arch/ive/ief (2000 - 2005)

De vergadering van de sociale bewegingen die traditioneel een Europees Sociaal Forum afsluit, leverde een tekst op die de oorlog veroordeelt en oproept voor een sociaal Europa. Op die vergadering wordt ook altijd nagedacht over verdere acties. Zo was Firenze de aanloop naar de grote wereldwijde anti-oorlogsbetoging van 15 februari 2003. Dit jaar spelen de sociale bewegingen met het idee om naar aanleiding van de Europese top in Brussel van maart 2005 een weekend van actie te organiseren. Het zal dan vijf jaar geleden zijn dat op de Europese top van Lissabon besloten werd om van Europa de meest competitieve economie van de wereld te maken. De staatshoofden en eerste ministers van de Europese Unie willen tijdens de top van maart de Lissabon-doelstellingen evalueren en die zijn volgens voorzitter van het Vlaams ACV Kris Van Elsen niet positief. « Van Europa verwachten wij dat het een project is dat de basisrechten van werknemers veilig stelt. Maar de laatste jaren zitten we in een neerwaartse spiraal. De maatregelen die nu genomen worden in Nederland en straks misschien ook in België staan ver af van het sociaal Europa waar wij van dromen. »

Van een sociaal forum verwacht Van Elsen dat het een werkplaats is waarbinnen vakbonden en NGO's tot concrete en gemeenschappelijke standpunten komen. « Voor de beweging is het belangrijk dat we elkaar vinden rond concrete acties die ons mobiliseren. Europa kan zo'n punt zijn want onze militanten voelen de gevolgen van de Europese politiek aan den lijve. » Over het voorstel om in maart te betogen zal toch nog flink onderhandeld moeten worden. Van Elsen: « Wij zijn geen actiegroep die stante pede kan beslissen om actie te voeren. Bij ons is inspraak heel belangrijk. We gaan dus eerst onze achterban moeten raadplegen voor we voluit kunnen gaan mobiliseren. »

Repressie
Op de vergadering van de Europese bewegingen werd ook gemord over het onnodig repressieve optreden van de politie en het gebrek aan soepelheid van de Britse overheid. Kris Van Elsen sluit zich aan bij dat protest. « Daar hebben wij een heel concrete reden voor. Omdat we de integratie van de Oost-Europese landen zo belangrijk vinden, hadden wij enkele vakbondsvertegenwoordigers uit Servië en Roemenië uitgenodigd. Als we een sociaal Europa willen, moeten we dringend de werkvoorwaarden en de sociale zekerheid in die landen opwaarderen. De Britse ambassade heeft onze Roemeense collega echter een visum geweigerd omdat hij volgens hen niet erkend was als woordvoerder. Dat incident bewijst dat er nog veel werk is aan het integratieproject. Als vakbondsleiders geen visum krijgen, is het sociaal Europa ver weg. »

Begin volgend jaar staan de Vlaamse dagen van het ACV – zeg maar het congres van het Vlaams ACV – in het teken van de globalisering. Kris Van Elsen hoopt door te gaan op het elan van het Europees Sociaal Forum. « Voor ons is het belangrijk om het enthousiasme dat zo'n forum opwekt te structureren. Daarom zijn we hier met een grote delegatie waarin er speciale aandacht was voor de aanwezigheid van jongeren, vrouwen en werklozen. Werklozen omdat die momenteel onder vuur liggen met die activeringsmaatregelen waarvan wij willen verhinderen dat het uitsluitingsmechanismen worden. Vrouwen omdat we willen investeren in initiatieven als de vrouwenmars. » Na drie opéénvolgende Europese fora is Van Elsen er van overtuigd dat het ACV daar absoluut zijn plaats heeft. « Ook grote organisaties moeten de discussie durven aangaan over globalisering en dat kan het best door concrete alternatieven naar voor te schuiven. »