arch/ive/ief (2000 - 2005)

Uit de loopgraven, in de gaswolk !


In zijn kerstboodschap/nieuwjaarswens verwijst premier Verhofstadt graag naar W.O.I, waar soldaten aan beide zijden van de frontlinie uit hun loopgraven kwamen en met elkaar verbroederden. Mochten alle Belgen nu ook maar eens met elkaar verbroederen. Het lijkt een mooi vergelijk. Alleen op het eerste zicht natuurlijk.
Het was immers 1914, de oorlog zou nòg 4 jaar lang duren, duizenden moesten eerst nog sneuvelen. Wat het voorbeeld vooral aantoont is dat oorlog niet wordt uitgevochten door de aanstokers zelf, maar dat zij er wel hun slachtoffers / vrijwilligers voor zoeken.

En zo zoekt ook de premier. Naar eendracht en compromis? Lovenswaardig zonder twijfel. Maar. De premier spreekt over ‘de ideologie van de confrontatie’ als zijnde “de blijkbaar onstuitbare eruptie (mooie woordkeuze overigens) om met woorden of wapens het gelijk binnen te halen, zich koste wat kost tegen een andere opvatting, een andere bevolkingsgroep, een andere cultuur of religie af te zetten.” Daarna geeft hij een opsomming van wat in binnen -en buitenland zoal wijst op conflict. Zo bijvoorbeeld deze: “Op het oude Europese continent dat ingevolge de oorlog in Irak en de toetreding van Turkije (tot de EU) hopeloos verdeeld raakt.” Nu het is een detail, maar Ik herinner mij anders nog in de aanloop naar die oorlog tegen Irak een furieus reagerende Guy V. (of was het Louis M.?) op een gelijkaardige beschrijving van Europa, als zijnde ‘oud’, tenminste toch die landen die gekant waren tegen een militaire machtsontplooiing van de NATO in Turkije, afkomstig van was het nu Bush, Powell of Rumsfeld?
Helemaal bijgedraaid Guy?
En ja hoor, verderop lezen we, als punt 7 (van de 7) dat 2005 het jaar van “een hernieuwd Atlantisch partnerschap” moet worden...

En zo is de hele kerstboodschap een confuus staaltje van dictaten. Afspraken rond eindeloopbaan en de vergrijzing moèten gemaakt worden (1); is de tijd rijp voor een compromis tussen Vlamingen en Franstaligen (2); moet de staatshervorming worden afgewerkt/verfijnd (3); zàl er een interreligieuze conferentie plaatsgrijpen (4); moet Europa toetredingsgesprekken starten met Turkije (5); en moeten we de Europese grondwet goedkeuren (6). (7) zie boven.
Ziedaar de wish-list van onze eerste minister. Zijn vorige lijst met de de 200 000 nieuwe jobs en de afrekening met het Vlaams Blok is ondertussen de papierversnipperaar doorgegaan. Met een opsomming van zijn agendapunten voor het komende jaar en een slinkse verwijzing naar de uitkomst daarvan hoopt de premier... het gelijk binnen te halen.

De premier voelt zich bij zijn uitlatingen waarschijnlijk gesterkt door de laatste populariteitscijfers onder politici die hem bovenaan plaatsten. Een magere troost.
Ten eerste, populariteit is geen morele autoriteit. Dergelijke openlijke boodschap heeft, met of zonder ongewoon karakter, iets van een oproep tot een staak het vuren wanneer men de strijd aan het verliezen is of aan opgeven denkt. Het biedt bovendien de kans aan de vijand (buiten én binnen de partij) uw positie te bepalen en u vervolgens genadeloos af te maken...
Ten tweede, diezelfde cijfers gaven het Vlaams Blok, die grote confrontatiezoekende kracht binnen de VLD, opnieuw aan als grootste partij van Vlaanderen...
Ten derde, ja hoe los je punten 2 en 3 op mèt “transparantie voor en betrokkenheid van de burger” én asymmetrische regeringen? Hoe vier je 175 jaar België én degradeer je het koningschap tot decoratief bloemstuk?

2005 beloofd net als 2004 een moeilijk jaar te worden vol schizofrenische hypocrisie.

De oproep om uit de loopgraven te komen mag dan al lovenswaardig zijn, net als het aanklagen van ‘de ideologie van de confrontatie‘, welke waarde heeft ze wanneer ze komt van een ‘politiek van de confrontatie’? En wat, welke gaswolk of gemodificeerde brandbom staat er te wachten?