arch/ive/ief (2000 - 2005)

Met de hoorzittingen in de commissies van Kamer en Senaat kende het debat over de dure prijs van medicijnen, een voorlopig hoogtepunt. Het was PVDA’er Dirk Van Duppen die enkele maanden geleden het vuur aan de lont had gestoken met zijn boek "De Cholesteroloorlog. Waarom geneesmiddelen zo duur zijn". Pers, publiek en ook sommige politici bestempelden de hoorzittingen over het geneeskundebeleid reeds als “de hoorzittingen over het Kiwi-model”. Om maar aan te tonen dat “de bekendste huisarts van het land” afgelopen maanden duchtig mee de parlementaire agenda rond de medicamenten bepaalde. De hoorzittingen van Kamer en Senaat dienden als informele voorbereiding voor de parlementaire debatten rond het geneesmiddelenbeleid, die normaliter in maart 2005 plaats vinden.

Hoewel de Commissie een tiental “experts” had uitgenodigd, waren alle ogen gefocust op Dirk Van Duppen, geestelijke vader van het Kiwi-model in ons land, en Leo Neels, woordvoerder van Pharma.be, de vereniging van de geneesmiddelenindustrie. The good and the ugly, zoals maandblad Deng ze omschreef. Neels had zich de laatste maanden vooral laten opmerken als arrogante, slagen-onder-de gordel-uitdelende euh... topadvocaat/kwal, die zich onsterfelijk (belachelijk) maakte door SP.a – voorzitter Steve Stevaert te “beschuldigen” van communistische sympathieën.

Van Duppen versus Neels

“Ik beschrijf eerste een aantal pijnpunten in het Belgische geneesmiddelenbeleid, leg vervolgens uit hoe het systeem van openbare aanbesteding hierbij als oplossing kan dienen en welke vermijdbare meerkost we daarmee besparen”, stak Dirk Van Duppen van wal. Om daarna de aanwezigen, parlementsleden en publiek, een dik half uur te onderhouden over het hoe en waarom van het Kiwi-model. In een goed onderbouwd betoog counterde hij op een erg rustige manier ook de meest geciteerde misverstanden: “Waar gaat die vermijdbare meerkost (van de medicijnen, nvdr) naar toe? Niet naar tewerkstelling (...) Niet naar onderzoek en ontwikkeling (...) Wel naar de buitensporige winsten van de aandeelhouders en topmanagers van deze farmaceutische bedrijven.”

Neels, zichzelf handig in de underdogrol manoeuvrerend, kreeg als volgende spreker onmiddelijk de kans om de arts van Geneeskunde voor het Volk van antwoord te dienen. De man begon met de voorzitter te danken voor deze kans om de o zo geplaagde farma-business te verdedigen tegen zoveel laster (snik, snik) en schetste in een adem het belang van de industrie voor de samenleving. De research die in ademnood zou raken, de tewerkstelling die in het gedrang zou komen, de kwaliteit van de geneesmiddelen... Allemaal argumenten die Dirk Van Duppen even tevoren al had ontkracht, maar die Neels wel op een sluwe manier naar voren schoof. Of wat te denken van ronduit demagogische uitspraken als: “Is genezen een kost of een waarde?” En: “We moeten vermijden dat Belgen straks naar het buitenland moeten om hun geneesmiddelen te kopen.” Voor wie het niet begrepen had: Leo Neels is een topadvocaat, Pharma.be zal wel weten waarom het de man inhuurde.

Parlementariërs kritisch voor farma-industrie

Na de uiteenzettingen van de verschillende sprekers, kregen de aanwezige volksvertegenwoordigers en senatoren de kans vragen te stellen. Een heel aantal parlementairen maakte van die gelegenheid gebruik om een reeks bedenkingen te formuleren. “Ik wist wel ongeveer wie voor wat stond, maar ik ben toch erg tevreden dat er zoveel goede vragen kwamen vanuit verschillende hoek”, zegt Dirk Van Duppen. “Luc Goutry en Greta D’Hondt (CD&V) stelden bijvoorbeeld heel pertinente vragen. Jacques Germeaux, Annemie Van de Casteele, Patrick Vankrunkelsven (VLD) en Magda Demeyer (SP.A) ook. Zo zie je toch dat we voorstanders hebben van de eis binnen de drie grootste politieke families.”

De schouderklopjes en felicitaties achteraf nam Dirk Van Duppen er graag bij, al blijft hij waakzaam: “Het debat is nu geopend, het is nu een eerste keer op hoog politiek niveau gevoerd, maar het is duidelijk dat de thematiek nog meer publiek gekend moet worden. Er spelen te veel verborgen agenda’s mee en de politiek zal niet bougeren als het publiek niet bougeert. Dat is een reden te meer om de campagne verder te zetten. Nu donderdag (27 januari, nvdr) betoogt de nonprofit terecht voor meer jobs en betere verloning in de zorgsector. We weten direct wat we met het gewonnen geld van het Kiwi-model zouden kunnen aanvangen.”