arch/ive/ief (2000 - 2005)

SOLIDARITEIT MET GEVANGENEN IN STRIJD
STEUN DE MUITERS IN DE FRANSE GEVANGENISSEN!

WAT ER GEBEURD IS IN DE GEVANGENIS VAN CLAIRVAUX
Een eerste muiterij in de centrale van Clairvaux vond plaats op 8 februari 2003. De gevangenen verwoesten Gebouw A om te protesteren tegen de sancties opgelegd tegen twee van hen. De muiters verzetten zich 7 uur tegen de bestorming van de CRS (antioproer eenheid) en de mobiele rijkswacht. De tumultueuze bezetters worden dan uit het onbewoonbaar geworden gebouw gehaald en overgebracht naar arresthuizen. Veel onder hen worden in isolatiekwartieren geplaatst, detentieregime dat synoniem is met “witte folter” : alleen in de cel en op de wandeling, de gevangene wordt verboden wie dan ook te zien.

In dezelfde periode kondigt Perben, de minister van Justitie, de oprichting aan van de ERIS: speciale teams van « superbewakers », getraind zoals de GIGN (speciale interventietroepen van de politie), en experts in het hanteren van de matrak. Hun taak: afranselen, vernederen, terreur. Zij treden gemaskerd op, want hen toelaat hun dierbare anonimiteit te bewaren…

Een tweede muiterij vindt plaats op 16 april 2003. Deze keer zijn het de werkateliers van Gebouw A die in brand worden gestoken, vooral in protest tegen de sluiting van de cellen tijdens de dag, waardoor de mogelijkheden van de gevangenen om elkaar te ontmoeten worden gereduceerd, en tegen de beschamende omstandigheden waarin de bezoeken verlopen. Na de interventie van de ordestrijdkrachten worden vele gevangenen in het cachot gestoken of getransfereerd naar arresthuizen, vaak in isolatiekwartieren. Twaalf gevangenen, min of meer per toeval uitgekozen, worden daarna aangeklaagd wegens beschadiging van publieke eigendom en geweldpleging.

Tijdens de rechtszitting in eerste aanleg, in maart 2004, in de correctionele rechtbank van Troyes, verlaten 11 van de 12 gedetineerden de zaal om te protesteren tegen de parodie van het Recht dat op hen wordt toegepast, samen met de zowat 70 personen die gekomen zijn om hen te ondersteunen. Want als, zoals men weet, het recht niet voor iedereen hetzelfde is, maar afhankelijk van het feit of men « machtig of armzalig » is, heeft ze hier de karikatuur bereikt, met een niet bestaand vooronderzoek. De advocaten vragen opnieuw uitstel, teneinde een herziening van de feiten te bekomen en een echt onderzoek.

Pascal Brozzoni, die de verantwoordelijkheid neemt voor zijn daden, wordt veroordeeld tot 7 jaar bijkomende gevangenisstraf. Enkele gevangenen worden gedeeltelijk, of zelfs geheel buiten vervolging gesteld, maar 10 gedetineerden lopen straffen op van 18 maanden tot 5 jaar. De solidaire gevangenen besluiten in beroep te gaan om te bereiken dat alle onschuldigen uiteindelijk vrijgesproken zouden worden en om echt het woord te kunnen nemen… in de hoop het proces te kunnen maken van de gevangenis in het algemeen en van de centrale van Clairvaux in het bijzonder!



