arch/ive/ief (2000 - 2005)

“Morgen willen wij graag op vier verschillende locaties een wake houden om steun te betuigen met Naima en haar werkgever. We willen ook vanuit de moslimgemeenschap laten zien dat we enorm verontwaardigd zijn dat zo'n dingen nog steeds kunnen gebeuren in onze multiculturele maatschappij. We willen ook even nadenken hoe het zo ver is kunnen komen. Het is zeker niet de bedoeling om te staan roepen. Het wordt sereen en heel stil. Een symbolische actie.”

Volgens jullie persbericht wordt het ook een wake tegen de voedingsbodem waarin dit soort misdaden gedijen.

“We zijn er van overtuigd dat er een soort van islamofobie bestaat in onze maatschappij. Wij denken dat de moslimgemeenschap de afgelopen maanden enorm geviseerd werd met heel die hetze rond de hoofddoek en de onderdrukte moslimvrouw die zo dringend gered moeten worden. Er is zoveel onwetendheid over de islam. In plaats dat twee bevolkingsgroepen dichter bij elkaar komen, worden ze verder uit elkaar gedreven. Door die onwetendheid ontstaat er ook een soort van angst voor moslims en dan krijg je een verrechtsing van de maatschappij. En slaan bij bepaalde mensen de stoppen door waardoor ze anderen beginnen te bedreigen omwille van hun uiterlijke kenmerken. Wij willen stil staan bij het feit dat er echt een polarisering is van onze samenleving. In onderlinge dialoog zouden we dichter bij elkaar moeten komen. We zouden meer over elkaar moeten leren. Wie zijn moslims? Wat doen ze? Ook de moslimgemeenschap moet meer een hand reiken naar de rest van de bevolking om op die manier samen te werken aan een goede maatschappij voor iedereen.”

Jullie schrijven ook dat de overheid meer zijn verantwoordelijkheid moet nemen.

“Er moeten gelijke kansen zijn voor moslims en moslimvrouwen met en zonder hoofddoek. Als iemand solliciteert voor een job moet er gekeken worden naar de capaciteiten van die persoon en niet naar wat hij of zij al dan niet draagt. Het is de overheid die daar een eerste aanzet moet toe geven door een diversiteitsmanagement te voeren op het vlak van jobs bij de overheid zelf. Op die manier kunnen ze een voorbeeld geven aan de rest van de arbeidsmarkt. Gelijke kansen in het onderwijs zijn ook belangrijk. Nu is er zogezegd geen verbod op hoofddoeken in het onderwijs, maar doordat politici zo bleven doordrammen over de hoofddoek zijn scholen massaal een verbod op de hoofddoek in hun reglementen beginnen opnemen. We zitten nu met enorm veel meisjes die vrijwillig de hoofddoek dragen en nu moeten kiezen tussen hun identiteit en hun studies. Zoiets kan gewoon niet.”

Een eerste solidariteitsactie heeft uiteindelijk nog lang op zich laten wachten.

“Wij hebben daar heel lang moeten over nadenken. Het is niet dat we het niet wilden doen, maar we wilden ook zeker niet de gemoederen ophitsen. Na de eerste dreigbrieven hebben we wel contact opgenomen met Naima. Haar collega's wilden een protestactie organiseren waarbij alle werknemers een hoofddoek zouden opzetten. De politie heeft dat afgeraden. Daarom hebben wij beslist om ook niet meteen te publiekelijk dingen te organiseren. We hebben stilletjes afgewacht. We bleven natuurlijk wel in contact met Naima, maar naar het publiek toe wilden we ons wat op de achtergrond houden uit vrees voor bepaalde consequenties. Maar nu begint het toch echt de spuigaten uitlopen. Nu is het tijd om naar buiten te treden om te laten zien hoe verontwaardigd we zijn.”

De oproep werd ondertekend door heel veel organisaties.

“Het is allemaal op heel korte tijd gebeurd. Mensen beseffen blijkbaar nu echt dat het fout aan het lopen is. Wat er allemaal rond moslims nationaal en internationaal gebeurt, loopt een beetje de spuigaten uit. Dit is een goede aanzet voor een nieuw begin. De zaak-Remmery toont dat er wel degelijk heel wat solidariteit is onder de mensen. Hierop moeten we verder bouwen.”

Het leeft dus wel degelijk binnen de moslimgemeenschap?

“De mensen willen echte burgers zijn net als iedereen, maar ze hebben het gevoel dat ze die kansen niet altijd krijgen. Als je tegenwerking krijgt op de arbeidsmarkt of in het onderwijs – twee belangrijke elementen om te integreren en te participeren in de maatschappij – dan zit je meteen geblokkeerd. En dat allemaal omwille van een religie of omwille van uiterlijke kenmerken. Mensen beseffen dat het te ver gaat. Voor de organisaties die hebben getekend is het een dagelijkse strijd en realiteit. Van zodra zij hoorden dat het Actiecomité van Moslimvrouwen uit Vlaanderen iets organiseerde, sprongen zij meteen op de kar.”

Ik had eerlijk gezegd nog nooit gehoord van het Actiecomité.

“Het is een vrijwilligersorganisatie en wij hebben geen financiële middelen om veel promotie te maken. Wij werken aan de positieve beeldvorming van de moslimvrouwen door meisjes in het voetlicht te brengen die wel gestudeerd hebben en toch vrijwillig de hoofddoek dragen. Wij hebben een enquête afgenomen in de provincie Antwerpen waaruit blijkt dat 95 % van de meisjes vrijwillig voor de hoofddoek hebben gekozen. We willen een tegenwicht bieden voor wat er allemaal in de media verteld wordt over hoofddoeken en onderdrukking. Maar dan wel gebaseerd op cijfermateriaal. Binnen de gemeenschap willen we de mensen informeren over de actualiteit. We proberen ook het isolement te doorbreken door samen te werken met feministische organisaties als het Vrouwen Overleg Komité. De moslimvrouw is niet noodzakelijk een vrouw die in de keuken staat en onderdrukt is. We zijn actieve vrouwen met een mening die we dan ook willen laten weerklinken.”

Is Naima dan een beetje een rolmodel? Een vrouw die mondig is, die werkt, die trots de hoofddoek draagt,...

“Het geval van Naima is zeer extreem, maar ze is niet het enige meisje dat uitgesloten wordt. Wij krijgen genoeg jonge vrouwen over de vloer die met gelijkaardige problemen kampen. Zij is een voorbeeld voor alle meisjes omdat ze sterk is en toch blijft vasthouden aan haar geloof.”

En nu maar hopen dat de zaak snel opgelost wordt.

“De manier waarop zij nu moet leven is ondraaglijk. Ze vertelde me hoe ze telkens ze de auto start al bang is dat de boel gaat ontploffen. Het is gewoon niet menselijk om dag in dag uit met die angst te leven. We hopen dat alles zo snel mogelijk wordt opgelost en dat we eindelijk kunnen bouwen aan een positieve samenleving.”

WAAR – WANNEER:

DONDERDAG 10 MAART

Antwerpen: Handschoenmarkt: 19u – 20u

Mechelen: Voor het stadhuis: 19u – 20u

Gent: Wilsonplein: 17u – 18u

Sint Niklaas: Sint-Nicolaasplein