arch/ive/ief (2000 - 2005)

Gewone Irakezen zijn bezorgd over de eerlijkheid van de verkiezingen die bedreigd wordt door zowel de veiligheidssituatie als door de complexiteit van het gehele kiessysteem.

“We zijn niet tegen de verkiezingen, maar tegen het tijdstip waarop ze plaatsvinden”, zegde Saif, een 18-jarige biologiestudent aan de Universiteit van Bagdad. “Het zal een ramp worden. Kijk naar de veiligheid!”

Tijdens de voorbereidingen van de verkiezingen blijft het geweld stijgen, vooral tegen de stembureaus en politieke functionarissen.

In Beji werden op 17 januari twee stembureaus met mortiergranaten en geweervuur bestookt. In dezelfde omgeving, vielen strijders een school aan die als stembureau was aangeduid en door VS-soldaten bewaakt werd.

Verder ontplofte een autobom nabij het hoofdkwartier van een van de leidende Sjiietische politieke partijen en doodde daarbij minstens vier bewakers. Het kantoor van de Hoge Raad voor de Islamitische Revolutie in Irak, vlakbij de Universiteit van Bagdad in het zuiden van de stad, werd beschadigd door een explosie.

Ondanks het geweld blijven veel Irakezen bij hun besluit om te gaan stemmen.

“We zijn niet tegen de verkiezingen, maar tegen het tijdstip waarop ze plaatsvinden.”

“Ik zal hoe dan ook gaan stemmen”, aldus Alia Khalaf, een biologe in Bagdad en aanhangster van Sistani. “De verkiezingen zullen meer veiligheid voor Irak brengen.”

Toch lijkt het moeilijk zich voor te stellen dat men door gewoon verkiezingen te houden stabiliteit kan verkrijgen.

Laatst nog werd de zoon van een functionaris, die nauw verbonden is met de vereerde geestelijke, Groot-Ayatollah Ali Al-Sistani, doodgeschoten in het zuidoosten van Bagdad. Vorige week werd Mahmoud Al-Madaen, de persoonlijke vertegenwoordiger van Sistani samen met zijn zoon en vier lijfwachten gedood in Salman Pak, een kleine stad ten zuiden van Bagdad. Dezelfde dag nog werd Halim Al-Moaqaq dood teruggevonden. Moaqaq was eveneens een medewerker van Sistani.

Ten minste acht kandidaten zijn vermoord, om dan nog te zwijgen van de talloze aanslagen die verijdeld werden.

Veel Irakezen zijn sterk gekant tegen verkiezingen onder deze omstandigheden.

“We zullen verkiezingen hebben omdat de Amerikanen het eisen”, zegde Sara, een fysicastudente te Bagdad. “De genomineerde kandidaten zijn geen Irakezen van hier en de meesten van hen zijn marionetten van de Amerikanen die niet geleden hebben in Irak onder deze omstandigheden.

“Ik zal koste wat het kost gaan stemmen.”

In een ogenschijnlijk vergeefse poging om de veiligheid te verhogen voor de verkiezingen heeft de door de VS gesteunde interimregering aangekondigd dat de landsgrenzen gesloten zullen worden van 29 tot 31 januari. GSM- en sateliettelefoons zullen afgesloten worden gedurende deze tijd, het autoverkeer “beperkt” en de avondklok, die sowieso al ingesteld is, zal uitgebreid worden. De Irakezen zullen dus niet doorheen de provincies kunnen reizen.



COMPLEXITEIT VAN DE VERKIEZINGEN

“Om echte verkiezingen te hebben moeten er namen zijn”, klaagde een man, die zichzelf Ahmed noemde, op de markt van Bagdad.

Zijn mening is niet zonder reden – het verkiezingsproces is beladen met complexiteiten. Zelfs de stemming voor het 275-koppig parlement is moeilijk te doorgronden. Er zijn meer dan 7000 kandidaten, de meesten anoniem uit angst voor aanslagen. Het parlement zal een evenredige vertegenwoordiging van de verkozenen vormen.

Om het nog moeilijker te maken zullen er blijkbaar 4 van de 18 provincies niet kunnen deelnemen aan de verkiezingen door het vergaande geweld.



EEN SCHEIDING TUSSEN SOENNIETEN EN SJIIETEN?

Sommige stemwillige Irakezen zijn gefrustreerd door de media-aandacht die naar de “kloof” tussen Soennieten en Sjiieten gaat.

“We zullen alleen maar verkiezingen hebben omdat de Amerikanen het eisen.”

In antwoord op de vraag naar zijn religieuze gezindheid wilde Ahmed niet zeggen of hij Sjiiet of Soenniet is: “Wat doet dat ertoe? We zijn allemaal Irakezen en we zijn allemaal moslims.”

Jassim, een 36-jarige kruidenier in het overwegend Sjiietisch district Khadimiya, gelooft dat “er geen reden is voor een Soennietisch-Sjiietische scheiding.”

“Alleen de politieke partijen spreken zo”, voegde hij eraan toe, “en het lijkt alsof er mensen zijn die deze scheiding willen teweegbrengen. Maar dat zal nooit gebeuren, omdat het nooit zo geweest is.”



WAT KOMT EERST: DEMOCRATIE OF VERKIEZINGEN?

Wanneer de verkiezingen plaatshebben en een parlement gevormd wordt, zal het verantwoordelijk zijn voor de opstelling van een grondwet, die dan vóór 15 oktober in een referendum moet beoordeeld worden. Kort daarna, op 15 december, zullen dan overeenkomstig de Transitiewet verkiezingen voor een nieuwe regering gehouden worden.

Wanneer men het bezette Irak van vandaag bekijkt, met zijn onrust en geweld, lijken deze plannen vergezocht.

“Zou democratie niet aan de verkiezingen vooraf moeten gaan”, riep een werkloze ingenieur uit Bagdad, luisterend naar de naam Khalid, uit, “eerder dan deze onwettige verkiezingen te gebruiken om Irak een democratie te noemen.”

De politieke situatie die de verkiezingen beïnvloedt opsommend vertelde een Irakese oud-politicus anoniem aan de wekelijkse krant Al-Ahram: “Het is duidelijk dat de Soennietische afgevaardigden zullen aangeduid worden, nu dat de Islamitische Partij zich teruggetrokken heeft en de Vereniging van Moslim Geleerden de verkiezingen boycot.”

De chaos bij de verkiezingen en hun potentiële politieke uitval benadrukkend ging hij verder, “Ik geloof niet dat de Amerikanen zullen instemmen met de Koerdische eisen betreffende Kirkuk en één van de twee hoge regeringsposten. De Amerikanen zullen evenmin akkoord gaan met het verzoek van de Sjiieten met betrekking tot federalisme en een meerderheid in de Nationale Assemblee, noch met een regime in de stijl van Iran.”

Een andere politicus, die anoniem met Al-Ahram sprak, vroeg: “Wat voor grondwet kunnen we verwachten van een parlement dat onder de bezetting en onmiddellijk na het bloedvergieten in Fallujah werd gekozen?”

http://www.dahrjamailiraq.com/hard_news/archives/newscommentary/000184.php

Vertaling: Inge Van de Merlen