IN DEZE WERELD DIE MEN VERANDERT IN EEN GEVANGENIS, HEEFT MEN ALTIJD GELIJK OM IN OPSTAND TE KOMEN!
De antisociale politiek die overal in Europa wordt gevoerd door zowel rechtse als linkse regeringen (verlagen van de lonen, aanval tegen de sociale zekerheid en de pensioenen, veralgemening van de bestaansonzekerheid, etc.) gaat gepaard met een repressieve politiek die tot doel heeft de terreur te verspreiden bij alle proletariërs.
Razzia’s worden georganiseerd in de volksbuurten waar de politie zich gedraagt als een bezettingsmacht, de leeftijd waarop men strafrechterlijk verantwoordelijk is wordt verlaagd tot 10 jaar en vanaf 13 jaar wordt je opgesloten, rechtbanken worden opgericht in de HLM wijken om snelrecht toe te passen, fichage wordt ingevoerd vanaf de lagere school en leraars en sociale werkers worden aangemoedigd om te collaboreren. De flikken worden uitgerust met oorlogswapens en flash-ball, flikken in burger hebben voortaan het recht iedereen te fouilleren die ze willen. Rechtbanken worden geïnstalleerd in de neutrale zones, de termijn van opsluiting van mensen zonder papieren wordt verlengd tot 32 dagen. Stakingspiketten worden onderdrukt, bezetting van gebouwen en elke vorm van zelfgeorganiseerde strijd worden gecriminaliseerd. De lijst van het offensief is lang!
Het gaat hier niet om afzonderlijke en toevallige maatregelen, maar duidelijk over een totalitaire logica van sociaal beheer door de Staat: die vertaalt zich in een programma voor de bouw van 32 nieuwe gevangenissen, van 95 gesloten opvoedingscentra (gevangenissen voor jongeren), van 7 gesloten centra voor mensen zonder papieren. En de oude en nieuwe instellingen zullen moeten gevuld worden.
De opsluitingomstandigheden worden er onleefbaarder: opnieuw in vraag stellen van de verbeteringen die waren gewonnen door strijd in het verleden (bezoek zonder glas, beter voorzieningen voor de familie), overbevolking van de arresthuizen, steeds zeldzamere voorwaardelijke vrijlatingen, sluiting van de celdeuren in de gevangenissen voor langgestraften (centrales en detentiecentra). Die laatste maatregel betekent dat het contact tussen de gevangenen beperkt worden tot het strikte minimum… en dat gedurende 10 jaar, 15 jaar. Soms langer...
Het gaat hier om een politiek van psychologische vernietiging, en de gevangenen kunnen niets anders dan hiertegen in opstand te komen.

DE EISEN!
Laten we deze revolte steunen! Kom naar Reims wanneer het proces in beroep plaatsvindt tegen de gevangenen die aangeklaagd worden voor de brandstichting van de gevangenis van Clairvaux. En met de beweging van gevangenen eisen we:
1- onmiddellijke vrijlating van de minderjarigen, van de zieken, van degenen met psychiatrische problemen en van de mensen zonder papieren
2- de automatische vermindering van de straffen door de systematische toepassing van de voorwaardelijke invrijheidsstellingen, graties en strafherzieningen
3- de verbetering van de detentieomstandigheden door de heropening van de celdeuren in de centrales, afschaffing van de isolatiekwartieren, de strafcellen, de folterbrigades (ERIS) en van de intieme fouilles
4- correctie bezoekomstandigheden en zorg voor de familiale en vriendschapsbanden, behoud van contacten met de naasten
5- het opgeven van de projecten voor de bouw van nieuwe gevangenissen en vooral van de hoog beveiligde gevangenissen

We zijn niet naar de gevangenis gekomen om te werken!
Of waarom ik de ateliers van de gevangenis van Clairvaux
in brand heb gestoken.
door Pascal Brozzoni

