arch/ive/ief (2000 - 2005)

Walter Cornelis spreekt de staten-generaal toe (foto cc)

Hoe weet een onderhandelaar dat de limiet bereikt is? “Je voelt dat aan,” zegt nationaal LBC-secretaris Walter Cornelis. “Het is niet in concrete elementen uit te drukken, maar je hoort het aan bepaalde uitspraken en je ziet het aan bepaalde reacties. Mochten we nu nog drie weken verder staken, hebben we gewoon niks.”

Maar in wat er nu op tafel ligt, kunnen de bonden zich best vinden. Het akkoord voorziet in 7230 voltijdse extra banen. Dat komt overeen met de 10.000 jobs die de vakbonden gevraagd hebben. “Dat is prachtig,” zegt Walter Cornelis. “Hier wordt eindelijk ingegaan op eisen die al zolang leven. Heel concreet komt er in de verpleegeenheden personeel bij.” De algemene en psychiatrische ziekenhuizen krijgen er per 30 bedden één verpleegkundig of verzorgend personeelslid bij. Ook de diensten van de thuisverpleging en de geestelijk gezondheidszorg kunnen op meer personeel rekenen.

Een volledige dertiende maand komt er niet. De regering wilde hier de andere sectoren niet op ideeen brengen. “Het is de vraag of je je op lange termijn moet vastpinnen op fetisjen,” zegt Walter Cornelis daarover. “Van de afstand die er was tussen een eindejaarspremie en een dertiende maand hebben we de helft overbrugd. Netto krijgen de mensen een loonsverhoging van 300 euro. Sommige werknemers krijgen zelfs 400 euro. Belangrijk is ook dat dit bedrag - in tegenstelling tot het vorige voorstel - geïndexeerd wordt.”

De uitbreiding van de arbeidsduurvermindering vanaf 45 naar alle werknemers in de non-profit werd uiteindelijk een harde noot om te kraken. Zelfs premier Verhofstadt moeide zich er even mee en liet weten dat hij niet inzag waarom boekhouders extra vakantie nodig hebben als ze pas 45 zijn. Maar de vakbonden haalden wel hun slag thuis. “Heel veel mensen – vooral uit de paramedische beroepen – kunnen daar voortaan ook van genieten. Zij zitten automatisch in het model van het akkoord van 2000. De criteria om gelijkgesteld te worden zijn ook versoepeld. Wie enkel af en toe op zaterdag werkt, heeft ook recht op extra vakantie vanaf 45. Voor keuken- en onderhoudspersoneel is dat een belangrijke stap vooruit. Voor de kleine restgroep zijn er vanaf 50 jaar vijf extra vrije dagen. Vanaf 52 nog eens vijf dagen. En vanaf 55 nog eens 10.”

Eindeloopbaandebat
Even zag het er naar uit dat de regering de onderhandelingen over een akkoord in de non-profit als opwarmertje voor het eindeloopbaandebat wou gebruiken. Alle inspanningen voor arbeidsduurvermindering werden op 58 jaar geconcentreerd in de hoop zo mensen weg te houden van het brugpensioen. “We hebben kunnen vermijden dat de non-profit de proeftuin werd voor het eindeloopbaandebat zoals de regering aanvankelijk wou. De andere sectoren kunnen ons niet verwijten dat wij deuren geopend hebben. Dat is belangrijk voor alle werknemers”, aldus Walter Cornelis. De federale regering heeft zich tenslotte ook geëngageerd om in het kader van die koopkracht voor de periode 2005-2010 16,378 miljoen euro te storten in een pensioenfonds (tweede pijler). Er zou voortaan ook een vakbondsvertegenwoordiging komen in alle instellingen vanaf 20 personeelsleden.

Dat er eindelijk een akkoord is, betekent nog niet dat de vakbonden van de non-profit op hun lauweren kunnen gaan rusten. “Vandaag gaan we even op adem komen want de voorbije drie weken zijn slopend geweest. Maar morgenvroeg begint het tweede gevecht op Vlaams niveau. We zullen met dezelfde doortastendheid en gedrevenheid actie voeren en staken als het moet,” waarschuwt Walter Cornelis.