arch/ive/ief (2000 - 2005)

Yosif Laith Faraj vluchtte vier en een half jaar geleden weg uit Irak. Zijn aanvraag voor politiek asiel werd geweigerd. Op zijn aanvraag voor regularisatie kwam een negatief antwoord. Zijn vrouw waar hij ondertussen van gescheiden is, werd wel geregulariseerd. Ook zijn zoontje van zeven mag definitief in België blijven. Yosif diende een jaar geleden een nieuwe regularisatieaanvraag in. Voorlopig zonder antwoord.

Terugkeren naar Irak ligt moeilijk. Hij is afkomstig van de stad Kirkuk waar zwaar gevochten wordt tussen de Iraakse opstandelingen en het Amerikaanse bezettingsleger. Bovendien is hij een christen en ook dat is in het huidige klimaat van polarisatie in Irak geen voordeel. Yosif werkt als stockbeheerder bij een transportbedrijf en kan een brief voorleggen waarin zijn baas en collega's hun waardering uitspreken voor zijn werk. « Vorige week legde ik mijn geval uit aan de mensen van de VLD en zij antwoorden me dat ze zelf niet begrijpen waarom ik niet geregulariseerd word », zegt Yosif. « Ik ben 37 en wil heel dringend weten of ik verder kan met de rest van mijn leven. »

Abduw Habib Hasim leeft helemaal in een onmogelijke situatie. In 2001 vluchtte hij weg uit Somalië en vroeg hij asiel aan in België. De aanvraag werd geweigerd. Omdat hij het leven als sans-papier beu was, tekende hij twee jaar geleden voor een vrijwillige terugkeer. Aangezien er geen erkende regering is waar België contacten mee onderhoudt, kan hij niet terug worden gestuurd. Somalië is uitééngevallen in verschillende stukken en de situatie is er zeer gevaarlijk. « Ik zit hier dus vast », zegt Abduw Habib Hasim. « Ondertussen leer ik wat Nederlands. Als je niets doet, word je depressief. Werken mag ik niet. »