arch/ive/ief (2000 - 2005)

Deze visie lijkt ook bij lokale besturen aan veld te winnen: niet zelden wordt het recht op subsidies voor zogenaamd doelgroepspecifiek jeugdwerk in vraag gesteld. Ook veel meisjeswerkingen, die net met een anders moeilijk bereikbare groep werken aan emancipatie en participatie, moeten hun bestaansrecht voortdurend verantwoorden.

De VLD-voorzitter ziet in de passus uit Vlaamse regeerakkoord over de ondersteuning van verenigingen die zich richten op meer dan een culturele doelgroep een rechtvaardiging voor zijn aanval op het zogenaamd doelgroepspecifieke jeugdwerk. Deze interpretatie zou echter meteen betekenen dat de subsidiëring van heel wat organisaties op de helling kan komen te staan. Jongeren organiseren zich nu eenmaal op basis van gedeelde interesses, achtergrond en subculturen. Nagenoeg alle jeugdbewegingen, jeugdhuizen, clubs... hebben daardoor een eigen werkingscultuur en traditie opgebouwd waardoor ze zich (expliciet of impliciet) richten tot één bepaalde groep. Moeten ook meisjesgroepen in de jeugdbeweging, of de duizenden jeugdleiders die in christelijke geïnspireerde bewegingen actief zijn, vrezen voor het stopzetten van hun subsidiëring? Als u alleen het allochtone jeugdwerk beoordeelt op zijn al dan niet “integratiebevorderend” karakter, geeft u – alweer – de indruk één groep jongeren te viseren.

Ook wij vinden dat verenigingen die zich daadwerkelijk openstellen voor alle groepen uit hun omgeving, en daar ook actieve inspanningen voor doen, een extra ondersteuning verdienen. Maar dat mag de rijke diversiteit in het Vlaamse jeugdwerklandschap niet teniet doen. Een interculturele samenleving waarin mensen“niet naast, maar mét elkaar leven” (om uw woorden te gebruiken) kan slechts gerealiseerd worden indien iedereen de mogelijkheid krijgt de ander te ontmoeten vanuit zijn/haar eigen identiteit.

Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat participatie leidt tot meer participatie en dat zelforganisaties van etnisch-culturele minderheden juist leiden tot meer intercultureel contact. Het is erg jammer dat Bart Somers die argumenten onder de mat veegt in zijn inspanningen om de VLD te profileren in het minderhedenbeleid.

We zijn er immers van overtuigd dat het tweesporenbeleid dat we voorstaan, namelijk én specifiek (ondersteuning van allochtone zelforganisaties) én inclusief gericht beleid (het diversiteitgevoelig maken van het brede jeugdwerk) perfect kan passen in het liberale gedachtegoed. Je komt daarmee immers tegemoet aan de vrije keuze van elke individuele jongere, autochtoon of allochtoon, meisje of jongen.

Namens het Steunpunt allochtone meisjes en vrouwen vzw
Khadija Aznag, Ondervoorzitster