arch/ive/ief (2000 - 2005)

DHL-saga continued


De politieke loopgravenoorlog rond koerierbedrijf DHL heeft er weer een week opzitten zonder dat daar -eigen aan loopgravenoorlogen- enige verandering in zit aan te komen.
Politiek hoofdredacteur bij De Morgen Yves Desmet spreekt van een gijzeling van ‘s lands toppolitici door “een partijtje dat enkel bij de gratie van Elio Di
Rupo deel uitmaakt van die (Brusselse) regering”, of nog: “door een conglomeraat van baronietjes geleid door politici van tweede rang.”

Desmet is verder een vooruitziend man: “Wie gaat uitleggen dat er geen akkoord mogelijk bleek, dat het land de facto onbestuurbaar is, en onherroepelijke reputatieschade in de internationale zakenwereld dreigt op te lopen?” Alleen verward hij, en met hem het resem van politici, vakbondsmensen, en al wie meent dat de politiek een oplossing moet bieden, enkele zaken.

1)Die reputatieschade in de internationale zakenwereld. Toont DHL niet juist aan hoe zwaar een multinational tegenwoordig kan wegen op een regionaal (België is voor een multinational regionaal) beleid? Het is dan ook slechts een kwestie van tijd (de volgende coalitieregering?) vooraleer de volgende multinational, en wie weet deze keer een écht grote vis, zijn volle gewicht in de schaal zal leggen om te bereiken wat het dan ook maar enigszins wil binnen de krijtlijnen van het Belgische grondgebied. De stand; plaatselijke politiek - internationale zakenwereld: 0-1.

2)Dat het land de facto onbestuurbaar is. Heeft men heimwee naar het unitaire België? Of verkiest men een unitair Vlaanderen zoals het Vlaams Blok dat wil? Maar er zijn nog mogelijkheden: de installatie -analoog naar Amerikaanse normen- van poppenkastregeringen, de despotie, de herinvoeringen van de totalitaire monarchie of, waarom niet: een Belgische vrijhandelszone? Ja dan moet men maar eens de keuze maken. Dat men hierbij het Belgische volk niet om haar mening vraagt acht ik als een vanzelfsprekendheid eigen aan het gehele huidige politieke bestel.

3)Dat er geen akkoord mogelijk bleek. Is dat dan omdat de een, CDH/ecolo en in het verlengde daarvan de PS, absoluut geen akkoord wou; of dat de andere, Vlaamse en federale regering en vakbonden per se wél een akkoord willen?
Het is het eeuwig terugkerende gegeven van/bij het compromisbeleid, waarbij gedacht wordt dat een tussenoplossing, niet-niet, niet-wel, maar ergens tussenin en dus eigenlijk wel-wel maar niet helemaal, dat dat het beste is voor beide partijen. Een verkeerde veronderstelling.

De vraag is dus niet wie gaat uitleggen dat er geen akkoord mogelijk bleek, de vraag is wie wie gijzeld? Vraag bijvoorbeeld maar eens aan de Engelse regering waarom ze niet wil ingaan op de eisen van de gijzelnemers van een van haar onderdanen in Irak.
Ten andere, als een dergelijke gelijkaardige vraag al ter orde zal zijn, is het dan niet eerder de vraag welke regering nu moet vallen (omdat ze niet slaagde in het bewerkstelligen van de eisen van een multinational)? En ja, hoe moet het verder met het federaal parlementaire en monarchale België?