arch/ive/ief (2000 - 2005)

Vandaag, 10/12/2004, 10u, Meeusplein Brussel.
Langzaam aan troepen ze samen: groene, rode en blauwe mensen en vlaggen. Het is bitter koud, maar toch hoort men her en der fluisteren: 'we zijn met véél meer dan vorige week!'
En inderdaad, wij WAREN met VEEL meer, wat bewijst dat de non-profit nogmaals laat zien dat het einde zeker niet in zicht is.
De stoet zet zich in beweging richting Wetstraat, alwaar de heren en dames ministers rustig in warme ruimten, met ontbijtkoeken en koffie over ons lot moeten beslissen...
De hoop is groot. 25.000 extra jobs, 13de maand, uitbreiding ADV, verhoging bijzondere prestaties, vermindering arbeidsduur... Wat zal men uiteindelijk voorstellen in die marmeren lokalen?
We blijven op onze honger, en het is koud, bitter koud...
Dan maar doorgaan naar het Martelarenplein, bij minister Vervotte. Ik hoop dat zij nooit kinderen zal hebben die in de gezondheidszorg willen werken (zij zal het hen zeker afraden, want zij weet wel beter!!).
Soep en broodjes worden bedeeld, terwijl de afgevaardigden een gesprek voeren.
Het wachten duurt lang. De vingers en tenen worden koud, wat nog pijnlijker is indien men erop gaat trappen.
En ja hoor! Er wordt wel degelijk HARD op de ijskoude tenen getrapt: GEEN 25.000 jobs, ook geen 13.000, maar MISSCHIEN 7.500! Minister Demotte wil geen beloftes doen die hij niet kan nakomen, maar de vraag is: ZET HIJ ZICH 200% IN OM WEL MEER TE BEHALEN? Neen dus, hij schippert maar, terwijl de non-profit maar moet roeien met de riemen die zij heeft. Het probleem is echter: niet veel riemen, en meer nog: onvoldoende bemanning om die riemen te bedienen.
Resultaat: werkdruk stijgt, kwaliteit van zorg daalt, ziekteverzuim stijgt, psycho-sociaal welzijn daalt...
Kortom, als men zo voortgaat, verzuipt de gezondheidszorg.
Zijn wij nu ZO veeleisend, of mogen wij ook kwaliteit van leven hebben?
De strijd gaat door, tot het bittere einde, want we zijn NIET zot en leven NIET in vreugde!!

Fotos van deze en vorige acties zijn te bekijken op:
http://www.pixagogo.be/5175975235
Graag ook een commentaar in het gastenboek.

Naar aanleiding van de recente onderhandelingen i.v.m. de non-profit sector (of hoe je dit ook wil noemen) moeten me toch enkele zaken van het hart :



- er wordt steeds maar gesproken over de ziekenhuis-en rusthuissector, terwijl er toch ook flink wat mensen werkzaam zijn in privé-laboratoria (een "restsector" die nergens thuishoort ...)



- de lonen in de "witte sector" zouden gemiddeld zo'n 10 % lager liggen dan in de andere sectoren, bij ons liggen ze nog eens 30 % lager dan in de ziekenhuizen !



- wat zijn wij met extra personeel, tegen die loonvoorwaarden wil er niemand bij ons komen werken !



- wij hebben ook geen pensioen- of hospitaalverzekering en helemaal geen dertiende maand of eindejaarspremie !



Kortom : waarom worden wij altijd doodgezwegen in de onderhandelingen en de berichtgeving daarrond ?

Indien dit werkelijk zo is, doe er dan iets aan:
- geef duidelijke cijfers door
- sluit u aan bij de acties
want, wat niet weet, niet deert...

Ik zou wel willen, maar het is moeilijk om als "simpele" arbeider aan exacte cijfers te geraken. Onlangs is er wel een studie gebeurd door de Universiteit Leuven (?) waaruit deze verschillen naar voor komen. Deelnemen aan acties staat ongeveer gelijk aan zelfmoord in onze sector.