arch/ive/ief (2000 - 2005)

AGC Automotive, een conflict uit de tijd van Daens? Een reportage
by christophe callewaert Thursday, Jan. 20, 2005 at 11:54 AM
christophe@indymedia.be

FLEURUS -- Het sociaal conflict bij AGC Automotive begint mytische vormen aan te nemen. Ook na 50 dagen staken tonen de arbeiders van de autoruitenbouwer zich nog steeds even vastberaden. Als het van hen afhangt, komt de geplande herstructurering er niet. De directie wil 284 van de 800 jobs doen schrappen. Ook een verzoeningsvergadering van drie dagen kon de twee partijen niet dichter bij elkaar brengen. Indymedia trotseerde twee dagen wind, regen en sneeuw aan het piket. Een verslag.

Maandagmorgen, 9u00

Het industriepark van Fleurus, een dorp in de buurt van Charleroi onder een lage grijze hemel. Enkele honderden arbeiders samengepakt voor de ingang van AGC Automotive, een autoruitenbouwer die beter bekend is onder de vroegere naam Splintex. In een tent, daar neergepoot door het gemeentebestuur, worden koffie en frisdrank geschonken en wordt er ook luid gediscussieerd terwijl een groepje arbeiders onverstoorbaar kaart speelt. Buiten wordt al weken lang een vuur hoog opgestookt. De asfalt ligt er verbrokkeld en verwrongen bij. Het kleine parkeerterrein is afgeschermd door een metershoge muur van houtafval die de gemeentediensten van Fleurus elke dag trouw komen aanvullen.

Hier speelt zich nu al bijna zeven weken lang een sociaal drama af. Achthonderd arbeiders uit de zo al zwaar getroffen streek van Charleroi vechten voor hun job. Als het van de directie afhangt, moeten 284 van hen op zoek naar ander werk. "Werk dat er niet is," zegt Mariet Vanderstukken die het plaatselijke werklozencomité van de socialistische vakbond FGTB animeert. "In deze streek kan de werkloosheidsgraad oplopen tot 30 %. Iedere job die verloren gaat, is een ramp."

Zij komt samen met enkele werklozen haar steun betuigen. Vandaag zijn ze niet alleen. Van over heel het land zijn sympathiserende delegaties afgezakt naar Fleurus. Zoals arbeiders van de Glaverbelvestiging uit Zeebrugge.

"AGC Automotive is eveneens een onderdeel van Glaverbel," verklaart Dirk Janssens van de socialistische Algemene Centrale de solidariteit uit Zeebrugge. "Het is de zoveelste herstructurering op rij en dat tegen alle afspraken in. Wij beginnen stilaan te vrezen dat Glaverbel alle glasproductie in België wil afbouwen." Dat de vakbonden bij AGC Automotive de huidige situatie te danken hebben aan hun stugge houding, wil Dirk Janssens niet geloven. "De collega's van Splintex zijn overtuigd dat dit een rendabel bedrijf is. Ze hebben zelfs voorgesteld om de rentabiliteit te laten onderzoeken door een Frans consultancy-bureau maar daar wil de directie niet aan meewerken."

Maandagmorgen 11u00
De hoofddelegees van het CSC en het FGTB staan broederlijk naast elkaar. In de franstalige pers werd nochtans gespeculeerd over een breuk tussen beide vakbonden. De directie vertelde Indymedia.be dat er met de christelijke vakbond wel te praten valt. Guiseppe Bordenga ontkracht de geruchten. "Er is een gemeenschappelijk syndicaal front dat gesteund wordt door de twee federale secretarissen. De arbeiders tegen elkaar opzetten is maar één van de manieren waarop de directie deze staking wil breken," zegt hij. Robert Wathy, secretaris van het CSC zegt dat hij zich wil houden aan wat de arbeiders op de algemene vergadering beslist hebben. "Het ordewoord blijft dat we de herstructurering niet aanvaarden, maar persoonlijk vind ik wel dat we een aanknopingspunt moeten vinden om de onderhandelingen op te starten."

