arch/ive/ief (2000 - 2005)

Aan de teletekstedactie van de NOS

Geachte Redactie,

Ik wil graag uw aandacht vragen voor het volgende:

In uw berichtgeving dd 10-1 vermeldt u, dat Israel hoopt, dat de komst van Mahmoud Abbas als Palestijns president een nieuw tijdperk van vrede in het Midden-Oosten inluidt.
Volgens uw informatie is deze uitspraak afkomstig van een hoge regeringsfunctionnaris.
U vervolgt uw berichtgeving met de door bovenstaande regeringsfunctionnaris geventileerde hoop, dat Abbas en het Palestijnde volk ''het pad van het compromis en de dialoog zullen inslaan''
U vervolgt uw berichtgeving met de mededeling, dat volgens de Amerikaanse president Bush de verkiezing van Abbas een nieuwe stap is op weg naar een Palestijnse Staat.
Verder vermeldt u, dat de Amerikaanse president sprak van een nieuwe impuls voor de vredesonderhandelingen met Israel.
U besluit uw berichtgeving met de mededeling, dat Abbas zelf tegen zijn aanhangers in Ramallah gezegd heeft, een einde te willen maken aan het lijden van de Palestijnen.

Met deze berichtgeving zonder enige achtergrondinformatie uwerzijds wekt u niet alleen impliciet de onjuiste indruk, dat het struikelblok voor de vrede aan Palestijnse kant gelegen is, daarenboven bagatelliseert u het Israelische politiek-militaire optreden in de bezette Palestijnse gebieden.

Te uwer informatie:

Het is u ongetwijfeld bekend, dat er sprake is van een reeds 37 jaar durende Israelische bezetting van de Palestijnse gebieden de Westelijke Jordaanoever, het Gazagebied en Oost-Jeruzalem ondanks de in november 1967 aangenomen VN-Veiligheidsraadsresolutie 242, die Israel opriep zich terug te trekken uit de in de juni-oorlog in 1967 veroverde gebieden, waaronder de genoemde Palestijnse gebieden.
Eveneens bent u ongetwijfeld op de hoogte van het fei, dat aan iedere bezetting, dus ook de Israelische, inherent is onderdrukking, vernederingen en mensenrechtenschendingen, hetgeen uiteraard tot verzet leidt, dat in dit geval heeft geresulteerd in de internationaalrechtelijk gelegitimeerde militaire aanvallen op het Israelische bezettingsleger en de verwerpelijke zelfmoordacties tegen Israelische burgers.
Hierbij komt eveneens de complicerende factor van de sinds eind zestiger jaren door opeenvolgende Israelische regeringen gestarte nederzettingenpolitiek in de bezette Palestijnse gebieden, die in strijd is met het Internationaal Recht [artikel 49, 4e Conventie van Geneve] en zowel in VN-Veiligheidsresoluties [dd 1979] als in een aantal VN en EU-verklaringen en verklaringen van internationale politici als zodanig is veroordeeld.
Daarenboven is deze nederzettingenpolitiek gepaard gegaan met massale landondeigeningen, die in de loop der jaren hebben geleid tot meer dan 100.000 Palestijnse daklozen, hetgeen niet alleen humanitair gezien onacceptabel is, maar eveneens in strijd met het Internationaal Recht, dat onteigening en vernietiging van land, huizen en andere bezittingen van ''beschermde personen'' [mensen, die leven onder een bezetting] verbiedt [artikel 53, 4e Conventie van Geneve]
Evenmin weigerde Israel het recht van terugkeer te erkennen van de meer dan 750.000 autochtone Palestijnse inwoners, die in de oorlog van 1948 door Israelisch-zionistische milities uit Israel [het oorsponkelijke historisch-Palestina] waren verdreven ondanks de aanname van VN-Algemene Vergaderings resolutie 194 dd 1948 [mbt het recht op terugkeer Palestijnse vluchtelingen]


A Vredesonderhandelingen:

Oslo:

Gezien tegen het licht van bovenstaande feiten moge het duidelijk zijn, dat het niet-naleven van het Internationaal Recht in dezen geen basis kon vormen voor een serieuze vredesregeling.
Ook de in de negentiger jaren gesloten Oslo-accoorden boden in dezen geen oplossing.
Er was namelijk slechts sprake van een zeer beperkte autonomie in de zogenaamde A-gebieden [ delegering bestuurs en politionele taken naar de Palestijnse Autoriteit] , voornamelijk bestaand uit de acht grote Palestijnse steden op de Westelijke Jordaanoever en 60 procent van Gaza , terwijl er in de B en C gebieden respectievelijk sprake was van een gedeeltelijke [B gebieden, bestaande uit 450 Palestijnse dorpen op de Westbank] en gehele militaire Israelische conrole [C gebieden, bestaande uit nederzettingen in de West-Bank en het Gaza gebied, inclusief Israelische militaire kazernes]
Evident was in dezen , dat bij deze Oslo-accoorden geen sprake was van de daadwerkelijke beeindiging van de Israelische bezettings en nederzettingenpolitiek en dat als zodanig van het ontstaan van een onafhankelijke Palestijnse Staat geen sprake was.

