arch/ive/ief (2000 - 2005)

Al wat blinkt is DHL,
of hoe een onderneming de regering kraakt.


Vooralsnog houdt de regering in het DHL-geval stand. Het bieden is ook nog aan de gang. Beide partijen -regering en DHL- weten dat ze beet hebben. De een denkt zolang te kunnen wachten tot de ander denkt diep genoeg te buigen.
En buigen doet ze, onze regering. Want los van de uitkomst van dit ‘probleem’ toont de regering zoals ze dat in het verleden reeds heeft gedaan dat ze geen enkel respect heeft voor democratie en haar eigen wetgeving. Met een eenvoudige kwinkslag had ze in januari van dit jaar reeds aan DHL kunnen duidelijk maken dat, indien zij wenste uit te breiden, daarvoor o.a. de wettelijk geldende procedures diende te volgen. Zoals ook alle andere bedrijven, zowel privé als openbaar dit doen. Maar neen.

De macht van het getal
Toen Verhofstadt verleden jaar, met het oog op de inplanting van o.a. een nieuwe Ikea-vestiging in Oost-Vlaanderen, de wetgeving aanpaste om (of ging aanpassen, deze regering blinkt zodanig uit in het lanceren van ideeën en aanpassingen op pas gestelde wetten dat men niet meer kan bijhouden wat nu wel of niet van kracht is) het voor multinationale bedrijven makkelijker te maken zich hier te vestigen, kreeg hij nog de wind van voor van kmo’s. Ikea is een te grote concurrent (lees: lage prijzen) voor de kleine (lees: duurdere) en vaak familiaire meubelproducenten in die streek.

Opmerkelijk nu in het DHL-verhaal is, naast het doodzwijgen van de sociaal-maatschappelijke -en gezondheidsrisico’s waaraan omwonenden én werknemers worden blootgesteld, is ten nadele van wie DHL haar concurrentie door uitbreiding opvoert? Is er naast de productiviteitswinst van 3,5% op jaarbasis en de ‘duizenden extra jobs die op het spel staan’ eigenlijk nog wel een nadeel aan de uitbreiding? Ja als men zo denkt, zal zelf 35 -wat zeg ik- 40 000 vliegbewegingen per jaar te weinig zijn.

“’t Is de schuld van de franstalige Brusselaars.”
Maar zover zijn we nog niet. De onderhandelingen gaan nog door en worden naar aloude gewoonte af en toe onderbroken om elkander de zwarte piet toe te schuiven. Nu eens liggen de Vlaamse christen-democraten dwars met nieuwe eisen, dan weer is het de schuld van de franstalige Brusselaars, of erger nog ecolo ! Het is de rituele paringsdans van de politieke besluitvorming waarbij het besluit reeds genomen is, maar waar nog gediscussieerd wordt over punten en komma’s.

Hoe dan ook in het hele dossier is er maar één verliezer, of beter twee: het Belgische volk en de democratie. Of denkt u dat het blijft bij DHL? Dat geen enkele van de in België gevestigde multinationale ondernemingen het nog zal wagen haar eisen rechtstreeks aan de regering kenbaar te maken en dat de regering haar wetten en reglementering niet meer op maat zal aanpassen voor multinationals?
Wie dit spel meespeelt is op voorhand reeds verloren.

“Met het vallen van de bladeren valt ook de regering”
Kenners beweren dat de regering best niet valt. Niet alleen omdat er dan -op korte termijn toch- helemaal geen regeling voor DHL uit de bus valt, maar ook gezien de vorige, zij het gewestelijke, verkiezingsuitslag die een andere coalitie zal geven. Nog een andere reden is dat dan duidelijk zou worden dat het Belgisch federalisme een lachertje is. Te onduidelijke, versnipperde en overlappende bevoegdheden gemengd met een dosis traditionele wafelijzer -en andere partijpolitiek. Een herhaling van Eyskens’ dichterlijke woorden ligt niet binnen bereik. En zo is al wat blinkt DHL.

Vandaag toch nog...

Vandaag (22/9) lees ik in De Tijd dat er door de politieke kaste nogal wat aan desinformatie gedaan wordt over DHL. Zij hebben het over 15.000 tot 20.000 nieuwe jobs (bijvoorbeeld Bart Somers in Terzake). De auteur van het artikel, Louis Van Hoye (ingenieur en zelfstandig management consulent), stelt evenwel : "Nu (...) het aantal directe jobs dat kan gecreëerd worden bij een maximale expansie beperkt is tot 1.400, proberen sommige bronnen nog steeds de indirecte werkgelegenheid te overdrijven." Volgens een VUB-studie zijn er maximum 0,45 indirecte jobs per directe DHL-job, wat neer komt op maximum 630 jobs. Dus in totaal, bij een maximale uitbreiding van de DHL-activiteiten, is er slechts sprake van 2.000 extra jobs. Volgens de auteur is dit nog een overschatting, want de aankomende invoering van nieuwe technologieën (RFID : chips op pakjes bij het sorteren)zal een decimering van het werknemersbestand tot gevolg hebben. "Het is de voorbije dagen duideijk geworden dat de publieke opinie een jobcreatie is voorgespiegeld die tien keer hoger ligt dan die nu op papier staat in de laatste analyses van de federale regering." Van Hoye besluit : "Vanuit democratisch oogpunt is het bijzonder relevant na te gaan hoe het mogelijk is dat de burgers zo lang zijn misleid met betrekking tot de mogelijke werkgelegenheidseffecten en wie hiervoor verantwoordeijk is."
Verder heeft hij het over de lage toegevoegde waarde van de activiteiten van DHL die in de pakjessector automatisch leidt naar een bedrijfspolitiek van zeer lage lonen. Ten slotte stelt hij dat het een misvatting is dat DHL cruciaal is in de globale logistieke bedrijvigheid van het land.

En ondertussen ervoer de premier eigenhandig één van de nadelen of extra risico's bij een verhoogde werkdruk en nachtarbeid: vermoeidheid leidt tot een hogere kans op ongevallen in het woon-werkverkeer.

Waarom betrekt de regering er de concurrenten van DHL niet bij ? Als ze dreigen met te vertrekken, geef ze dan waar ze mee dreigen en smijt ze buiten. Je maakt mij niet wijs dat er geen andere pakjesdiensten maar wat graag klaar zullen staan om het enorme vrijgekome gat in de markt, in wat nog altijd het centrum van europa is, op te vullen tegen betere voorwaarden dan DHL wil aanvaarden. Het zou ook goed zijn voor ons zelfrespect als we ons niet laten ringeloren door de eerste de beste multinational en wie weet is dat wel goed voor het consumentenvertrouwen enz.
Na een vlakaf "raus" zou het gedreig wel eens kunnen plaats maken door hangende pootjes want dan kost het hun geld.