"Eerst en vooral, en ongetwijfeld tot spijt van sommigen, is dat wat gebeurde op 16 april 2003 in de centrale gevangenis van Clairvaux geen muiterij, zelfs niet het begin van de grote avond…. Noch voorbedachte rade, noch overleg, noch organisatie. Een motief? Bah… simpel, het is toch een bevrediging om een gevangenis te zien die… En wat dan nog, er is geen toeval: de houding van Danet (de directeur van de centrale) en van heel de kliek van de directie had lang genoeg geduurd, er was een nogal expliciet antwoord nodig!
Danet, je hebt gespeeld en verloren! Speel je opnieuw?
De directie had, bijvoorbeeld, recent de bezoekuren van de naasten veranderd zonder de gevangenen te verwittigen behalve dan door een armzalige affiche waaraan niemand aandacht had geschonken. Wat moest gebeuren, gebeurde: weigeren van bezoek aan de familieleden die zich alle moeite getroosten om op bezoek te komen en voor wie de tien ongelukkige minuten dat ze te laat waren fataal waren. Het ontbreekt hen niet aan schaamte, noch aan lafheid, zij die aan een familie een bezoek weigeren! Na het protest van de gedetineerden, liet de directie de volgende morgen de gevangenen een papier toekomen dat hen informeerde over de verandering van het reglement… Maar de gedetineerde en zijn familie werden voor gek gezet, en fout toegegeven is niet fout vergeven!
In die periode, en onder het valse voorwendsel van de muiterij in gebouw A van februari 2003, werden de bezoekkamers niet verwarmd, noch gekuist… wat ons verplichtte onze familie te ontvangen in omstandigheden die echt… Bon, niet nodig hier een tekening bij te maken!
En de detentie? Opnieuw diezelfde arrogantie van de directie! Bijvoorbeeld, het was al drie jaar dat de gedetineerden zich beklaagden dat er slechts één telefooncabine voor 90 gedetineerden was, slechts twee wasmachines (uiteraard regelmatig buiten gebruik) voor 150 gedetineerden, of dat de prijzen van de externe kantine ongelooflijk waren… Bij elke reden tot ontevredenheid reageerde de directie steevast met de politiek van de struisvogel… Kortom, tegenover de stilte en de lafheid van deze vreemde vogels, moest er uiteindelijk wel een antwoord komen !
Duizend redenen dus om er genoeg van te hebben om als idioten genomen te worden, en dus, de 16de april 2003, heb ik de rekening gepresenteerd: de brandstichting van de ateliers… Het schijnt dat er schade is voor meer dan 4 miljoen euro’s… Ik werd, samen met twaalf andere onschuldige gedetineerden onmiddellijk getransfereerd. Richting strafcellen van de arresthuizen in de regio Parijs (Fleury, Osny, Fresnes, Bois d’Arcy) of het Oosten (Varennes le Grand, Besançon). Anderen werden in de strafcellen van Clairvaux geplaatst (voor gemiddeld een maand), daarna in het isolatiekwartier, voor hun transfer naar Fresnes. Heel de bende werd daarna ondergebracht in een nieuwe centrale gevangenis ergens begin september…

