arch/ive/ief (2000 - 2005)

De stemming van vandaag, 27 oktober, in het Europees Parlement houdt al enkele dagen de kranten en de radio bezig.
Eindelijk. Eindelijk krijgt de Europese politiek wat aandacht in de media buiten de verkiezingstijd. Eindelijk ook laat het Europees Parlement zijn tanden zien aan de machtigste politieke instantie van Europa: de Europese Commissie. Hopelijk brengt dat onze Europarlementariërs wat dichter bij ons bed.

Toen Barroso, een rechts-conservatieve Portugees met een antisociaal verleden en voorstander van de US-inval in Irak, zich in juli presenteerde als Commissievoorzitter was nog niemand geïnteresseerd. Zelfs door links, zelfs hier op Indymedia, werd dat onbelangrijk gevonden. Hij heeft het toen ook gemakkelijk gehaald: liberalen en EVP stemden voor, en dat is sinds de verkiezingen van 13 juni een comfortabele meerderheid.

Nu liggen de zaken anders, niet omdat de EVP tot bezinning gekomen is, maar omdat één van hun kandidaat-commissarissen, de uiterst conservatieve, fundamentalistisch-katholieke Italiaan Buttiglione, zich onmogelijk gemaakt heeft en werd afgekeurd door de parlementscommissie van justitie en burgerlijke vrijheden.

De kans dat de Commissie wordt weggestemd is groot. Alle Vlaamse Europese politici hebben zich al duidelijk uitgesproken: Mia De Vits en Anne Van Lancker zullen zeker tegenstemmen. Bart Staes ook. Dirk Sterckx is zo moedig om uit principiële overwegingen tegen te stemmen, hoewel de ploeg van Barroso liberaler is dan een Europese Commissie ooit was. Guy Verhofstadt kan niet meestemmen, maar hij heeft een duidelijk stemadvies gegeven door te zeggen dat hij een man als Buttiglione niet in zijn eigen regering zou toelaten. Frank Van Hecke zal zich onthouden – niet vanwege Buttiglione uiteraard, maar omdat het Vlaams Blok toch niet vóór iets kan zijn en vooral omdat er enkele “ex-communisten” in de ontwerp-Commissie zijn opgenomen.
De CD&V’ers Marianne Thyssen en Frieda Brepoels – nochtans vrouwen, dus wezens met minder rechten, in de ogen van hun Italiaanse fractiegenoot – zijn nog niet goed wakker en vragen zich af waarom hier zoveel commotie over bestaat; zij zullen wel ja stemmen, al zeggen ze dat niet uitdrukkelijk. Alleen ons Vlaamse stemmenkanon, de grote Euro-goeroe Jean-Luc Dehaene houdt zich gedeisd. “Geen commentaar” zal hij wel gezegd hebben. Hij zou verscheurd kunnen zijn tussen de partijtucht binnen de EVP en de druk die zijn achterban van het ACW op hem uitoefent. Want het ACW, dat zijn toch ook tegenstanders van het neoliberale en conservatieve Europa, nietwaar? Al lezen of horen we dat nergens dezer dag.

Soit. We zullen zien of de EVP als één blok achter hun Barroso en hun Buttiglione gaat staan. Maar ik zou in hun plaats er niet zo gerust op zijn dat de publieke opinie daar toch niet van wakker ligt. Er is op dat vlak blijkbaar eindelijk iets aan het veranderen.

According to national French radio 'France Inter' the vote have been postponed.
Barroso should start consultation again in order to propose [perhaps] another team for the Commission.

Het afblazen van de stemming (en de aankondiging dat Barroso binnen enkele weken een min of meer gewijzigde ploeg zal voorstellen) is volgens sommigen een overwinning van de democratie: het Parlement heeft zich met succes verzet tegen de Commissievoorzitter.

Anderen betreuren dat niemand zijn nek heeft moeten uitsteken en dat we nooit zullen weten of de hele EVP zich achter rechtse Rocco (Buttiglione) zou hebben geschaard. Hoe dan ook, het is een nederlaag voor Barroso, weliswaar diplomatiek verpakt.
En dat had niemand voorspeld in het begin van de zomer.