arch/ive/ief (2000 - 2005)

Graag wil ik reageren op de nationale 24 uren staking van verpleegkundigen op 27 januari 2005.

Met een kleine glimlach op mijn gezicht hoor ik Walter Cornelis op het middagnieuws zeggen, dat bijna de hele sector op minimumbezetting (zondagdienst) draaide.
Welnu beste Walter, wij draaien een heel jaar op minimumbezetting en vandaag heb ik als verpleegkundige in een ziekenhuis niks van de staking gemerkt!
Opgevorderd door de politie om even hard te werken, zoniet nog harder dan anders.

Ik staak, maar ikzelf noch de patiënten merken hier iets van!

Het ongenoegen van verpleegkundigen is niet nieuw, toenemende zorgzwaarte, te grote werkdruk door onvoldoende personeel, te weinig betaald voor onregelmatige prestaties en gedragen verantwoordelijkheid, geen volwaardige 13° maand, slechte pensioenregeling, ...
Toch zijn wij onmisbaar en zullen er met de vergrijzing van de bevolking steeds meer verpleegkundigen nodig zijn om een goede gezondheidszorg te garanderen.
De 45-plus regeling, die er in voorziet dat alle verpleegkundigen vanaf hun 45 jaar een dag verlof extra per maand krijgen en vanaf 50 jaar 2 dagen is een stap in de goede richting.
Ik zie mezelf aan dit tempo niet werken tot mijn 65 jaar, maar ....... als wij meer verpleegkundigen willen zien afstuderen om het tekort in de sector op te vangen, moeten er andere maatregelen getroffen worden!
Zolang het basisloon niet vergelijkbaar is met andere sectoren en er geen betere financiële voorwaarden komen, zullen wij binnen 10 jaar nog door de straten van Brussel trekken met onze spandoeken.

Het is trouwens erg als verpleegkundige te moeten vaststellen dat de vakbonden deze 45-plus regeling willen doortrekken naar alle personeelsleden binnen de zorgsector.
Als je weet dat 80 tot 90% van de gesyndiceerden binnen onze sector niet-verpleegkundigen zijn, is het niet moeilijk om te begrijpen dat dit programmapunt bovenaan de agenda staat.
Toegegeven, we snijden als verpleegkundigen in ons eigen vel, door ons niet aan te sluiten bij een vakbond.
Het wil echter niet zeggen dat niet-verpleegkundigen, die nu de kans schoon zien om mee op de kar te springen, dezelfde voorwaarden moeten krijgen dan wij.
Als verpleegkundigen werken wij zeer onregelmatig, doen wij weekend en nachtwerk, hebben wij een enorme verantwoordelijkheid en is de zorgzwaarte de laatste jaren enorm toegenomen.
Dit zijn echter dingen die niet opgaan voor bv. een secretaresse, iemand van de schoonmaak of technische dienst, de veiligheidsdienst, ......, dit met alle respect voor het werk dat zij leveren.
Doch al deze mensen willen nu ook aanspraak maken op deze regeling en daarmee dreigen de andere voorstellen van de kaart geveegd te worden.
Gevolg: verpleegkundigen blijven verder in de kou staan en kunnen o.a.een volwaardige 13° maand vergeten.

Het wordt hoog tijd dat de heren politici de ogen openen en beseffen waarmee ze bezig zijn.
Misschien moeten we hen bij een toekomstige opname in het ziekenhuis maar behandelen zoals een "gewone burger" en niet die VIP-behandeling geven die ze nu krijgen!!!


J., Leuven

De aanwezigheid van een 13 -duizend tal betogers is maar het topje van de ijsberg.
Ikzelf kon er zijn maar voor mijn partner die in de gehandicaptenzorg werkt is zelfs dat er niet bij , zij werken altijd met zondagsdienst, als er iemand ziek wordt draaien ze gewoon allemaal wat meer overuren.

De focus van de media op de betogers is onjuist. Vele instellingen staakten of verklaarden zich solidair door zwarte lintjes e.d. te dragen tijdens hun diensten.
Mijn dienst lag plat maar toch was ik de enige betoger, misschien heeft het chronisch verlofgebrek in de sector er wel mee te maken ?

Ik hoop maar dat ons front niet uiteenspat als bvb de ziekenhuizen de wortel krijgen voorgehouden maar de rest weer op z'n kin mag kloppen.

Beste Jo,

Terwijl 20.000 mensen de koude trotseren om in solidariteit te vechten voor meer personeel en een betere verloning, kan jij het je permiteren om een beetje smalend te lachen. Ik was er wel bij en heb er met tientallen collega's uit de ganse non-profit gesproken. Ook met talrijke hoofdverpleegkundigen en verpleegkundigen die ondertussen wel beseffen dat het wentelen in zelfbeklag niet tot oplossingen leidt.

