arch/ive/ief (2000 - 2005)

Na de verschrikkelijke gebeurtenissen in Nederland en de dood van Yasser Arafat, is het belangrijk terug te komen op het bezoek van Iyad Allawi, de zogenaamde interim-president van Irak. Die had tijdens zijn bezoek in Brussel de volgende boodschap voor de Europese leiders: ,, If you beat terrorism in Iraq, you beat it everywhere ’’. Dat is een grove leugen. Het is zelfs twee keer fout. Het verzet in Irak is geen terrorisme en de escalatie van het geweld daar zal het terrorisme wereldwijd alleen maar aanwakkeren.

Het is vreselijk dat een Irakees het legitieme verzet van zijn volk tegen een illegale bezetting gelijkstelt met terrorisme. Verzet is legitiem volgens de Conventie van Genève als een land illegaal wordt binnengevallen en bezet. De invasie in Irak was niet alleen illegaal (want zonder resolutie en toestemming van de Veiligheidsraad), ze was ook niet legitiem (er waren geen massavernietigingswapens en er waren geen banden tussen Saddam Hoessein en Al-Qaeda).

Het legitieme verzet van de Iraakse bevolking ’terrorisme’ noemen is dan ook ongehoord. De inwoners van Fallujah schrijven in een open brief aan Kofi Annan (DS 24 oktober) dat als Al-Zarqawi al bestaat, hij zeker niet in Fallujah rondloopt. Al dat gedoe over terrorisme en de zogenaamde aanvallen van Al-Zarqawi vormen volgens hen alleen maar een alibi om het verzet te breken. Het zorgt er alleen maar voor dat er duizenden burgerslachtoffers vallen.

Allawi - oud-CIA-gediende - is een stroman van Amerika. In de ogen van de Irakezen zal hij nooit iets anders zal zijn dan een soort maarschalk Pétain, een collaborateur. Zijn regime is even gehaat als het Vichy-regime dat collaboreerde met nazi-Duitsland. En Europa is goed geplaatst om te weten wat bezetting en collaboratie inhouden. Laat ons dus alsjeblief niet recht praten wat krom is en rechtvaardig verzet in Irak over dezelfde kam scheren als blind terrorisme. Het komt erop aan de juiste keuze te maken en de scheidingslijn te leggen waar ze moet liggen, namelijk tussen gerechtigheid en onrecht. Helpen om zo snel mogelijk een einde te maken aan de illegale en illegitieme bezetting van Irak, is op termijn de belangrijkste investering in de strijd tegen het terrorisme.

Leiders van Europa: werk niet mee met dit regime. Het zal het terrorisme alleen maar sterker maken, omdat de hemeltergende hypocrisie van de westerse politiek onder Amerikaanse imperiale paraplu de islam verder radicaliseert. De escalatie van de oorlog die nu, na de Amerikaanse presidentsverkiezingen, begonnen is met de totale vernietiging van Fallujah, vormt een wanhoopspoging van de VS en hun coalition of the willing om het verzet te breken.

Als de Europese Unie meegaat in de logica om Irak met massale bombardementen te ’pacificeren’, dan zijn we niet alleen medeplichtig aan oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Die houding zal - niet geheel ten onrechte - van Europa ook een doelwit maken voor terroristische aanslagen. Want als het Westen duizenden burgers mag doden, dan zullen ’zij’ niet blijven toekijken.

John Pilger, een gezaghebbend politiek analist, zei vóór de oorlog dat de toekomst van de wereld van de sterkte van het Iraakse verzet zou afhangen. Een gedurfde uitspraak. Want als het verzet zwak zou zijn, dan zou Amerika ook Syrië en Iran aanpakken en overal ter wereld het script uitspelen van The empire strikes first : vanuit de lucht of zelfs de ruimte met een verpletterende technologische en militaire overmacht alle rebellen treffen en zijn nieuwe dominantie opleggen. Die strategie is nu spaak gelopen, dankzij het verzet in Irak. Want dat kun je alleen maar breken door hele delen van de bevolking de dood in te bombarderen.

Het Iraakse volk is met de dag meer slachtoffer van een illegale en ongerechtvaardigde oorlog die totaal uit de hand loopt. De Europese Unie moet dan ook het Iraakse volk steunen en niet Allawi, die geen vertegenwoordiger is van dat volk. Haar eerste taak is protesteren tegen de escalatie en de misdaden die met de oorlog gepaard gaan. En in elk geval moet ze met alle middelen medeplichtigheid aan deze misselijke en misdadige oorlog vermijden. Het is al erg genoeg dat individuele Europese staten meedoen.

In Fallujah hebben de Amerikanen de watertoevoer afgesneden. Ze schieten op alles wat beweegt en laten geen medische verzorging van gewonde burgers toe. Het stilzwijgen van de wereldgemeenschap over deze oorlogsmisdaden is oorverdovend.

Lieven Decauter is filosoof en één van de initiatiefnemers van het Brussels Tribunal.
Dit opiniestuk verscheen eerder in De Standaard.