Maandagmiddag 11u30
Een deurwaarder, tenger en klein van gestalte, schuifelt wat onzeker naar de arbeiders met de beschikking van de rechtbank in de hand. De twee secretarissen en de twee hoofddelegees nemen de beschikking aan. Ze worden omringd door enkele honderden arbeiders. De syndicalisten kunnen nu met eigen ogen lezen dat ze dwangsom van 5000 euro per dag riskeren per persoon die ze beletten van het bedrijf te betreden.

Maandagmorgen 12u00
Christian Viroux (secretaris FGTB) beklimt een tafel in de overvolle dampende tent. "Kameraden, wij voeren een rechtvaardige strijd en we doen dat op een onberispelijke manier. We zullen nog veel tijd nodig hebben om de beslissing van de directie om te buigen en dat zal moeilijk worden met de deurwaarders op onze huid."

De hele namiddag wachten de arbeiders nog op de komst van de politie die de toegang tot het bedrijf wil vrijmaken. Om 21 uur wordt de alarmfase opgegeven. Volgens Jacqueline Lequeux van het FGTB heeft zelfs de voorzitter van de socialistische vakbond André Mordant tijdens de laatste fase van de onderhandelingen voor een nieuw interprofessioneel akkoord de werkgevers aangemaand om de zaak niet op de spits te drijven. Beelden van de politie die een piket uitééndrijft op het moment dat de sociale onderhandelaars hun handtekening onder een akkoord zetten. Het zou inderdaad geen zicht zijn.

Dinsdagmorgen 9u00
De commissaris van de gemeentelijke politie komt polshoogte nemen van de situatie aan het piket. Zij heeft duidelijk geen zin in een confrontatie met de arbeiders van Splintex. "Tot nu toe verliep alles in de beste verstandhouding en zonder incidenten. Wij willen dat zo houden." Ze vraagt aan hoofddelegee Guiseppe Bordenga om zijn militanten in de hand te houden. "Ik ben geen bendeleider," antwoordt Bordenga. "Ik kan hen wel zeggen wat ik er van denk. Maar ik sta niet in voor hun reactie op de provocaties van de directie." Uiteindelijk wordt beslist om de burgemeester van Fleurus er bij te halen. Hij moet bemiddelen tussen directie en vakbonden. In het arrest van de rechtbank staat wel dat de directie toegang moet krijgen tot het bedrijf. Maar er staat nergens vermeld hoe breed die toegang moet zijn. Een uur lang onderhandelt burgemeester Pol Calet met de directie. Als het van de directie afhangt, moet het hele piket verdwijnen.

Dinsdagmorgen 11u30
Er is een compromis in de maak. De burgemeester stelt voor om de tent te verplaatsen en de parkeerplaats voor de ingang van het bedrijf vrij te maken. De federale politie is in de buurt, maar mag zich niet mengen in het conflict.

Dinsdagmiddag 12u00
De twee hoofddelegees beklimmen het geïmproviseerde podium in de tent. Guiseppe Bordenga maant aan tot kalmte, maar haalt tegelijk ook scherp uit naar de politici. "Waar zijn de politici? Waarom nemen ze hun verantwoordelijkheid niet? Wij hebben een oproep gericht aan hen, maar het blijft oorverdovend stil." Buiten vallen dikke vlokken sneeuw uit de lucht bijna zo groot als plukken ouatte.

Dinsdagnamiddag 16u00
Pas na veel vijven en zessen komt een vrachtwagen aangereden. Eén man begint tergend langzaam de oprijlaan vrij te maken. Drie leden van de directie kijken vanop en afstand toe.

Ze worden uitgejouwd door de stakende arbeiders. Een tiental lokale agenten probeert de twee kampen gescheiden te houden. De drie directieleden ontwijken handig de eieren die ze naar het hoofd geworpen krijgen. De commissaris laat betijen.

Wanneer ze even met de directie gaat praten, vraagt ze een time-out aan de arbeiders. "Even geen eieren gooien, aub." Bij het aanhoren van de scheldtirades die de directieleden over zich heen krijgen, haalt ze de schouders op. "Niet te verifiëren," zegt ze met een glimlach.

Het ruimen gaat nog uren door. Uiteindelijk zal de directie pas de volgende dag toegang krijgen tot het bedrijf. Ze laten vier bussen met werkwilligen binnenrijden. Volgens de vakbonden gaat het om kaderleden, bedienden en slechts een vijftigtal arbeiders.

Foto's: han Soete