Alles wat de werknemers in de Non-profit de afgelopen 15 jaar moeizaam hebben verworven is er gekomen door het voeren van acties en door zich te organiseren in een sterke syndicale beweging. Ook de eindeloopbaanregeling die nu door de verpleegkundigen wordt opgeëist als een exclusief voordeel...! Dat je vanaf je 45e zal kunnen rekenen op extra vrije dagen heb je UITSLUITEND te danken aan de solidariteit van de velen romdom je, dus een beetje respect zou beter op zijn plaats zijn dan het spuwen op je collega's.

Gelukkig zijn er veel meer collega's verpleegkundigen dan je denkt (of wil ?) wel lid van de vakbond. Ze maken er met alle andere werknemersgroepen op een koude dag toch een warme betoging van. Nog veel plezier aan de eeuwige klaagmuur, kan je straks ook weer smalend doen als er wel resultaten geboekt worden...

Ik denk dat je de boodschap niet echt goed hebt begrepen.

Die kleine glimlach die ik mij kon permitteren vanop de werkvloer, was er een van ongenoegen beste Martha.

Ik heb mij opgegeven als staker, met de bedoeling om er vandaag in Brussel ook bij te zijn (met loonverlies ja), maar .....
Juist, we zijn allemaal opgevorderd door de politie, de patiëntenzorg mocht er zeker niet onder lijden.
Als ik zie hoe weinig mensen zich echt willen inzetten om iets te bereiken, is het huilen met de pet op.
Jaren klagen en zagen over hoe slecht het toch wel gaat, maar als men zelf een inspanning moet leveren ....
Wanneer ik echter met collega's praat over de problemen en programmapunten, komt telkens de 45-plus regeling voor iedereen als groot punt van ongenoegen naar voor.

Ik heb alle respect voor alle collega's werknemers en hun specifieke job, die onder dezelfde CAO vallen, maar laten we echter één ding niet uit het oog verliezen.
Je moet begrijpen dat de witte woede is ontstaan vanuit de zorgsector (verpleegkundigen, opvoeders, ...) en niet vanop de bureau's van de secretaressen of van technisch personeel ed.

Het is inderdaad zo dat het vooral door toedoen is van deze mensen, dat er telkens een massale opkomst is in Brussel.
Niet omdat IK als verpleegkundige niet WIL gaan, maar eenvoudig NIET KAN gaan en zij doorgaans wel.
Ik gun deze mensen evenzeer een beter statuut en betere werkvoorwaarden, maar nu komt het over als "we springen even mee op de trein" en dat zet bij velen kwaad bloed.

Beste hetgeen Jo beschrijft is hier niet alleen een gevoel maar een vaststaand feit op de werkvloer
Verpleging, opvoeders willen gerust 45+regeling geven aan de andere, wat 1700 niewe jobs betekent
MAAR zien weinig gebeuren (wel niet in de discussie vanuit de basis) rond hun looneis Regering gunt op vandaag geen 13de maand, erkent niet dat onregelmatige prestaties beter moet voorgoed worden Meer de loonhandicap bereket op 10,5% ongeveer ging reeds naar 4,7 en 5,3 % en Walter C vertelde gisteren dat 1,7% ook al genoeg is; dit komt overeen met het bedrag dat Van Mechelen wou geven aan belstingsvermindering (200 euro per persoon tegen 2009 Leterme heeft intussen gezegd dat er geen budget voor is voor die belastingsverlaging..; Dus die opmerking kreeg ik direct vanuit de verpleging na de betoging! Dat indien er maar 1,7% loonsverhoging en enkel personeeel bijkomt voor adv en 5 dagen vorming voor iedereen te voorzien dat met zo'n akkoord de verpleging volledig in de kou staan voor de komende 5 jaar want na 17h zijn ze niet enkel verpleger, zijn ook sociale deinst, artsen komen soms zeldennog langs, en krijgen tal van andere verantwoordelijkheden erbij
Maar erkenning in meer loon, middelen, recup echter niet!
Opvoeders en verpelgeende voelen zich slaven van het systeem
Weet ook dat de regering mee investeert in kaders dan basispersoneel alsook ultramoderne gebouwen
WAT te onderstrepen blijft dat de verpleging en opvoeders massaal op straat blijven komen en ge moogt niet vergeten van collega's die niet komen dat er daar ook een deel inzetten die niet meegaan uit praktische moeilijkheden (kinderopvang, of enkele dagen staken op een jaar en geen stakersvergoeding voor hen een financiële last is) Er zijn tal van vpk en opvoeders die moeten bijklussen of fulltime werken om maar juist toe te komen maandelijks!
Alsook dat op vandaag de meeste afdelingen door ziektes oa fulltime met de basisbezetting werkt! En daarnaast verplegi,g altijd aanwezig is een therapeut kan moeilijker zijne boel sluiten maar verpleging echter niet

Volgende staking misschien aan denken enkel acute opnames, bezoek op sommige afdelingen weigeren enz

Beste Jo

Ik denk dat Martha perfect begrepen heeft wat je bedoelde en haar verhaal komt mij zeer bekend voor : Altijd opnieuw zijn het de mensen die niet bij een vakbond zijn aangesloten ( van welke personeelsgroep ook ) die zich beklagen over wat de vakbond allemaal niet heeft kunnen bereiken .

