arch/ive/ief (2000 - 2005)

De zwangerschap van Anke Van dermeersch heeft meer nieuwswaarde dan de herdenking van een notoir nazi-collaborateur door een organisatie die nauw bevriend is met de grootste politieke partij van Vlaanderen.

“Anke Van dermeersch verwacht eerste baby” titelt Het Laatste Nieuws op maandag 20/09/04, als betrof het een bericht van koninklijk belang. Vlaanderens meest gelezen krant vond de herdenking van de belangrijkste collaboratieleider, en dat door een groepering die tot de intieme kring van het Vlaams Blok behoort, daarentegen geen nieuws.

De redacties van Gazet van Antwerpen, Het Belang van Limburg, Het Volk, De Tijd en Het Nieuwsblad dachten daar ook zo over. Enkel De Morgen en De Standaard besteedden er aandacht aan: een piepklein berichtje dat overgenomen was van de Belga-telex als betrof het een banaal fait divers:

Aan het graf van Staf De Clercq in Gooik hebben gistermorgen ongeveer 250 sympathisanten een herdenkingsplechtigheid bijgewoond ter gelegenheid van de 120ste geboortedag van de voormalige leider van het Vlaams Nationaal Verbond (VNV). De herdenking werd georganiseerd door de vzw Voorpost. "Alles is rustig en sereen verlopen, er kwamen geen tegenmanifestanten opdagen", aldus Luc Vermeulen van Voorpost. Tijdens de plechtigheid hielden twee personen een toespraak. Bob Maes, oud-senator van de VU, vertelde over de levensloop van De Clercq. Johan Vanslambrouck, voorzitter van vzw Voorpost, had het over het waarom van de collaboratie. "Daarmee wilde hij de collaboratie niet verheerlijken, maar het was ook niet de bedoeling om de collaborateurs te verontschuldigen", vertelde Luc Vermeulen. (De Morgen, 20/09/2004).

Juist ja: “Het haalt al bijna de kranten niet meer, tenzij als fait divers.”

Ik begrijp dat niet.

Of men dan meer aandacht moet besteden aan een gebeuren waar amper 250 man op afkomt? In dit geval wel - los van de bedenking dat men die kleine opkomst niet op voorhand kon vermoeden. Een groepering die tot het hart van het Blok behoort, waarvan verschillende leden als parlementslid voor het Blok zetelen of op de loonlijst staan, huldigt de grootste collaborateur van Vlaanderen, en wat doet de pers: alsof haar neus bloed.

Dat er dankzij een samenloop van agenda’s geen Blok-tenoren aan het graf van De Clercq werden gesignaleerd, doet er niet eens toe. Zowel het partijblad Vlaams Blok Magazine (oplage: 26.000 ex.) als het ledenblad van de Vlaams Blok Jongeren (oplage: 7000 ex.) hebben de huldiging gepromoot.

Die herdenking was bovendien een uniek gebeuren: zelfs binnen extreem-rechts Vlaanderen bestaat er geen traditie in de huldiging van Staf De Clercq – terwijl zo’n traditie wel bestaat ten aanzien van August Borms of Joris Van Severen. De vorige herdenking dateerde van… 1979 – kort na de lijkroof door de VMO.

Zou een Hitler-herdenking door een organisatie die gelieerd is aan de grootste partij van Duitsland dan ook geen nieuws zijn?

Meer info: www.blokwatch.be

Dit bericht werd verstuurd naar alle Vlaamse dagbladen, en ter info naar Humo, Knack, P-Magazine en Deng.

Wie was die Staf De Clerq?
Jeroom Gustaaf Theofiel de Clerq werd geboren in Everbeek in Henegouwen op 19 september 1884 en hij overleed te Gent op 22 oktober 1942. Als onderwijzer zat hij van den beginne in de taalstrijd. Van 1919 af zat hij in het parlement voor de Frontpartij, doch in 1933 werd hij de belangrijkste oprichter en leider van het Vlaamsch Nationaal Verbond(VNV). Het VNV (die in 1936 aan de parlementsverkiezingen deelnam onder de naam 'Vlaamsch Blok') was een nationaal-solidaristische partij die wel degelijk een fascistisch discours had. (vbje : toespraak van Staf De Clerq in november 1940 : 'België was onze vijand. Duitsland is onze vijand niet. Wij twijfelen er niet aan dat, wat hij doen zal, goed gedaan zal zijn.') Tijdens de oorlog was de voornaamste taak van het VNV het aanzetten tot collaboratie, het opsporen van Joden en het zo goed mogelijk in het oog springen bij Hitler & co. Staf de Clerq was Vlaams Nationalist en Groot-Nederlander. In den beginne waren zijn politiek maatschappelijke opvattingen nog tamelijk liberaal-democratisch, in de jaren dertig ontwikkelde hij zich allengs in autoritaire zin. Een militie werd in het leven geroepen, de Grijze Brigade en ook andere organisaties zoals het Algemeen Vlaamsch Nationaal Jeugdverbond AVNJ.
Toenaderingen tot VERDINASO en REX konden zich voor 1940 niet goed ontplooien, doch met de Nederlandse NSB van Mussert werd wel een modus vivendi opgebouwd. Ook was De Clerq tegen de agressie van België tegen
Duitsland en steunde hij de legitieme aanspraken van de Duitse regering.
In 1940 kwam aan het Belgische bewind een einde. VNV nam REX-Vlaanderen en VERDINASO in zich op en het VNV kreeg nu meer een fascistisch karakter. Het VERDINASO was Belgicistisch gericht, net zoals REX Belgicistisch was.
Na het uitbreken van de strijd in het Oosten tegen de Stalinisten steunde Staf de Clerq de strijd met de oprichting van een Vlaams vrijwilligerslegioen. Eind 1942 overleed hij. Hij werd begraven op de Kersterheide. Na de oorlog werd zijn graf gedynamitieerd en werd hij herbegraven in Leerbeek.

bron: antifa-Gent, nieuwsbrief 2- september, oktober, november 2004

Terwijl Vlaanderen nog nasidderde over het Egmontpakt en Karel Dillen en Lode Claes respektievelijk de V.N.P.(Vlaams Nationale Partij) en de V.V.P.(Vlaamse Volkspartij) oprichtten in 1977, slaagden enkele leden van de VMO( Vlaamse Militanten orde) erin om de gewezen VNV-leider Staf de Clercq uit de slijkgreppel te Leerbeek te halen en de Leider te laten overbrengen naar Asse, alwaar hij nu rust naast zijn echtgenote. Deze actie stond bekend onder de naam Operatie Delta.