arch/ive/ief (2000 - 2005)

Up-Call uiteindelijk toch failliet... wie had dat gedacht.
In Maart 2003 kon ik beginnen op de IT-afdeling van Up-Call in Antwerpen. Heel mooie beloftes maakte Jan Sluys: na de proefperiode van 6 maand zou ik een andere bedrijfswagen krijgen 'wat dacht je van een Volvo V70' ondertussen mocht ik de Xantia met 150.000 km op de teller gebruiken. Toen ze mij in juni 2004 m'n ontslag meldden viel de hemel op m'n kop: waar zou ik deze zomer in godsnaam personeeslverantwoordelijken vindn om bij hun bedrijf iets constructiefs te kunnen starten.
Toegegeven: de periode bij Up-Call was altijd heel spannend: zou ik deze maand correct betaald worden, of wordt het een C4 (nee: niet die nieuwe Citroën). Iedere maand weer vielen links of rechts slachtoffers; meestal wist de IT-afdeling het eerder dan de mensen op de personeelsdienst... waar de informatie altijd vandaan kwam bleef me een raadsel, maar ze was meestal wel correct. ZO ook toen Nico van IT me op maandag wist te melden dat op dinsdag 3 mensen van IT er zouden uitgaan... en ik stond bovenaan op Ingrid's lijstje.
Jan Sluys had me er een maandje eerder (dus voor z'n overlijden) over gesproken: er moeten deze maand mensen op IT sneuvelen, misschien ben jij volgende maand wel aan de beurt.
Na m'n onstalg mocht ik geen systembeheer meer gaan doen: de kans op sabotage vonden ze te groot; ik wou niet eens meer: het risico wasme te groot. De netwerkbeheerder wou de paswoorden echter niet aanpassen en ik bleef dus al die tijd toegang hebben tot alle systemen, maar wraak nemen stond niet op mijn lijstje... Omdat ik geen systeembeheerder meer mocht zijn vroegen ze mij of 'ik de afgedankte PC's uit de opslagplaats wou halen'... Jarenlang al stond afgedankte hardwre in en garagebox opgeslagen, de leasing liep gewoon door (alhoewel die niet betaald werd natuurlijk). De geruchte deed de ronde dat deze apparatuur werd gehouden voor het geval een deurwaarder beslag zou komen leggen op de apparatuur die in gebruik was: dan konden we vlug het oude materiaal meegeven...
Larie natuurlijk, want behalve enkele tafels, stoelen en kasten had Up-Call helemaal geen bezittingen: alles werd geleased en kon dus niet in beslag worden genomen. Slimme zet van Jan; net zoals het opslplitsen van z'n aktiviteiten over 5 verschillende bedrijven. Dat de boekhouding een puinhoop was had volgens mij alles te maken met het feit dat niemand nog wist wat door welk bedrijf moest worden betaald: een kluwen waar ze bij tijden zelf niet uitkwamen.
Eind 2003: 'het gaat goed met Up-Call' (waar heb ik dat nog gehoord) 'en we gaan op het derde verdiep in dit gebouw een call-center opzetten... '. Jan geeft opdracht om dringend materiaal te bestellen.. via leasing natuurlijk. Enkele maanden later worden de goederen naar Tenerife gestuurd: achteraf verneem ik dat dit geleased materiaal aan Tenerife is verkocht... financieel klopt dit niet helemaal denk ik zo!
Groot was mijn verbazing in september 2004 vast te stellen dat ik na mijn ontslag alle verschuldigde loon heb ontvangen: inclusief vakantiegeld en 13e maand (pro-rata temporis).... Ze zullen blij geweest zijn dat ik geen sabotae gepleegd heb denk ik dan maar. Steven van IT zei het nog: wees blij want misschien ben je wel de enige die ooit zijn geld ziet.. en zoals ik nu hoor en lees zou hij wel eens groot gelijk kunnen krijgen ook. Dat ze bij de berekening van mijn ontslagperiode maar 3 maand hebben gerekend ipv de 4 maand waar ik in feite recht op had daar gelaten: er zijn mensen die voor de periode dat ze gewerkt hebben niet werden ebtaald dus moet ik niet kieskeurig worden.
En dan is er nog iets wat heel weinig mensen weten: in mei werd een 'coup' beraamd door vertrouwelingen van Jan en Ingrid. Ze zouden wachten op een faillisement en een overnamebod doen.. benieuwd of die er nu nog komt want 80% van de mensen die ze als 'key' beschouwden om deze plannen tot een goed einde te brengen zijn er ondertussen uit...