Kantoren stadsontwikkelingsbedrijf (SOB) bezet - solidariteit met ontruiming Brugse Poort

Wij protesteren hiermee tegen een algemene trend in het huidige stadsbeleid, met name de uitdrijving van armen uit de stadskernen. In de hoop dat problemen zoals bestaansonzekerheid en armoede van zelf zullen verdwijnen worden ze uit het zicht en uit het hart van de stad verdreven. Deze stille sluipmoord heeft duidelijk aanwijsbare daders, zij die het beleid uittekenenen en uitvoeren. In het geval van de Brugse Poort en ettelijke andere wijken in Gent is dit het SOB. Met deze kantoorbezetting confronteren wij hen direct met de gevolgen van hun beleid. We willen hun een koekje van eigen deeg geven door hun te laten voelen hoe het is als wildvreemden je leven binnendringen en het ongevraagd herorganiseren. Hoewel deze actie in de verste verte nog niet de impact heeft die het SOB-beleid op de levens van duizenden mensen in de geviseerde buurten heeft...
De vele bezwaarschriften van de uitgedreven bewoners werden steevast verworpen onder het mom van "publiek belang". Wij vinden het van het hoogste publieke belang dat aan de praktijken van bedrijven zoals het SOB een einde wordt gemaakt.

In solidariteit met de Brugse Poort

Op dit moment stampt een legertje politie-agenten de deuren van de huisjes in van de Brunel- en de Sikkelstraat, gelegen in de Brugse Poort. Zij zullen iedereen die zich nog binnen bevindt arresteren en afvoeren.
Om de hoek wachten bulldozers en sloophamers om de twee historische beluikjes met de grond gelijk te maken. Later zullen andere bulldozers dan komen, die de grond zullen effenen en betonneren voor een sociaal woonblok met een betonvlakte ervoor en drie rijtjes bomen aan de ingang. 74 knusse en betaalbare huisjes zullen plaatsmaken voor een veertigtal nieuwbouwappartementen, waar plaats vrij gehouden zal worden voor mensen die geen sociale woning nodig hebben, maar die wel de bijna lege kas van de sociale huisvestingssector moeten spijzen. In vaktermen heeft dit de naam 'sociale mix'.

Men heeft dit project misleidend het Acaciapark genoemd, misleidend want van een park is geen sprake. Vijfhonderd meter verder zal men een derde van wat wél een echt park is, de Groene Vallei, volbouwen met luxe-appartementen: appartementen met één slaapkamer vanaf 200.000 euro. De rest van het park wordt ingericht naar de levensstijl van de nieuwe bewoners, en niet van de mensen die al jaren in de buurt wonen en nu zeer tevreden zijn met de Groene Vallei.

Meer dan honderd mensen zijn voor het Acaciaproject uit hun huis gezet met een onteigening via spoedprocedure, wat verzet quasi onmogelijk maakte. Met hetzelfde doel zijn zij pas ingelicht toen alles in kannen en kruiken was. Mensen die de hoge huurprijzen niet aankunnen, en dat zijn er veel, zijn richting Malpertuis en andere asociale woonblokken gedirigeerd, buiten de 19de-eeuwse ring. De eigenaars die slachtoffer zijn van de onteigeningen, vaak oude mensen, zijn verplicht om hetzelfde te doen omdat zij met hun vergoeding zelfs geen studentenkamer zouden kunnen kopen. Met drang werden bewoners die niet geneigd waren gedwee te vertrekken, aangemaand zo vlug mogelijk een nieuw huis te zoeken.

Het alternatief plan dat voor het buurtcomité opgesteld is, is zonder onderzoek in de prullenmand gesmeten. De vele ingediende bezwaarschriften zijn in één keer verworpen, meestal met een vage argumentatie waar de cirkelredenering of zelfs het louter bedrog vaak in opdook. En dit was niet het enige bedrog dat aangewend is om dit project er kost wat kost door te krijgen. Hoewel de meeste bewoners en eigenaars serieuze kosten hadden gemaakt voor onderhoud en renovatie, werden de huizen stelselmatig en doelbewust voorgesteld als verkrotte woningen. Na hevige reacties heeft de gemeenteraad uiteindelijk officieel moeten toegeven dat dit een volkomen leugenachtige voorstelling van de werkelijkheid was, al ontkenden ze hun aandeel erin.

