. Een uitgebreid kinderkoor zorgde voor een mooie overgang. Kort daarna kwam er de vlijmscherpe Nederlandse woordkunstenaar Herman Finkers. Hij spaarde ook zijn kritiek op de oorlogsmachines niet.
Met passende huldes aan Willem Wilmink (mijn duim op jouw duim...), Bram Vermeulen en Herman De Coninck werden ook de afwezigen bedacht. 'Laat me' deed ons verlangen naar Ramses Shaffy, maar hij is niet meer in staat om op te treden... Toch werd het geen festival van oudjes, vergane glories of saaie bestofte muziek... De enige artiest die er niet in slaagde een leuke, volledige en moderne set neer te zetten was Paul Van Vliet. Na Herman Van Veen te hebben geslijmd door melig een tekst voor te dragen die druipt van de clichés, ging hij het publiek ook even paaien met zijn 'Vlaanderen'.... Ach ach ach. Het was nog niet voorbij, want bij de toegiften kwam hij - totaal misplaatst - nog een 'Happy birthday' op gang brengen, terwijl Herman Van Veen nog zelf de namen aan het opsommen was van zijn gasten...
Maar los van deze miskleun, was het een hartverwarmende avond. Hopelijk heeft de Vlaamse beweging die van Nekka-nacht graag haar icoontje maakt, hier een boodschap uit gehaald. Vlaamse eigenheid moet kunnen, maar hopelijk laat men er dan het onverdraagzame en racistische karakter af...