arch/ive/ief (2000 - 2005)

Strategieën tegen extreem-rechts?


Aanleiding is het feit dat het nieuws deze week dat het Vlaams Blok na een peiling van La Libre Belgique en VTM de grootste partij zou worden, in de politiek en daarbuiten nagenoeg ongehoord voorbijging. En geen aanleiding gaf tot een breed debat.

Pauli -en met hem de rest van die keure uitgelezenen?- stelt zich terecht eindelijk de vraag of er slechts één analytische stelling tegenover extreem-rechts en het Vlaams Blok in het bijzonder mogelijk is namelijk die van het zwijgen; omdat kritiek geven niet helpt noch vriendelijk zijn. Alleen, zijn pogingen van “niet pasklare oplossingen” stranden haast gewoontegetrouw op de kusten van de sociaal-democratie.

Zo stelt hij voor om “de Blokkers zichzelf de das te laten omdoen” en “Dewinter ook op fouten te betrappen”, al vereist dit laatste intelligente tegenspelers (sic!). Wat Pauli hier over het hoofd ziet is dat extreem-rechts -ken uw geschiedenis Walter- de sociaal-democratie slechts gebruikt als opstapje naar absolute heerschappij, naar: fascisme.
Bovendien, de fouten waarop men het Blok zou betrappen en die zichzelf de das zouden omdoen, zouden: 1) gezien het voorbeeld dat hij aangaf (SP.a steunt fiscale amnestie = electorale winst voor Groen!) slechts enkele luttele percenten verlies betekenen, en 2)opnieuw ken uw geschiedenis Walter- toch maar weer de schuld van de andere partijen zijn.

Wat Pauli verward is dat een uitgesproken rechtse politiek, en dan bedoel ik eveneens die van de onder gegeven omstandigheden genoemde sociaal-democraten, kan bestreden worden: met een nòg rechtsere politiek.

Maar de gewenning aan extreem-rechts ligt niet enkel in de gevoerde politiek, ze is ook intrinsiek verbonden aan diezelfde representatieve sociaal-democratie. Die systematisch én doordacht elk initiatief uitgaande van de burgers/inwoners van dit land heeft ontmoedigd, zelf ronduit heeft tegengewerkt. En die de burgers in slaap wiegt met mooie ‘het komt allemaal wel goed praatjes’. En nu ze zichzelf bedreigd ziet door extreem-rechts vraagt die sociaal-democratie van de burgers: alertheid, redelijkheid en initiatief?

Dat het Vlaams-Blok in de nieuwe peiling de grootste partij zou worden en dat daar geen gehoor wordt aan gegeven, daar zou de commotie rond DHL voor iets kunnen tussenzitten, ware het niet dat politiek conformisme, zoals wat vandaag onder politiek voeren wordt verstaan, in wezen de enige oorzaak is. Dat ‘de politiek’ derhalve oplossingen zou bieden tegen extreem-rechts is een illusie, omdat ze er zelf de oorzaak van is.

Strategieën tegen extreem-rechts beginnen resoluut met de filosofie, een, of dè levensovertuiging dat uitsluiting, onder welke vorm dan ook zich niet mag manifesteren. Maar daartoe zullen voorstanders der sociaal-democratie eerst eens lang in de spiegel moeten kijken.

Pauli eindigt met de stelling dat de straten van Brussel pas zullen volstromen, de media zullen gas geven, en de politologen van dit land zullen terechtwijzen, ...als het te laat is.
Juist ja, maar de vraag is: met welke mensen?, tegen wie de media gas zal geven?, en wie de politologen zouden terechtwijzen?, als het reeds tè laat is?