arch/ive/ief (2000 - 2005)

Tegen 2010 moet Europa de meest dynamische en concurrentiële kenniseconomie ter wereld worden”. Dit werd vijf jaar geleden afgesproken op de Top van Lissabon.

Om te concurreren met de Verenigde Staten wordt de arbeidsmarkt op Amerikaanse leest geschoeid. Van de elf miljoen banen die er tussen 1991 en 2002 in Europa bijkwamen,
waren er 80 % halftijds en slechts 20 % voltijds.(1) Het Belgische arbeidsrecht staat onder zware druk. Flexibiliteit is het toverwoord.

In de bedrijven is deze druk steeds meer voelbaar. Via onderaanneming en terbeschikkingstelling van werknemers proberen ondernemingen normale arbeidsvoorwaarden uit te hollen. Een wildgroei van contracten (uitzendarbeid, tijdelijke arbeid, deeltijdse arbeid, dienstencheques,...) bedreigt de ‘normale’ arbeidsovereenkomst. Dit alles heeft grote gevolgen voor de veiligheid en gezondheid van de werknemers en voor hun individuele en collectieve rechten.

Eenzelfde evolutie zien we in de andere Europese landen. In Nederland, Duitsland en Italië staat een verregaande ontslagversoepeling op de agenda. Ook de arbeidsduur ligt onder vuur.

De Europese Unie nam op dit vlak al verschillende richtlijnen aan. Nieuwe richtlijnen over uitzendarbeid, arbeidsduur en arbeidsvoorwaarden (Bolkestein) zitten in de pijplijn. Deze moeten worden omgezet in nationale wetgeving.

Als PROGRESS Lawyers Network (PLN) stellen we vast dat deze nefaste ontwikkelingen en hun gevolgen voor het nationale recht veel te weinig gekend zijn.

In maart 2005 evalueert de Europese Top in Brussel de Lissabon-doelstelling. Dit colloquium vormt dan ook een uitgelezen moment om daarvan een kritische evaluatie te maken. Willen we de rechten van de werknemers in de toekomst vrijwaren, dan is reflectie en actie nodig.