arch/ive/ief (2000 - 2005)

"Dat Verhofstadt zelf maar eens een dokterssecretariaat draaiende houdt"
by christophe callewaert Wednesday, Mar. 02, 2005 at 6:02 PM
christophe@indymedia.be

MECHELEN -- Patrick Verblijdt, onderhoudsman in het Sint-Maartenziekenhuis over de eisen van de witte woede, de stakingsbereidheid en het werk van de boekhouders.


Patrick Verblijdt en zijn vriendin die meekomt betogen uit solidariteit (foto cc)

“Ik ben onderhoudsman in het Sint-Maartenziekenhuis in Mechelen. Als delegee van de arbeiders van het ziekenhuis heb ik al aan alle stakingen en betogingen deelgenomen. Nu ben ik voor de derde dag op rij in staking. Ik kom op straat voor een betere verloning in de vorm van een dertiende maand. Qua loon hinkt onze sector zeer ver achter. Mijn vriendin doet sinds zes maanden precies het zelfde werk als ik, maar zij verdient wel bijna anderhalve euro meer dan ik. Ik werk hier nochtans al negen jaar en de werkdruk is minstens even hoog.

Ook de uitbreiding van de arbeidsduurverkorting voor 45-plussers naar alle werknemers is belangrijk. Iedereen gelijk voor de wet. Alle personeelsleden dragen hun steentje bij tot het goed functioneren van een ziekenhuis. Ik weet dat Verhofstadt lacht met de boekhouders die meer vakantiedagen willen, maar dat hij dan maar eens een dag meedraait als secretaresse van een dokter. Zij moeten telefoons opnemen, de agenda in het oog houden en zorgen dat alles gesmeerd loopt. Ik heb al veel gezien hoe hard die meisjes moeten werken. Het is niet omdat je op een stoel zit dat je niet hard moet werken. Fysisch is het misschien wat minder hard, maar psychisch is de druk groot.

Door extra vakantiedagen te geven op 58 willen ze mensen van het brugpensioen weghouden. Maar ook in het onderhoud is het niet te doen om na je 58ste nog te werken. Je moet de ganse dag lopen en met machines sleuren. Als onderhoudsman heb ik ook onregelmatige uren. In het weekend werk ik van half acht tot twaalf en van vier tot zeven. Gelukkig dat ik in Mechelen woon en dus nog iets heb aan die pauze van vier uur. Maar stel je maar eens voor dat je ook nog naar Leuven of Antwerpen moet rijden.

Wat nu op tafel ligt is een aalmoeske. Die premie van driehonderd euro per jaar is veel te weinig. Dat is zand in de ogen. We zijn het een beetje beu om altijd ja te knikken. Vergeet ook niet dat dit een akkoord is voor zes jaar. Ze doen dat om ons zes jaar lang stil te houden. De regering moet ook niet afkomen dat er geen geld is. Voor belastingsverlaging vinden ze wel altijd geld. De farmaceutische sector maakt ik weet niet hoeveel winst. Waar komt dat geld vandaan?

Als het van mij afhangt, gaan we door tot we hebben wat we willen hebben. In ons ziekenhuis is de actiebereidheid alvast groot. Ik heb heel het ziekenhuis doorkruist voor het referendum en 90 % - zowel bedienden als verplegers - was tegen de voorstellen van de regering. Het LBC is een vakbond voor iedereen en dus niet enkel voor de bedienden.”

NOG WITTER VAN WOEDE!!!
by J.G. Sunday, Mar. 06, 2005 at 12:01 PM

NOG WITTER VAN WOEDE !!!

Graag wil ik als verpleegkundige langs deze weg even het een en ander verduidelijken.