Ik ga niet aan de hand van tientallen voorbeelden proberen duidelijk te maken dat iedereen die werkt in de zorgsector ( dus alle personeelsgroepen ) gebukt gaan onder een hoge arbeidsdruk. Ikzelf werk 27 jaar in een ziekenhuis en heb al heel veel gepraat en geluisterd naar de collega’s , en wees gerust : iedereen kan je wel een aangrijpend verhaal vertellen ! Slechts twee voorbeelden : De dienst patiëntenvervoer dient elke dag ongeveer 20 kilometer af te leggen met de patienten , duwend aan een rolwagen of trekkend aan een bed . En toch hebben zij hebben tot op vandaag geen extra verlof van de 45+ regeling. ..Tweede voorbeeld : Na een jaar lang de flexibiliteit in ons ziekenhuis te meten en te registreren bleek dat het de keukenploeg was die het meest werd opgeroepen om buiten de geplande dienstroosters te werken. ( vervanging zieke collega’s enz ) … En zo kan ik je van alle personeelsgroepen wel een voorbeeld geven . Maar het zo fout zijn om ons hierop te focussen . Laten we nu stoppen met elkaar te overtuigen van wie het nu wel het drukst heeft . Maar laten wij de handen in elkaar slaan en samen een vuist maken .

Het doet pijn als gesyndiceerde - na jarenlang staken en betogen - steeds weer opnieuw kritiek te krijgen van zij die de strijd niet gevoerd hebben en toch aan de eindmeet klaar staan om de prijzen in ontvangst te nemen . We komen van ver , hebben al heel wat stappen vooruit gezet en daar moeten wij fier op zijn . Maar we hebben zeker nog een lange weg af te leggen en geloof me mijn beste , we zullen moeten blijven vechten , onze strijd zal altijd doorgaan .

Hopelijk zien we elkaar de volgende keer in Brussel .

Het ziekenhuis Jolimont te La Louvière heeft al zijn werknemers mee laten profiteren van de eindeloopbaanregeling,... en dat komt de solidariteit alleen maar ten goede. Daar géén discussies over de zogenaamde 'zware' beroepen... .

Eenheid en solidariteit, daar bereiken we veel meer mee!

Enne... Jo,... ik begrijp je frustratie wel hoor... maar ik bekijk het zo: als je door de politie werd opgevorderd (een wettelijke mogelijkheid waarover de werkgever beschikt om in samenspraak met de provinciegouverneur de mensen thuis of aan het piket te gaan opeisen)... dan is de staking toch wel heel erg goed gelukt. Want de werkgever zag zich verplicht om de mensen thuis te gaan halen, hij had anders te weinig volk om de patiënten te verzorgen. Wat natuurlijk wel gerespecteerd moe(s)t worden is de afgesproken minimale zondagsdienst, en niets meer. Maar ik weet niet of dat bij jou het geval was... .

Groeten van een Waal geworden "Vlaamse" gezondheidswerker.
Solidariteit over de taalgrens en over de beroepsgroepen heen!

Als vakbondsafgevaardigde moeten er toch een paar zaken van mijn hart. Verpleegkundigen hebben onregelmatige uren, moeten tijdens weekends en feestdagen werken, moeten vaak onverwachts inspringen als hun collega's overdag of 's nachts ziek worden, staan zij na 17 uur tot 7 u 30 slechts met 2 of 's nachts met 1 persoon om alle problemen in goede banen te leiden. Vooral binnen psychiatrische instelling komt daar nog andere zaken bij: meer kans op agressie, opvang na een minder goed verlopen weekend, opnames onverwacht in goede banen leiden, ...
Waarom kiezen zo weinig jonge mensen nog voor het beroep van verpleegkundige ? ONDERBETALING: voor onregelmatige uren, weekendwerk, feestdagen, gedwongen spreiding van vakantiedagen, ... Terecht werd aan hen vanaf 45 jaar 1 dag van 8 uur toegekend omdat de instroom van nieuw personeel er niet kwam en de meeste gevallen van burn-out wel bij hen te merken is. 10,50 % loonsopslag, betere vergoedingen voor onregelmatige prestaties en weekendwerk, en een volwaardige 13de maand moeten kunnen. Maar mijn inziens is Walter meest geïnteresseerd in het zoveel mogelijk halen van LEDEN. Ik heb het gevoel dat hij meer de kant kiest van beide regeringen dan die van de ondergewaarde verpleegkundigen. De slogan "Wij gaan ervoor" is geen werkelijkheid ! Met 1,75% loonsaanpassing zullen velen hun lidsmaatschap opzeggen.
Een erg ontgoochelde vakbondsafgevaardigde die ENORM veel signalen van mede collega verpleegkundigen durft te verwoorden.