Niets werd gegeven, alles werd genomen… En alles moet nog genomen worden!
Na die mooie dag, of beter gezegd, na de brand, geen werk meer voor de gedetineerden, en dan, zoals een gedetineerde durft te schrijven in l’Envolée : « de ambiance was weg… ze hebben de centrale omgebouwd tot een QHS (Quartier de Haute Sécurité)… het is weinig overtuigend, het is allemaal voor niets… ». Mooie geschiedenis!
Goed, laat dit duidelijk zijn, we zijn niet naar de gevangenis te komen voor de ambiance, en wat betreft degenen die klagen dat ze sindsdien geen werk meer gehad hebben, awel, we zijn hier ook niet voor het werk! Serieus blijven!
We vegen onze … aan het werk ! We zitten in het gevang, en een aantal willen het spel spelen van het gevangeniswezen en het gerecht: braaf zijn, hun schulden betalen en alles zal goed verlopen? Het moet maar eens gedaan zijn! Geen enkel compromis is mogelijk, en zelfs zij die collaboreren (we hebben de verklaringen gezien, hé hé!) worden daarvoor wel zeer slecht betaald… ! Begrijpe wie begrijpen kan… In plaats van aan het werk te denken, zou men beter vechten (of op zijn minst diegenen steunen die vechten!) opdat het gerecht haar eigen wetten zou respecteren, met name: strafkwijtscheldingen met de helft… voor allen.
In elke strijd in de gevangenissen, of het nu voor »vrije» bezoeken is, de TV., de toegang tot de telefoon, … voor elke verbetering van de levensomstandigheden in de gevangenis en de aanpassingen waarvan onze naasten hebben geprofiteerd, voor dat alles, zijn er doden gevallen, en jaren van eenzame opsluiting voor de minderheid die durfde te vechten.
De verworvenheden van de opstanden, van de collectieve strijd… van 1974 of van het begin van de jaren 80 worden vandaag in vraag gesteld en niemand zal vechten in onze plaats, en zeker niet degenen die zichzelf tot de vertegenwoordigers van de gedetineerden en hun familieleden verklaren… Niets werd gegeven, alles werd genomen… En alles moet nog steeds genomen worden!
Om terug te komen op de gerechtelijke consequenties van die 16de april 2003, het moet vooreerst gezegd worden dat er geen onderzoek is geweest, d.w.z.: de rijkswachters zijn ons komen ondervragen tussen half juni en begin juli, maar niemand van ons heeft een onderzoeksrechter gezien. Het is pas toen we de oproep tot de rechtzitting kregen, op de uiterste limiet van de legale tien dagen, dat wij allen te weten kwamen waarvoor we beschuldigd werden. Trouwens, ook hiervoor hebben ze zich niet uitgesloofd, op een detail na zijn het dezelfde inbeschuldigingstellingen voor iedereen. .
Om u maar te zeggen in hoeverre deze beschuldigingen schijn zijn voor wat mijn medebeschuldigden betreft: één van hen heeft verder blijven werken in de ateliers van Clairvaux, hij werd daarna zelfs benoemd in andere functies… tot men hem zijn participatie in een protestbeweging laat betalen in november laatstleden door een inbeschuldigingstelling in deze zaak. Je moet er maar het lef voor hebben! Afschuwelijk!
Op 15 december laatst verschenen we dan allen voor het gerecht, en we zijn er in geslaagd de zaak te laten uitstellen tot 9 maart. Wat niet weg neemt dat het een mooie schijnvertoning was… Dus, de 9de maart zetten we dat recht! Ik zal alles wat ik hier zeg, ook dan zeggen aan Danet en aan zijn acolieten, aan de Procureur, aan de rechter, aan al degenen die het willen horen, en als ik de redenen waarom ik alles in de fik heb gestoken niet verberg, dat dan op z’n minst ook het Gevangeniswezen ter verantwoording wordt geroepen voor haar daden.
Wat de directie van Clairvaux er ook van moge denken - zij beschouwt de dagen in het cachot, de maanden van gesuikerde strafherziening, de transfers ver van de familie… als simpele “onaangenaamheden”… - ik zal die “onaangenaamheden” niet aanvaarden, ik zal niet aanvaarden dat onschuldigen jaren erbij gelapt krijgen.
Ik vraag dus ook te worden berecht voor assisen: na het onderzoek zal ik alleen staan voor de rechtbank, in plaats van met een tiental,… des te beter, ik zal het ervan nemen!
Ik neem de verantwoordelijkheid op voor wat ik heb gedaan, beter: ik eis het op. Dat zal sommigen schokken, die altijd klaar staan om te blaffen, om verantwoordelijk te zijn, maar nooit schuldig. Dus ja: verantwoordelijk, schuldig en fier voor mijn daden.
In de hoop dat de boodschap duidelijk is: de aanvragen tot overplaatsing van de gedetineerden moeten snel en goed behandeld worden! Er kan geen sprake van zijn dat men in een gevangenis blijft rotten terwijl men al maanden wil vertrekken… En het Gevangeniswezen moet onze families respecteren…
Ik profiteer ervan om al degenen hartelijk te groeten die aanwezig waren op de zitting van 15 december laatst en/of zullen komen op 9 maart om hun solidariteit te tonen met de aangeklaagde onschuldigen en met mezelf, en meer in het algemeen met de strijd van de gevangenen en hun families.
Centrale van Moulins, februari 2004."