Deze staking van de Non-profit wordt blijkbaar in heel vlaanderen goed opgevolgd, maar hoe komt dat?
Is het omdat verpleegkundigen zichzelf massaal opgeven als stakers of is er iets anders aan de hand???
Werkzaam in één van de grootste ziekenhuizen van België, hebben wij als verpleegkundigen zelfs niet de kans gekregen om te kennen te geven of wij al dan niet bereid zijn om te staken.
Neen, de directie heeft dat in onze plaats gedaan.
Blijkbaar vinden zij dat staken niet alleen een recht is van de werknemers, maar zelfs een plicht!?!
Op vrijdag 20 februari zijn namelijk de namen, samen met het dienstrooster, van alle personeelsleden die moesten werken vanaf het begin van de staking op donderdag 26 februari doorgegeven aan de betrokken instanties, nl. de goeverneur van de provincie.
Ruimschoots op voorhand, zodat alles tijdig in orde was voor de aanvang van de staking.
Een slimme zet om het gewone dagdagelijkse werk te garanderen, zonder al te veel moeilijkheden.
Niet dat wij als verpleegkundigen om moeilijkheden vragen, integendeel, zelfs de "niet opgevorderden" kwamen werken omdat anders de collega's extra werk hadden.

Dag na dag ga ik de conversatie aan met mijn patiënten en ik merk steeds opnieuw dat deze geen benul hebben van de situatie, maar ze tonen wel begrip.
Het enige wat zij weten is dat wij voor de zoveelste keer op straat komen en blijkbaar nooit genoeg hebben.
Wat ze niet weten is dat het vandaag niet zozeer om de verpleegkundigen, dan wel om ander CAO-personeel gaat zoals onderhoud, techniekers en ja, zoals Verhofstad het reeds zei, zelfs de boekhouder.
Mensen die de kans schoon zien om een graantje mee te pikken, zonder al te veel inspanningen.
WEL, WIJ ALS VERPLEEGKUNDIGEN VINDEN DIT OOK RONDUIT SCHANDALIG EN GAAN HIERMEE NIET AKKOORD.
Niet dat wij deze mensen niets gunnen, maar niet op deze manier. Men kan en mag alle mensen werkzaam in de non-profit sector niet over dezelfde kam scheren.

Misschien is het hoog tijd om eens na te denken om de vakbond binnen onze sector op te splitsen, zodat dergelijke situaties zich in de toekomst niet meer kunnen voordoen.

Vandaag lees ik in de krant dat men tot een akkoord is gekomen na 11 uur onderhandelen en dat de definitieve teksten zijn vastgelegd.
Zoals het er nu naar uit ziet een echte schande!!!
Een premie tussen de €300 en €400 i.p.v. een volwaardige dertiende maand is blijkbaar het enige wat erin zit.
Een premie die niet geindexeerd is, wat wil zeggen dat deze premie na 10 jaar, ondanks de stijgende levensduurte nog steeds dezelfde zal zijn.

Maar waar het Walter Cornelis & co. vooral om te doen is, is om de arbeidsduurvermindering vanaf 45 jaar (ADV) door te trekken naar de volledige sector, dus ook die boekhouder.
Niet moeilijk te begrijpen, wanneer je weet dat meer dan 80% van de achterban die hij vertegenwoordigt, niet-verpleegkundigen zijn.
Misschien wordt het hoog tijd om ons als verpleegkundigen massaal aan te sluiten bij een of andere vakbond, om zo de meerderheid van die bewuste achterban uit te maken.
De vraag blijft alleen: bij welke?
Welke vakbond behartigt "onze" belangen en denkt niet aan het behouden van zijn leden of toekomstige ledenwerving?

Al bij al gaan wij als verpleegkundigen, wanneer we de som maken, misschien aan een halve dertiende maand geraken en dit ten koste van die bewuste ADV.

Ik ben teleurgesteld in de politici die blijkbaar hun realistische kijk op de zaak verliezen en kijk dan ook echt uit naar die definitieve teksten om te zien hoe wij als verpleegkundigen voor de zoveelste keer voor schut gezet worden.

Ik vraag mij trouwens ook af hoe en met wie men die 10.000 nieuwe jobs gaat invullen.
Zolang er aan de basis niets verandert (lees: meer loon) zal het beroep van verpleegkundige de jongeren van vandaag niet echt meer aanspreken.
We leven nu eenmaal in een materialistische maatschappij, waarin verpleegkundigen zich niet meer kunnen permiteren om met een "Florence Nightingale ideologie" door het leven te gaan.
De tijd waarin "de nonnekes" in onze sector met scepter zwaaiden ligt al lang achter ons en ik vraag mij af wie er in de toekomst voor ons gaat zorgen.

Elke verpleegkundige wordt nog witter van woede door de huidige situatie.