arch/ive/ief (2000 - 2005)

“Als de verwachtingen gedragen worden, dan zullen bedrijven daarin meestappen.”
by Christophe Devriendt Tuesday, Nov. 30, 2004 at 2:19 AM
christophe.devriendt@tiscali.be

Vandaag, dinsdag 30 november 2004, wordt het startschot gegeven van de gezamelijke Fair Trade-campagne van Vredeseilanden, SOS Faim, Oxfam-Wereldwinkels en Max Havelaar. De campagne die de naam ‘Ik ben verkocht’ meekreeg loopt drie jaar. In Brussel organiseert vzw Kauri een rondetafel-conferentie over o.a. de koffie-problematiek. De naam is afgeleid van een klein schelpje dat vroeger als betaalmiddel in West-Afrika gebruikt werd. Voor het grote publiek geniet Kauri nauwelijks bekendheid, maar dat is ook niet de bedoeling. Wat de bestaansreden van Kauri dan wel is, licht Peter Wollaert, directeur van Kauri toe.

Kan je even een korte voorstelling van Kauri geven?
« Kauri is onstaan in 1997 als een netwerk van enerzijds ontwikkelings-NGO’s en mensenrechten-organisaties die in België actief zijn én anderzijds multinationale bedrijven met de hoofdzetel in België. Dat is ook wel noodzakelijk voor een goede communicatie. Het vertrekpunt van Kauri is dat duurzame ontwikkeling zowel in het Noorden als in het Zuiden primordiaal. Onze analyse is dat we duurzame ontwikkeling maar kunnen in de praktijk omzetten op het moment dat NGO’s, overheden, bedrijven en media strategisch samenwerken. Er bestaan nog steeds vele vooroordelen en argwaan tussen bedrijfwereld en NGO’s, omdat men over de andere onvoldoende geinformeerd is. Bij een gemeenschappelijke analyse van een probleem, moet dus ook een gemeenschappelijke oplossing volgen. Niet onmiddelijk voor de volle 100% maar in stappen. Op dit ogenblik telt Kauri 147 leden, waaronder ook een deel individuen die eerst aan terreinverkenning willen doen om later als NGO of bedrijf toe te treden. »

Kan je illustreren aan de hand van een voorbeeld?
« Neem nu die Fair Trade-campagne. NGO’s zoals Vredeseilanden en SOS Faim, met hun expertise op het terrein, aangevuld met het distributie-netwerk van Max-Havelaar en Oxfam-Wereldwinkels, de overheid en de media kunnen het draagvlak van de campagne vergroten. Op die manier kan je de idee van eerlijke manier beter aankaarten. Of neem het magazine MO*, waarbij een aantal NGO’s samen met Roularta in zee zijn gegaan om gemeenschappelijk aan externe communicatie te doen via een journalistiek product. Roularta zorgt voor alle logistiek en technisch ondersteuning én de NGO’s bieden kritische inhoud in een goed format. Dat betekent een grote stap voorwaarts omdat je op die manier heel veel volk bereikt. »

Wat zijn de doelstellingen op lange termijn?
« De lange termijn is dat we sterk geloven in teksten met duurzame ontwikkelingsprocessen. We proberen dat positief te bekijken, ook al weten we dat in een wereld, die kapitalistische georganiseerd, veel mensen uit de boot vallen en de kloof tussen arm en rijk steeds groter wordt. Met Kauri willen we trachten om die kloof te verkleinen. Op dat gebied zitten we op identiek dezelfde lijn als 11.11.11.. Het verschil in benadering is dat zij met hun leden de druk op de ketel organiseren tegenover die actoren die verantwoordelijk zijn voor het groter worden van de kloof tussen arm en rijk. Kauri zit aan het andere eind van het spectrum. Wij organiseren een platform, wij bieden de plek aan waar bedrijven en overheden die onder druk komen te staan samen kunnen werken met NGO’s. Een mooi voorbeeld is de “Schone Kleren Campagne”, die al 15 jaar lang de mistoestanden in de kledingsindustrie aanklaagt. Dat vind ik persoonlijk een bijzonder goed model, omdat het een permanente campagne is en duidelijk vruchten afwerpt. Zij zorgen echter enkel dat bedrijven voor hun verantwoordelijkheid worden gesteld. Wanneer bedrijven zover zijn dat ze iéts moeten doen “al was het maar om van die lastige jongens af te geraken”, is er in Vlaanderen eigenlijk geen plek waar ze in een gesprek met de betrokkenen kunnen nadenken over wat er nu het best kan gebeuren. Kauri wil die leemte opvullen.

