arch/ive/ief (2000 - 2005)

Zowat alle kranten hebben oog voor de redenen van de ontevredenheid binnen werknemerskringen. In de verslaggeving van Le Soir, La Libre Belgique, Belang van Limburg/Gazet van Antwerpen, het Nieuwsblad/het Volk en De Standaard wordt ruim plaats gemaakt voor de argumenten van de nee-stemmers binnen de twee vakbonden. Alleen De Morgen doet dat niet en vat in een kort artikel op de voorpagina in vier lijnen één tegenargument van het ABVV samen. Veel ABVV-leden zouden gevallen zijn over de flexibele overuren. Over de andere bezwaren komen we niets te weten. Waarom er ook in de christelijke vakbond weinig enthousiasme is, wordt niet vermeld.

In de drie stukken over het interprofessioneel akkoord (IPA) binnen in De Morgen (één commentaarstuk, één artikel en één analyse) gaat het niet meer over de inhoud van het akkoord. Er wordt vooral veel inkt verspild aan de interne strubbelingen binnen de socialistische vakbond. We komen dankzij de analyse van Janine Meijer te weten dat de twee onderhandelaars van het ABVV André Mordant en Xavier Verboven spottend Peppie en Kokkie worden genoemd. Een anonieme ingewijde mag afrekenen met de twee heren. In zijn standpunt heeft Yves Desmet het over de anarchie binnen het ABVV. Hij geeft onrechtstreeks ook een verklaring waarom De Morgen het niet over de inhoud van het akkoord en de argumenten van de critici heeft. “Terwijl alle andere partijen in het overleg, al dan niet met lange tanden toegaven dat er een zeker evenwicht was bereikt, was dat bij de kameraden van het ABVV niet het geval. Men mag vrezen dat dat niet zozeer met rechtlijnigheid te maken heeft, als wel met de simpele vaststelling dat er in het ABVV geen leiding meer aanwezig is die de achterban van een akkoord kan overtuigen.”

Dat er binnen veel centrales op een zeer democratische manier gedebatteerd en gestemd werd over dit akkoord, is van geen belang. De berichtgeving van De Morgen doet uitschijnen alsof al die militanten enkel en alleen met machtspelletjes bezig zijn, met politique politicienne. Het leidt meteen tot een tweede belangrijke opmerking over de berichtgeving. Sommige commentatoren hebben een vreemde opvatting over democratie. Het is uitgerekend de Franstalige beurskrant L'Echo die mooi samenvat waar het bij het ABVV om draaide: “Les deux hommes pensaient avoir négocié au mieux, mais la majorité en aura décidé autrement. L'exercise de la démocatrie.” Wat De Morgen anarchie noemt, heet in L'Echo simpelweg democratie.

Ook Peter Vandermeersch van De Standaard kan maar niet begrijpen dat er in een democratisch proces ook nee kan gestemd worden. In een commentaarstuk van maandag schrijft hij dat “intern verdeelde vakbonden er niet in slaagden om dit compromis door de achterban te laten slikken”. Democratie gelijkt hier wel heel sterk op de productie van ganzenlever.

In een commentaarstuk van dinsdag gaat De Standaard de communautaire toer op. Guy Tegenbos ziet alleen de Waalse tegenstemmen. Dat terwijl journalist Johan Rasking verder in de krant André Mordant citeert die nadrukkelijk het communautaire spook verjaagt. “Binnen sommige beroepscentrales zijn er Vlaamse afdelingen die neen hebben gestemd en in Luik was het dan weer ja.” Mordant verwijst hier naar de Antwerpse Algemene Centrale die het ontwerp-akkoord unaniem de grond inboorde terwijl hun Luikse collega's het akkoord goedkeurden.

Het verhindert Tegenbos niet om de Waalse vleugel van de socialistische vakbond economisch-suïcidaal te noemen. Hoe zit het dan met de tegenstemmen van de Vlaamse bediendencentrale LBC van de christelijke vakbond? Of hun Nederlandsetalige collega's van de socialistische BBTK? Moet je om economisch-suïcidaal te zijn enkel Frans praten? Bénédicte Vaes van Le Soir heeft het goed gezien. “Il y a dans le monde pluriel (m.a.w. zowel in Vlaanderen als Wallonnië, zowel bij het ABVV als het ACV, nvdr) des salariés, un sentiment dominant de méfiance, de grogne, de hargne contre la dérégulation en général et contre les partons en particulier.” En Vaes wijst ook op de dreigende defederalisering van het sociaal overleg. “En Flandre, on monte en épingle l'influence wallonne sur le verdict négatif qu'a rendu la FGTB.”