arch/ive/ief (2000 - 2005)

Zoekend naar de verdieping waar Up-Call woont, valt het oog van de bezoeker op een bordje op de 18-de verdieping: Hayo Business Center, Marketing Interactive, TeleTeam, drie units uit het web van vennootschappen van zaakvoerster Ingrid Lauwers. Haar hele groep staat bekend als Up-Call. De groep had zo'n 300 werknemers in dienst, verspreid over zeven vennootschappen en vier vestigingen in Antwerpen, Brussel, Tongeren en Gent.

Uit Brussel en Gent zijn er delegaties naar Antwerpen gekomen. In Brussel staken ze al sinds 2 december, omdat de lonen van november niet zijn uitbetaald en die van oktober maar gedeeltelijk. Deze week hebben ook de werknemers van Up-Call in Antwerpen het werk neergelegd. Het filiaal in Tongeren is vorige week al failliet verklaard. Een aantal werknemers van Tongeren (een 40-tal, wordt gezegd) zou intussen bij concurrent IPGlobalNet aan de slag zijn gegaan.

Helemaal boven is het drummen in het halletje voor de liften. Twee politie-agenten posteren voor de ingang van het bedrijf. Daar zijn werkwilligen present; zij hebben geklaagd dat ze niet meer op hun gemak naar het toilet durven. Een politie-commissaris dreigt er even mee dat de politie het halletje zal laten ontruimen. Maar vakbondsmensen brengen de commissaris aan het verstand dat de stakers actie voeren, "niet voor loonsopslag, maar voor loon. Deze mensen staan helemaal in de kou". De stakers krijgen opdracht niemand iets in de weg te leggen en niet op mogelijke provocaties in te gaan.

Verscheidene werknemers bevestigen dat ze helemaal klem zitten. Ze kunnen geen ontslag nemen, ze kunnen niet gaan stempelen. Tot aan een eventueel faillissement zijn en blijven ze als werknemers bij Up-Call onder contract. De stakers in Antwerpen hopen dat ook voor hun vestiging zo snel mogelijk een faillissement wordt uitgesproken, zodat ze "vrij" zijn en ander werk kunnen zoeken.

Zelden meegemaakt, zeggen de vakbondsmensen, dat ze actie moeten voeren om een bedrijf failliet te doen gaan. Ze maken dat nu mee bij Up-Call. Maar in dat call-center-bedrijf, met zijn spinneweb van filialen, verloopt bijna niets zoals het hoort. Kennelijk heeft Up-Call jaren aan een stuk de schulden aan de Sociale Zekerheid en de belastingen opgestapeld, iemand spreekt van 25 miljoen euro achterstallen. Ten aanzien van de werknemers overtrad het bedrijf voortdurend de sociale wetgeving. Door de activiteit te versnipperen over kleine ondernemingen, kon het ook verhinderen dat er een vakbondsafvaardiging werd verkozen, die iets aan de wanpraktijken had kunnen doen.

Het ene lijk na het andere valt nu uit de kast. Lonen zijn bij momenten cash uitbetaald, hetgeen wettelijk niet mag. Iemand toont een afschrift van de bank dat zegt dat een cheque voor 1222,57 euro niet uitbetaald kan worden "bij gebrek aan voldoende provisie op de rekening", maar kennelijk zijn er dikwijls ongedekte cheques betaald. Er is bij momenten 's nachts gewerkt, zonder de noodzakelijk arbeidsovereenkomst of arbeidsreglement. Overuren werden niet betaald, wachttijden tussen twee telefoonoproepen werden niet betaald. Ziektedagen werden als geoorloofde afwezigheid of als vakantie-dag genoteerd.

"De flexibiliteit was hier niet 100 maar 200%", zegt een werkneemster die in 1996 bij Up-Call in Antwerpen begon, maar wie kloeg, werd ofwel afgedreigd ofwel met zoethouders wandelen gestuurd. In Brussel zijn er verregaande klachten over "bullying" en intimidaties vanwege een team-manager. "Tot twee weken geleden geloofde ik ook nog wat ze me vertelden", zegt dezelfde vrouw, "maar dat is nu gedaan". Geen Loon? No Phone! dat is nu de slogan.