arch/ive/ief (2000 - 2005)

retrospectief citaat
by (gepost door) frank colle Tuesday, Feb. 22, 2005 at 10:51 AM

uit: De dagboeken 1950-1962, Sylvia Plath, uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam - Antwerpen, 2005 (nederlanse vertaling) ISBN 90 2953825 2

" Toen ik de beschrijving van de slachtoffers van Nagsaki las, werd ik niet goed: 'En we zagen wat op het eerste zicht hagedissen leken, schorre kreten slakend tegen de heuvel opkruipen. Het werd lichter en we zagen dat het mensen waren van wie de huid was weggebrand en de botten gebroken waren omdat ze ergens tegenaan geworpen waren.' Klinkt als iets uit een horrorverhaal. God moge verhoeden dat we ooit nog zoiets doen. Want het zijn de Verenigde Staten die dat hebben gedaan. Onze schuld. Mijn land. Nee, nooit meer. En dan lees je in de krant: "Tweede ontploffing in Nevada zwaarder dan de eerste!"
Waarom zijn mensen toch zo geobsedeerd door vernietiging en moord? Waarom sturen we mensen naar de elektrische stoel als ze één mens hebben vermoord, en spelden we hun een Purple Heart op voor een massamoord op mensen die een willekeurig etiket 'vijand' opgeplakt hebben gekregen? "