De repressie duurt voort…
Alle gevangenen die na de brand in de centrale werden overgeplaatst of ervan worden beschuldigd, werden ver van hun familie geplaatst en hebben hun detentieomstandigheden zien verslechteren. « Collaterale schade » zal de Administratie zeggen… Maar sommigen zijn nog altijd niet uit isolatie, anderen blijven opgesloten in arresthuizen.
Voor wat betreft de belangrijkste beschuldigde van de brandstichting van de centrale gevangenis van Clairvaux, Pascal Brozzoni, hij werd de dag na het proces van 9 maart overgeplaatst van de centrale van Moulins naar het isolatiekwartier van het arresthuis van de Santé, in Parijs. Twee maand later werd hij overgebracht naar een nieuw arresthuis in Rouen (Normandië). Vandaag hoort Pascal niet in een arresthuis: als veroordeelde tot een lange gevangenisstraf zou hij moeten opgesloten worden in een centrale gevangenis, met een gunstiger gevangenisregime (langere bezoektijden, toegang tot telefoon, etc.). Hij heeft niets te zoeken in Rouen, ver van zijn vrienden en familie.
Deze overplaatsing komt bovenop een lange reeks van disciplinaire maatregelen tegen hem na zijn duidelijke standpuntinnamen tijdens het proces en na zijn deelname aan een collectieve actie van de gevangenen begin maart in de centrale van Moulins, die hij al had moeten betalen met een tiental dagen cachot. De maatregel moet gezien worden in de algemene context van de repressie tegen de gevangenen die participeerden aan de collectieve acties in Moulins sinds het begin van het jaar: overplaatsing (en verwijdering ver van hun naasten) van de Baskische gevangenen waarvan de kompanen in opstand waren gekomen tegen de uitzonderingsmaatregelen met betrekking tot de bezoeken, plaatsing in isolatie gedurende meer dan een maand van Laurent Jacqua, en recenter de overplaatsing (en afranseling) van Jean-Marc Rouillan en drie andere gevangenen.



Verslag van een mobilisatie…
De mobilisatie tijdens het eerste proces was het resultaat een de collectieve arbeid van verschillende groepen, individuen, lokaal (in Troyes) en over heel Frankrijk. Tijdens de eerste twee zittingen was de zaal vooral voor de gevangenen, de laatste dag echter hadden de bewakersvakbonden opgeroepen om de zaal af te schermen…
De mensen die gekomen waren in solidariteit met de gevangenen kregen hun deel van de repressie: aanhouding van personen die verdacht werden van het plaatsen van tags en plakken van affiches, politie-interventie in de vroege morgen in een plaats in Troyes waar debatten en een concert doorgingen en kameraden overnachtten…
De stad Troyes werd niettemin overdekt met tags en solidariteitsaffiches – dezelfde affiches werden ook opgemerkt in Parijs –, door uitzendingen op vrije radio’s, militante tijdschriften, etc. werd goed bericht over het proces en het belang ervan. En er waren ook een aantal artikelen in de nationale en lokale pers die redelijk positief waren voor de aangeklaagden.
Vandaag bereiden individuen, collectieven, etc. de mobilisatie voor het proces in beroep, die op een nog niet vestgestelde datum zal plaatsvinden in Reims.
Voor meer informatie:
* Site Internet : http://vivelesmutins.freeservers.com (actualiteit over de gevangenenbeweging, foto’s, teksten over de muiterijen)
* Brochures (vrije prijs, op aanvraag : vivelesmutins@no-log.org) :
- « Le dossier René Danet, cité en cité en 1974 dans l’affaire du décès du jeune Patrick Mirval à Fleury-Mérogis, aujourd’hui directeur de la centrale de Clairvaux » (20 pages)
- « L’incendie des ateliers la prison de Clairvaux : faits, procès, mobilisation. Dossier complet ! »

Compilatie in solidariteit geproduceerd door AKTION-K, met Division Ruines, Nocif, Craft, Disxyouth Army, Action Directe, No Time To Lose, Smell Bad, Bush Degout, Fred Pourris, Misspent Youth, … Vrije prijs. Contact : actionk@no-log.org.