arch/ive/ief (2000 - 2005)

Walter Cornelis in de lente van 2004 (foto han soete)

“Er waren meer dan 350 mensen en twee daarvan hebben tegen gestemd. Zij waren dan nog niet eens tegen het voortzetten van de staking.”

Had je dat verwacht?

“Ik wist dat het moeilijk ging liggen. Maar dat iedereen dit voorstel zo volledig zou afwijzen, was niet verwacht.”

Wat was het breekpunt?

“Er is maar één breekpunt en dat is dat het voorgestelde princiepsakkoord op geen enkel punt tegemoet komt aan de minima die wij gesteld hebben. Bovendien zien we scenario's opduiken die we niet gevraagd hebben.”

Welke scenario's?

“Wij vragen de uitbreiding van de arbeidsduurvermindering voor 45-plussers naar alle werknemers in de non-profit. De regering vindt nu blijkbaar dat het akkoord van 2000 waarin die maatregel staat, een historische miskleun was. Mensen zijn volgens hen op 45 nog fit genoeg om voluit te werken. Zij willen dat alle inspanningen geconcentreerd worden op de werknemers van 58 met de bedoeling om die mensen langer aan het werk te houden. Binnen enkele weken moet er een eindeloopbaandebat starten waar zij het brugpensioen zwaar willen aanvallen. Mensen zullen financieel onder druk worden gezet om niet meer voor het brugpensioen te kiezen.”

LBC wil niet meestappen in die logica?

“Wij willen een uitbreiding van het concept van het akkoord van 2000. Zij komen af met een eindeloopbaandebat waarin wij de proeftuin moeten worden.”

Hoe hard speelde de loonkwestie mee?

“Ten eerste wordt nu een premie voorgesteld. Een premie is niet geïndexeerd. Als de vakbond niets onderneemt, zal die premie binnen 20 jaar nog altijd 300 euro per jaar bedragen. Als dat een volwaardige dertiende maand is zoals we vragen, evolueert dat mee met de index. Ten tweede heeft het onderzoek van het HIVA (Hoger Instituut voor de Arbeid uit Leuven, nvdr) vastgesteld dat het loonverschil met de andere sectoren groter wordt naarmate je stijgt op de loonladder. Deze forfaitaire premie geeft aan iedereen evenveel. Aan de structurele loonkloof wordt dus niets gedaan. Tenslotte is die premie dermate laag dat de loonkloof van 10,5 % met de andere sectoren de komende jaren nog groter zal worden.”

De andere sectoren krijgen toch ook maar 1,2 % plus index de komende twee jaar?

“Ik heb het laten uitrekenen. Een ongeschoolde werknemer op A4-niveau gaat er 2,81 % bruto op vooruit. Een klerk A3 krijgt 2,52 %. Een verpleegkundige A2 krijgt 1,98. Een verpleegkundige A1 1,75 % en een licenciaat 1,31 %. En dat op zes jaar tijd.”

Op zes jaar?

“Dit is een akkoord voor zes jaar. Dat is de dramatiek die er achter zit. Dit is pure volkslakkerij.”

Wat nu?

“Wat gisteren afgesproken is. Wij gaan door. Na de vergadering kwam een militant-verpleegkundige van het UZ-Gasthuisbergen uit Leuven naar mij. 'Als we verliezen, moet je je geen zorgen maken', zei ze. 'In de zorgsector weten we hoe we moeten omgaan met verlies.' Dat stelt me volledig gerust dat niemand ons ooit zal kunnen verwijten dat wij niet tot het uiterste zijn gegaan om een goed akkoord te krijgen. Wat er ook gebeurt, wij zullen met opgegeven hoofd het strijdperk verlaten.”

En dus begint er vanaf morgenochtend een staking van onbepaalde duur?

“Wij gaan van dag tot dag bekijken hoever we staan. Er zijn geen nieuwe gesprekken met de regering gepland. De regering heeft vorige week gezegd dat zij niet wenst te onderhandelen als er gestaakt wordt. Ik veronderstel dat zij zich daaraan zullen houden. We zullen zien.”

Gisteren heb je de militanten geraadpleegd. Hoe moeilijk is het om in te schatten wat de actiebereidheid is bij alle individuele werknemers van al die verschillende instellingen?

“De mensen zeggen mij dat de huidige grimmigheid op de werkvloer vergelijkbaar is met de eerste golf witte woede. Ik heb voorgesteld om in alle instellingen een referendum te organiseren over dit voorstel. Iedereen – lid van de vakbond of niet – moet zijn mening kunnen zeggen over wat hier op tafel ligt. Die democratische raadpleging begint morgen en eindigt zondagavond. We zullen zien wat er uitkomt.”