arch/ive/ief (2000 - 2005)

Na een relatief lange mediastilte haalt het Israëlisch –Palestijnse conflict terug het nieuws. De Morgen doorbrak de stilte in de rubriek “Buitenland Kort” onder de titel: “Raket doodt twee Israëlische kinderen” . Zij stierven aan de gevolgen van een Qassam raket, afgeschoten op Sderot. De daders werden bestempeld als radicale Palestijnen, Hamas bleek de aanslag op te eisen. Na 73 woorden gewijd aan het leed van Israël en de Palestijnse daders wordt het artikel afgesloten met de zin: “Gisteren werden ook zes Palestijnen gedood bij gewelddadige Israëlische acties in de Gazastrook en op de Westelijke Jordaanoever” . Na deze 18 woorden volgt de stilte. Geen verdieping, geen Palestijnse vertegenwoordiger aan het woord en geen radicale Israëlische dader.

Het verhaal krijgt op de VRT -nieuwswebsite nog een andere dimensie. Op 30 september stelt de site dat “het Israëlische leger al enkele dagen acties uitvoert tegen Palestijnen die joodse doelwitten bestoken met raketten”. De VRT neemt hiermee het Israëlische veligheidsdiscours letterlijk over. Het blijkt echter het begin te zijn van een tragische Israëlische invasie, dezelfde dag rapporteert de VRT: “Er zijn al zeker veertien Palestijnen en drie Israëli's omgekomen. (…) Het Israëlische leger is met tanks een vluchtelingenkamp binnengetrokken. Israël wil een einde maken aan de raketaanvallen op Israël vanuit de Palestijnse gebieden. Het Israëlische leger wil een bufferzone creëren (…)”. De slachtoffers aan Palestijnse zijde zijn blijkbaar slechts een gevolg van een bufferzone voor de veiligheid van Israël’. “en dat leidt tot het nodige verzet bij de Palestijnen.”, stelt de VRT. Niet de bezetting, niet het feit dat Gaza een openluchtgevangenis is gevuld met Palestijnse vluchtelingen en almachtige Israëlische cipiers, maar de bufferzone stoot op verzet volgens de kwaliteitszender. De Palestijnen verzetten zich tegen veiligheid, dat is de impliciete boodschap. De Palestijnse slachtoffers verworden zo een noodzakelijk kwaad van de Israëlische ‘veiligheidspolitiek’, ‘waar helaas geen alternatief voor bestaat’. De Palestijnse slachtoffers worden daders, zij zijn immers een ‘bedreiging voor Israël’ en verzetten zich tegen vrede. Dit soort taalgebruik legitimeert (impliciet) de Israëlische acties. Immers in deze logica treft Israël blijkbaar enkel maar veiligheidsmaatregelen, is men dan werkelijk alle VN resoluties vergeten?

De volgende dag trakteert het VRT –nieuws op verse misselijkmakende sensatie: de bloedigste dag sinds de Tweede Intifada. 32 Palestijnen werden gedood door het Israëlische leger als gevolg van de acties gestart op 30 september. Volgens de berichtgeving werden de Palestijnen niet vermoord, maar gedood. De connotatie tussen beide concepten is duidelijk verschillend, gedood verwijst meteen naar onvrijwillige doodslag. Het was niet zo bedoelt… Het artikel eindigt met de rapportage van de dodenlijst. Deze toont duidelijk dat de balans zwaar uit evenwicht is: voor elk joods slachtoffer sterven 3 Palestijnen.

De Israëlische acties blijven echter beschreven worden in het termen van veiligheid, vergeldingsacties en maatregelen tegen terreur. “Het Israëlische leger is het vluchtelingenkamp van Jabaliya binnengevallen nadat er van daaruit raketten op Israël waren afgevuurd.” En hoe zit het dan met de Palestijnse veiligheid? Wanneer worden de Palestijnen eens als slachtoffer gezien, wanneer zal het recht van de Palestijnen op veiligheid in het nieuws komen. Wanneer zal men beseffen dat veiligheid niet verkregen wordt met geweld, bezetting, uitdaging en kolonisatie. Men werkt niet aan de veiligheid van de eigen natie, als men de buren als vijanden en daders behandelt. Zo maak je enkel vijanden. Van kritische, vrije media verwachten we objectieve en diepgaande berichtgeving, correct taalgebruik is hierbij cruciaal. Het overnemen van terminologie is waar de propagandist op rekent. De internationale media heeft hier een belangrijke functie te vervullen, en dus ook de Vlaamse media.

Ico Maly
gepubliceerd op http://www.kifkif.be

Al enkele dagen meldt hetzelfde VRT-nieuws zowel op radio, televisie als teletext dat het bij de bombardementen die de VS al enkele dagen op ondermeer op Falujah uitvoert, gaat om 'preciezie' bombardementen.
Men vermeldt er wél telkens het aantal burgerslachtoffers bij, met name het aantal gedode vrouwen en kinderen (alsof alle doden mannen de facto verzetsstrijders zouden zijn).
Als men weet dat er bij die bombardementen verschillende burgerslachtoffers vallen (het bombarderen van burgerdoelwitten is overigens verboden door de Conventie van Geneve) waarom blijft men dat dan obstinaat 'preciezie' bombardementen noemen en de Amerikaanse propaganda tot treurens toe herhalen?