arch/ive/ief (2000 - 2005)

Dr. Unnikrishnan - Unni voor de vrienden - is een noodhulp-expert van de internationale organisatie ActionAid. Hij is ook, samen met intal, erg actief in de internationale Health NOW-campagne. Toen de tsunami toesloeg werd deze jonge Indische arts meteen van het regionale kantoor in Bangalore, India uitgestuurd naar Sri Lanka om er de hulpactiviteiten te leiden. Wanneer ik er na enkele dagen eindelijk in slaag om mijn vriend Unni aan de lijn te krijgen staat hij op het punt om vanuit het noorden van het zwaar getroffen land terug naar de hoofdstad Colombo te vliegen. Enkele uren later belt Unni me zelf terug, tussen twee coördinatievergaderingen in.

Unni: Ik kom net terug van een driedaagse missie in het noorden van Sri Lanka, in de buurt van de stad Kilinochi. De westerse hulporganisaties zijn er nog niet actief maar de lokale bevolking heeft de hulpverlening zelf in handen genomen. Ik bezocht er een vluchtelingenkamp met meer dan 6000 mensen dat beheerd wordt door de Tamil Rehabilitation Organization.

Door mijn ervaring als hulpverlener in meer dan 12 landen in Azië heb ik geleerd dat er drie dingen zijn die een hulpactie tot een succes maken: de gemeenschap, de gemeenschap en de gemeenschap. Dat wordt daar echt in praktijk gebracht. Tientallen vrijwilligers nemen er verantwoordelijkheid op en alles verloopt zeer georganiseerd. Eten wordt op tijd en stond verdeeld. Mededelingen worden omgeroepen door een systeem van luidsprekers.

Tijdens de rit van Jaffna, de hoofdstad van het Tamil gebied, naar Kilinochi, 100 kilometer ten noorden daarvan, zag ik geen enkele bedelaar. Dat is opmerkelijk dezer dagen en toont aan hoe goed de bevolking zich nu georganiseerd heeft.

Is de situatie in Sri Lanka overal zo?

Unni: Spijtig genoeg niet. Sommige van mijn collega's komen net terug van het zuiden van het land, in de streek van Hambantota. Zij hebben andere verhalen. Volgens hen is de toestand er nog heel chaotisch.

Hij kijk je naar de rol van de media bij de hulpverlening?

Unni: De media zijn van cruciaal belang. Ik richt me tot hen met een oproep: “Asjeblief, verdwijn niet van zodra het bloed is opgedroogd en de stank van lijken is verdwenen.” Azië heeft nood aan langdurige steun. De ontwikkeling van deze landen is nu met een paar decennia teruggedraaid. De media zouden nu een extra inspanning moeten doen om deze situatie te belichten.

Tijdens de donorconferentie in Jakarta werd 3 miljard dollar beloofd voor de wederopbouw. Hoe kijk je daar als veldwerker tegenaan?

Unni: Eerst en vooral: Er zal meer nodig zijn. Maar het belangrijkste is dat deze beloften ook in daden worden omgezet. En geld alleen is niet genoeg. De regeringen moeten ook initiatieven nemen die de armoede bij de wortels uitroeien. Sommige van de getroffen landen horen bij de armste ter wereld. De rijke landen zouden nu meteen hun buitenlandse schuld moeten kwijtschelden.

Als je hier rondkijkt dan zie je dat de meest kwetsbare mensen het zwaarst getroffen zijn: armen, vrouwen en kinderen. Het is niet de tsunami die zoveel slachtoffers heeft gemaakt, maar de armoede en de kwetsbaarheid. Schamele woningen, landloosheid, het verdwijnen van mangroves (bossen op de kustlijn die de golven breken, nvdr),…: dàt zijn de redenen waarom ze gestorven zijn. Als we nu aan heropbouw doen moeten we leren van het verleden en de basis leggen voor duurzame ontwikkeling.

Geneeskunde voor de Derde Wereld zamelt geld in voor kleinschalige initiatieven. Heb je suggesties?

Unni: Great! Mag ik je wat vragen? Het klinkt misschien vreemd maar kan je het geld nog enkele weken opzij zetten? Ik ben bang dat de ramp vlug van de voorpagina's zal verdwijnen. Tegen dat we hier echt met de heropbouw beginnen zal het al veel moeilijker worden om geld te vinden. We hebben al enkele plannen voor kleinschalige initiatieven met lokale organisaties hier. Keep in touch, dan werken we wel iets uit. Je kan me altijd bellen. Take care!