arch/ive/ief (2000 - 2005)

Persbericht:

Bij het checkpoint Kallandria heeft de drieentwintige Palestijnse vrouw Fatima op 24 december in kou en regen haar zoontje Mohammed ter wereld gebracht.
Volgens ooggetuigen scholden de Israelische soldaten haar man, een timmerman uit een naburig dorp, herhaaldelijk uit voor ''terrorist'' en weigerden zij ook tijdens de manifeste bevallingspijnen van de moeder toestemming te geven tot het doorreizen naar het plaatselijke ziekenhuis met de eveneens tegengehouden ambulance ondanks de protesten van de andere wachtenden, die de moeder tijdens de bevalling zo goed mogelijk hebben voorzien van warme doeken en dekens.

Een eveneens aanwezige Amerikaanse medewerker de International Solidarity Movement, die had geweigerd gebruik te maken van de snelle doorreis-fraciliteiten voor buitenlanders en met de aanwezige Palestijnen protesteerde, kreeg een stortvloed van scheldwoorden over zich heen met de bedreiging, dat hij ''weleens het lot van Rachel Corrie zou kunnen delen'' wanneer hij niet stopte met zijn ''opruiende praat''
Ze sommeerden hem door te reizen, hetgeen hij weigerde.

Toen kort na de geboorte van het kind een verhevigde discussie ontstond over het al dan niet doorlaten van moeder en kind, ook [zowaar!] tussen de soldaten onderling, stopte een auto met daarin een Israelische arts op doorreis, die zich ermee bemoeide en bewerkstelligde, dat het gezin alsnog van de plaatselijke ambulance gebruik kon maken.

De man verklaarde later niet ''politiek geengageerd' te zijn, maar het gedrag van de soldaten ronduit als schandelijk te ervaren.

Uit dankbaarheid noemde de moeder het kind naar de tweede naam van de man, Joshia [Jezus]

Sentimenteel verhaaltje?
Oneen, integendeel


Confrontatie:

Het zal u trouwens inmiddels wel duidelijk zijn geworden, dat bovengenoemd verhaal niet vandaag heeft plaatsgehad, hetgeen niets afdoet aan het feit, dat de vernederingen cq mishandelingen bij Israelische checkpoints een dagelijks terugkerende realiteit zijn.
Niet zelden bovendien heeft een en ander daadwerkelijk geleid tot het bevallen van doodgeboren kinderen.
Lees er de rapportage van mensenrechtenorganisaties en het Rode Kruis, alsmede Israelische legerverslagen, maar goed opna.

Maar waarom dit dan verteld ?

Voor mij is dit een manier om ''Kerst'' weer te zien in de werkelijke betekenis:

Het strijden tegen de ''demonen'' van onrecht zoals machtsmisbruik, oorlog, bezetting, schenden van mensenrechten, de ongelijke verhoudingen in de wereld, martelingen etc.
Bewust kiezen voor solidariteit met de ander en het respect voor zijn rechten, ook wanneer het je persoonlijk ongemakt kost en het je niet [altijd] in dank wordt afgenomen.
En bij dat alles het behoud van je eigen humanitaire gevoelens jegens iedereen, OOK je tegenstander!
Uiteraard zijn ook ''micro-'acties zoals buurtwerk even en niet minder belangrijk.

Het mooie is, dat ik dit alles veelal op Indymedia aantref terwijl de meeste activisten waarschijnlijk niet 'gelovig'' of ''christelijk'' zijn, maar dat is van geen enkel belang.

Trouwens, wat is christendom anders dan solidariteit en je nek durven uitsteken voor een ander?

DAT tref ik op Indymedia en activistische vredes en mensenrechtengroepen als anti-war [http://www.antiwar.com] aan dat is de enige werkelijke Kerstgedachte.

Ik wil dan ook alle Indymedia-activisten en solidaire lezers van het afgelopen jaar bij dezen mijn complimenten maken voor jullie dagelijks betoonde WERKELIJKE solidariteit.

Het ''gelovig'' zijn en niet kiezen voor die solidariteit, DAT is pas onchristelijk!

Rest mij alle Indymedia-lezers en activisten goede en solidaire Kerstdagen toe te wensen.


Astrid Essed