Camp David:

Toen eveneens de Camp-David onderhandelingen tussen Barak en Arafat mislukt waren, voornamelijk vanwege de door Barak gestelde eis tot annexatie van 69 nederzettingen door Israel en de ''tijdelijke'' Israelische controle over een onafhankelijke Palestijnse Staat [een internationaalrechtelijk onverenigbaar concept] en de eis van Barak tot het opgeven van het het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen, werden de onderhandelingen nieuw leven ingeblazen met de Routekaart voor de Vrede

Routekaart voor de Vrede:

Opvallend aan de door de VN, de EU, de VS en Rusland voorgestelde Routekaart voor Vrede, die op 4 juni werd aangekondigd op de top in Aqaba was, dat ook hierin niet werd gesproken van het einde van de Israelische bezetting en nederzettingenpolitiek, maar in hoofdlijnen slechts van het bevriezen van de Israelische nederzettingenbouw enerzijds en het staken van Palestijnse miloitaire acties anderszijds [waaronder ook verstaan werd de internationaal-gelegitimeerde aanvallen op het Israelische leger].

Tijdens de onderhandelingsfase echter was het opvallend, dat de Israelische nederzettingenbouw werd gecontinueerd ondanks de in de Roadmap gemaakte afspraken.
Aan de andere kant was het opvallend, dat er gedurende deze onderhandelingsfase van Palestijnse kant geen sprake was van enige zelfmoordaanslag op Israelische burgers, maar slechts van militaire aanvallen op het Israelische leger, terwijl Israelische militaire acties, die in strijd waren met het Internationaal Recht zoals huisvernietigingen, de liquidaties van Palestijnse leiders en activisten [als buitengerechtelijke executies streng verboden volgens het Internationaal Recht], het willekeurig schieten op burgers en het tegenhouden cq schieten op ambulances [een van de ernstigste schendingen van het humanitair recht, dat stekt, dat medisch personeel cq faciliteirten onder alle omstandigheden toegang dienen te krijgen tot zieken en gewonden]gewoon doorgang vonden.

Hudna:

Verder is het signifcant dat tijdens de eenzijdig door Hamas en Jihad afgekondigde Hudna dd 29 juni 2003 [staakt het vuren] periode waarin Israel impliciet had gesteld, althans gedurende deze periode geen liquidaties op Palestijnse leiders en activisten te plegen, de genoemde Palestijnse organisaties zich aanvankelijk inderdaad redelijk goed aan dit staakt het vuren hielden [hetgeen het respect en de goedkeuring uitlokte van de Israelische generaal Eizenkot], maar dat van Israelische zijde het geweld werd gecontinueerd in de vorm van schietincidenten bij controleposten, waarbij enkele Palestijnen gedood worden, een aantal militaire aanvallen op vluchtelingenkampen [o.a. Jenin en Rafah] waarbij gewonden vallen, het beschieten van een vreedzame demonstratie van een internationale vredesorganisatie [International Solidarity Movement].
De liquidatie van een Hamas-leider in het vluchtelingenkamp Askar bij Nablus dd 8-8 2003, waarbij hij en een andere activist omkomt en de daaropvolgende dag twee andere Palestijnen, maakt definitief een einde aan de Hudna, waarbij er helaas opnieuw een aantal zelfmoordaanslagen worden gepleegd.
Het moge duidelijk zijn, dat Israel ook bij het mislukken van de hudna een zeer bepalende rol gespeeld heeft.

B Muurbouw:

De politiek-humanitaire implicaties van de Muurbouw, die niet alleen leiden tot verdergaande annexatie van bezet Palestijns land, maar eveneens tot verdere Palestijnse landonreigeningen en economische isolatie van Palestijnen [door de Muurbouw zijn er dorpen, die geklemd zitten tussen de Muur, waardoor zij niet alleen het economische contact met de omliggende dorpen verliezen, maar waarbij eveneens voor de inwoners facilitaire gelegenheden als scholen en ziekenhuizen door een extreme Israelische militaire controle zeer moeilijk te bereiken zijn]heeft geleid, zijn u bekend, evenals de ICJ-veroordeling in dezen, die door de Algemene Vergadering met een grote meerderheid van stemmen [met daarlij unaniem de EU veroordeling] is u bekend.
Het moge duidelijk zijn, dat ook de door Israel gecontinueerde Muurbouw iedere serieuze vredesregeling in dezen zal ondergraven.