Als de verwachtingen gedragen worden, dan zullen bedrijven daarin meestappen. Er beweegt dus duidelijk iets. Ik denk dat we kunnen stellen dat door heel die golf van “maatschappelijk verantwoord ondernemen is er een groeiend bewustzijn bij bedrijven dat ze een grote impact hebben op onze samenleving en dat ze zich niet kunnen beperken tot het op de markt brengen van kwalitatieve goederen en diensten. Maar bedrijven proberen in te schatten of er voor de eisen van de NGO’s een voldoende maatschappelijk draagvlak is. Grote bedrijven worden tegenwoordig meer en meer door verschillende drukkingsgroepen bestookt vanuit even zovele standpunten: milieu, gezondheid, transparantie, klantvriendelijkheid, ontwikkeling, mensenrechten, dierenrechten en dies meer. Terecht verwachten wij zeer veel van hen, maar zij kunnen niet van de ene dag op de andere veranderen, dat zou bovendien ook tegenover aandeelhouders onaanvaardbaar zijn. Je moet dat dus wat spreiden over een bepaalde tijd door een zeer duidelijk “Business-plan” op te stellen. Dat is aan het gebeuren in hun verschillende rapporten, waar ze meer en meer duidelijke standpunten innemen. Bedrijven moeten zich dus herprofileren. »

Bestaat een initiatief als Kauri ook in andere landen?
« Het model waarin bedrijfsmensen en NGO-mensen samen voor een aantal thema’s rond de tafel zitten is vrij uniek in Europa. In andere landen heb je wel gespecialiseerde “Kauri’s”, bijvoorbeeld rond gelabbeld hout (FSC) of duurzame visvangst (MSC). Deze labels zijn in het leven geroepen door bedrijven, NGO’s, overheden en vakbonden. »

Waarom zijn de vakbonden eigenlijk niet op een structurele manier bij de verschillende overlegfora betrokken?
« Binnen Kauri is die discussie op dit moment aan de gang. Met de middelen die we nu hebben, kunnen we dat echter niet uitbreiden. Wel zijn we sinds dit jaar begonnen met ze op onze activiteiten systematisch uit te nodigen. Het probleem is ook dat we dan met drie enorm grote partners aan tafel dienen te zitten. Maar in de voorbereiding van bepaalde campagnes worden de vakbonden zeker betrokken. Het overleg met de vakbonden gebeurt anderzijds wel binnen de Federale Raad voor Duurzame Ontwikkeling en met de nieuwe Vlaamse Regering komt er op termijn eveneens een Vlaamse Raad voor Duurzame Ontwikkeling. »

Kan je tot slot één punt naar voor brengen dat je na al die jaren erg is opgevallen?
« Als Kauri vinden wij dat de NGO’s onvoldoende tegenmacht bieden tegen de bedrijfswereld. Er is teveel versnippering. Binnen de Europese context slagen zelfs de ontwikkelingsNGO’s er niet in om één grote koepelorganisatie op te richten en hebben ook mensenrechten-organisaties en vredesbewegingen een eigen koepel. Bedrijven daarentegen zijn per sector verenigd en vormen allen samen UNICE (de koepelorganisatie van de verschillende bedrijflobbygroepen, nvdr.). Die versnippering is een zeer grote zwakte. Daarenboven werken ze eigenlijk ook niet samen met de vakbeweging. Wanneer NGO’s bedrijven tot veranderingen willen dwingen is het daarom noodzakelijk om enige “know how” die bij de vakbonden zit op te bouwen. Binnen de NGO-wereld blijft men bijvoorbeeld te veel gefocust op de nationale wetgever of overheid, terwijl men toch weet dat de meeste wetten zich op Europees niveau afspelen. Voor mijn part trekken we een streep onder al die Vlaamse NGO’s. Er moet dringend op Europees niveau samengewerkt worden. De NGO’s moeten zo snel mogelijk Europees worden en lobbyen. »

Ik dank u voor deze heldere analyses.

heldere analyse ???
by lephare Monday, Dec. 06, 2004 at 4:15 PM

Ja, weeral typisch ngo-jargon...maatschappelijk draagvlak, actoren en natuurlijk als uitsmijter: duurzame ontwikkeling !
Kan u enige bedrijven opnoemen die 'meestappen' ? Sidmar ?
Umicore ? Volvo ? of misschien Bayer ? Tessenderlo Chemie ?
Wanner gaan jullie eindelijk de realiteit eens onder ogen durven zien ?