Een uitgekiende pr-campagne, waar kost noch moeite voor gespaard werd, moest de omwonenden sussen en de publieke opinie het project doen toejuichen. Ook hier heeft men gehuicheld: de plannen die de hele buurt in de bus kreeg in een peperdure wikkel in kleurendruk waren volledig onduidelijk, en erger werd het nog toen bleek dat de plannen pas maanden later echt ontworpen waren.

Het stadsbestuur heeft door middel van statistisch cijfermateriaal een analyse gemaakt, en een conceptueel kader ontworpen met duidelijke criteria waarmee de buurt een impuls kan krijgen. Het is zeer vreemd dat, objectief gezien, de twee beluikjes meer aan deze criteria voldoen dan de nieuwbouw van het Acaciaproject. Ook de haast en de bedrieglijkheid waarmee het stadsbestuur letterlijk een gat wil slaan in het sociaal weefsel van de Brugse Poort doet vragen rijzen.

In de analyse waarvan sprake, wordt naast het ruimtelijk aspect van bebouwingsdichtheid, zeer veel aandacht geschonken aan het sociaal-economische. Men stelt dat de Brugse Poort een achtergestelde buurt is, en dat verbetering enkel mogelijk is door jonge mensen met geld zich in de wijk te laten vestigen. Dit doet men enerzijds door hen een goedkope woning aan te bieden (sociale mix), anderzijds door de concentratie van bepaalde, kwetsbare bevolkingsgroepen teniet te doen door uitdrijving van een aantal mensen. Dit zorgt ervoor dat er plaats vrij komt, vooral voor jonge, rijke gezinnen, en dat die laatste geen last krijgen door de 'problematieken die voortkomen uit bepaalde bevolkingssamenstellingen'- armoede. De uitdrijving gebeurt direct door de in totaal 89 onteigeningen in heel de Brugse Poort, en indirect door de stijging van de huurprijzen die onlosmakelijk met de projecten te maken hebben- de huurprijzen van de huizen recht tegenover de twee beluikjes zijn op een jaar met 15% gestegen.

Aangezien het verzet van de onteigende bewoners op alle mogelijke manieren geblokkeerd is, heeft een groep mensen besloten hen te steunen. Hiermee willen zij ook een algemene stedebouwkundige evolutie aanklagen, die de armen niet alleen uit het centrum van de stad weert, maar ook steeds meer uit de 19de-eeuwse gordel; in de Muide, het Rabot, ronde het Sint-Pietersstation en de Ledeberg zijn gelijkaardige grootschalige projecten begonnen of op stapel, waarmee hele bevolkingsgroepen zich verplicht zien de wijk te nemen, nog verder uit de stad, bijvoorbeeld in Nieuw Gent.

Deze tweede golf van verzet is reeds een jaar geleden begonnen, toen een grote groep mensen hun intrek hebben genomen in de leegstaande huizen en aan de overgebleven vrije ruimte sociale projecten hebben opgestart (buurtkeuken, weggeefwinkel, voedselbedeling, veganistische frituur, etc...) Hiermee hebben ze de beluikjes levend gehouden, en een kader gecreëerd voor eenmalige, vaak spontane gebeurtenissen: een kinderdisco, een expositie, een straatbuffet, en samen met omwonenden het grootste buurtfeest 'Brugse Poort gestoord'.

Zij hebben actie gevoerd tegen (waarschijnlijk illegaal) afsluiten van water en andere voorzieningen bij verschillende families, in februari met succes, in september werden zij met een enorme politiemacht van de straat gesleurd. Zij hebben een dossier samengesteld en een film gemaakt, waarmee zij in verschillende steden lezingen gegeven hebben.

Op dit moment staan de slooptuigen echter om de hoek te wachten tot de politie alle deuren heeft ingebeukt en iedereen naar buiten heeft gesleept. In de gezelligste stad van België dragen wij niet alleen twee historische, gezellige beluikjes ten grave maar meteen een volledige, levendige volksbuurt. Wij weigeren echter af te sterven in woonkazernes.
Wij zijn ook kinderen van de vergeten straatjes.

Vriendelijke groeten en tot de volgende keer.

arch/ive/ief (2000 - 2005)