C Recente Israelische mensenrechtenschendingen cq oorlogsmisdaden:

Ongetwijfeld bent u op de hoogte van het feit, dat het Israelische leger zich de afgelopen maanden heeft schuldig gemaakt aan een aanzienlijk aantal oorlogsmisdaden cq mensenrechtenschendingen.
Zo zijn in october bij Israelische legeracties in Noord-Gaza bij militaire aanvallen op Noord-Gaza meer dan 115 Palestijnen gedood en meer dan 432 mensen gewond geraakt.
Het grote aantal burgerdoden is het gevolg van het willekeurig schieten op burgers dor het Israelische leger, hetgeen verboden is volgens het Internationaal Recht [4e Conventie van Geneve] dat stelt dat bij iedere militaire actie duidelijk onderscheid gemaakt moet worden tussen combanten [militairen en strijders] en non-combatanten [burgers] en in het geval van in elkaar ovelopende situaties [de aanwezigheid van strijders in burgerdoelen] optimale veiligheidsamaatregelen ter bescherming vna de burgerbevolking in acht genomen moeten worden, hetgeen niet is gedaan door het Israelische leger.
Eveneens zijn bij deze militaire acties meer dan 70 huizen vernietigd, hetgeen eveneens in strijd is met het Internationaal Recht [artikel 53, 4e Conventie van Geneve] waarbij meer dan 300 mensen dakloos zijn geworden.

In de periode dd 21-11 tot 6-12 is er eveneens sprake geweest van een aantal grootschalige Israelische militaire invallen in Palestijnse vluchtelingenkampen bij Bethlehem, Hebron, Ramallah, Tulkarem [in de Westelijke Jordaanoever] alsmede in Rafah en Khan Younis [Het Gaza-gebied] waarbij niet alleen sprake is geweest van een groot aantal arrestaties, maar eveneens van willekeurige beschietingen op Palestijnse burgers waardoor een aantal mensen gewond geraakt is.
Eveneens is er bij deze aanvallen sprake geweest van huisvernietigingen en de vernietingen zowel onteigeningen van Palestijnse olijfvelden.

Ook recentelijk [dd 4-1] is er nog sprake geweest van een Israelische militaire aanval op een vluchtelingenkamp in Noord-Gaza, waarbij zeven Palestijnse kinderen gedood zijn.

Volgens het meest recentre bericht is er dd 9-1 een Palestijns kind neergeschoten bij een recentelijke militaire aanval op het vluchtelingenkamp Rafah in Zuid-Gaza, waarbij een aantal huizen onder vuur werd genomen en opnieuw willekeurig op burgers werd geschoten.

Eveneens zijn vanaf bovengenoemde periode tot heden de Israelische liquidaties op Palestijnse leiders, die internationaal herhaaldelijk zijn veroordeeld [door de Franse president Mitterand, de Britse minister van Buitenlandse Zaken Jack Straw en andere internationale politici als de secretaris van de VN, Kofi Annan alsmede mensenrechtenorganisaties als Amnesty International en Human Rights Watch] eveneens gecontinueerd.

Uit bovenstaande moge duidelijk worden, dat er van Israelische zijde zowel betreffende de weigering tot naleving van het Internationaal Recht bij de vredesonderhandelingen, de Muurbouw als de gecontinueerde militaire acties met daaraan inherent een aanzienlijk aantal mensenrechtenschendingen cq oorlogsmisdaden grote blokkades worden opgeworpen bij de tot standkoming van de vrede.

Het verdient dan ook aanbeveling, dat u een samenvatting van bovenstaande informatie, die gemakkelijk na te trekken is bij gerennommeerde mensenrechtenorganisaties als Amnesty International [http://www.amnesty.org], Human Rights Watch [http://www.hrw.org], het Rode Kruis [http://www.icrc.org], internationale persmedia en de website van de VN en de EU, evenens als achtergrondinformatie wilt vermelden bij de berichtgeving over de door Israelische regeringsfunctionarissen geopperde ''Israelische vredeswil''

Een en ander zal bijdragen tot een eerlijkere en objectievere berichtgeving tav bovengenoemd onderewrp, hetgeen uw journalistieke taak is tegenover het teleketslezende publiek.

Rest mij nog u een gelukkig, succesvol 2005 toe te wensen met een optimaal-objectieve berichtgeving.

Vriendelijke groeten
Astrid Essed
Amsterdam