arch/ive/ief (2000 - 2005)

De staatsveiligheid, schrijft de krant, heeft al zes jaar ook als opdracht het economisch potentieel van België te beschermen. Wat men onder 'economisch potentieel' miet verstaan, is nog niet gedefinieerd. "Het ministerieel Comité Inlichtingen en Veiligheid moet richtlijnen uitwerken. Het Comité I speelt een belangrijke adviserende rol", aldus De Tijd. Volgens de krant heeft Jean-Claude Delepière in de senaat uiteengezet welke bedreigingen het Comité I voor de Belgische economie ziet. "Naast de klassieke gevaren zoals spionage- en contraspionage, noemde hij terroristische groeperingen, criminele organisaties die zich specialiseren in financiële fraude en niet-gouvernementele organisaties". Achteraf zou Delepierre ontkend hebben dat hij ook de niet-gouvernementele organisaties in zijn last heeft vermeld, maar toehoorders bevestigen dat hij wel degelijk ook NGO's heeft vermeld.
Senator Anne-Marie Lizin, de voorzitster van de parlementaire begeleidingscommissie van het Comité I, verduidelijkt tegenover de krant dat "niet alle NGO's geviseerd worden. Het gaat enkel om NGO's die campagne voeren tegen bedrijven en daarmee bewust het imago van die bedrijven kelderen.' Lizin gaf als voorbeeld "een NGO die gericht actie voert tegen het petroleumbedrijf Total". Het artikel somt andere voorbeelden op van NGO's die recent acties in verband met het bedrijfsleven voerden: 11.11.11 en de sportschoenenfabrikant Nike, "Greenpeace viseert met zijn acties boordplatformen van oliemaatschappijen, en Netwerk Vlaanderen klaagt investeringen in wapenfabrikanten aan". Of deze en andere NGO's zich nu in een meer dan normale aandacht van de staatsveiligheid mogen verheugen, blijkt niet uit de krant.

Hoe hard kan de neo-liberale economie en dito politiek het spel wel spelen? Anno 2004 worden NGO's, die strijden voor een rechtvaardige wereld met de vinger gewezen. Via legale weg klagen NGO's bedrijven aan die in een oorzakelijk verband staan met schendingen tegen een wereld waar ieder op menswaardige wijze kan leven. De politiek en annex de staatsveiligheid dienen zich in de eerste plaats bezig te houden met het opsporen van die schendingen. Indien de politiek haar taak opneemt en optreedt tegen dergelijke bedrijven dan hoeven de NGO's dat niet te doen. Eens te meer bewijst de overheid meer in dienst te staan van de liberale economie dan van een rechtvaardige wereld.

Marc Vercoutere vergist zich: het is de taak van de politie- en inlichtingendiensten op "de orde te bewaren". Met orde bedoelt de wetgever niet 'netheid' of het tegenovergestelde van wanorde maar wel de maatschappelijke ordening. Die is (en dat zegt ook het Ontwerp van Europese Grondwet) die van de vrije markt.
Derhalve heeft het Comité-I gelijk wanneer ze wijst op de gevaren die sommige NGO's voor die orde zouden kunnen betekenen. En de NGO's die vermeld worden, kunnen tevreden zijn: het betekent dat hun werking erkenning krijgt: ja, ze pleiten niet alleen voor een andere ordening, ze dragen er blijkbaar ook effectief toe bij. Proficiat dus.

http://www.ngowatch.org/