Nieuwe politiek beweging staat op

CVP kiest wél voor nieuwe naam (CD&V), maar behoudt haar oude streken!

Geachte dames en heren van de pers – naar aanleiding van de laatste vertoning bij de vorming van onze Vlaamse regering – wenst _St@ Op_ de vinger op de politieke wonde te leggen.

Het is nog maar eens gebleken, dat de postjespartijen niets geleerd hebben uit het stemgedrag van de Vlaamse bevolking. Opnieuw een noodsignaal dat verloren gaat in de politieke duisternis. En alleen het Vlaams Blok spint er garen uit. Uitzonderlijk toch – dat een partij die tot op vandaag niets bewezen heeft – wint omdat anderen politiek falen. Met hun laatste single “onverdraagzaamheid” domineert het VB momenteel de politieke hitparade.

_St@ Op_ herkent het ongenoegen bij de bevolking, zoals: werkloosheid, onveiligheid, discriminatie, enz... Dit los je echter niet op door onverdraagzaamheid te prediken, wel door een beleid op mensenmaat dat juist verdraagzaamheid als sleutel tot een betere wereld ziet. Politici minder op televisie, en méér tussen de mensen. De maatschappelijke problemen op het terrein ontdekken, minder van achter een bureau.

Het CD&V – kartel heeft het Vlaams Blok enigszins kunnen afremmen. Al moesten zij met zijn tweeën zijn om de overwinning in Vlaanderen te mogen claimen. Voor een groot aantal kiezers was dit kartel de laatste strohalm, vooraleer zich over te geven aan het extreem - rechtse Blok. Vooral na het geklungel van het regerende paarse circus.

CD&V heeft met haar decennialange training in de politieke benen, voorlopig haar start gemist. De stoelendans tussen de regeringen en parlementen is daar ongetwijfeld het meest herkenbare en meetbare resultaat van.
Je bent politiek onbetrouwbaar als je jongleert met postjes en functies. Je bent politiek onbetrouwbaar als je een ministerportefeuille schenkt aan iemand uit het christelijke bondgenootschap (Unizo). Vóóral als deze persoon niet verkozen werd door het volk, zelfs niet politiek geëngageerd was. Niets abnormaals, want een kwart van de volksvertegenwoordigers zetelt vanwege een verderfelijke vriendjespolitiek in de parlementen.

“Conservatieven” bestempelen zich vandaag als progressief, “socialisten” blijken ineens groenen en moraalridders te zijn terwijl het “politieke centrum” het liberalisme en nationalisme na-aapt. Politieke ernst is een curiositeit geworden. Een goede opleiding stimuleert meestal wel ons politiek bewustzijn, maar prikkelt minder de maatschappelijke verplichting. Zo kan criminaliteit een logisch gevolg zijn van ouderlijk plichtverzuim, en is snobisme geen ziekte maar eerder een opvoedingsdeviatie. Een emigratiebeleid mag geen voordeelbeleid zijn, want ook positieve discriminatie is een onderscheid maken. Verder is bewezen dat armoede leidt tot ziekte en ziekte tot armoede, dus ten allen tijde dient vermeden te worden. Problemen los je op door met een luisterend oor samen naar oplossingen te zoeken, niet door repressie of ontkenning.

Politici moeten niet betuttelen, maar een beleid gericht op plichtsbesef en maatschappelijk welzijn voeren. Niet enkel met de woorden, ook met daden. _St@ Op_ steekt vandaag opnieuw de vinger op naar alle Belgische regeringen: wees niet blind en doof tegelijk. Het Vlaamse volk heeft jullie een duidelijk signaal gegeven op 13 juni 2004.

Bovendien zijn wij van mening dat de huidige tendens van enerzijds “geen werk hebben / vinden” – en anderzijds “langer moeten gaan werken” – een improvisatie is die door het kapitaal is ingegeven. Hierin gesteund door academici als professor arbeidsrecht Roger Blanpain, die midden de komkommertijd niet langer meer kon wachten om met groene tomaten 150 jaar sociale strijd aan diggelen te gooien.

Als men de lat wenst gelijk te leggen, waarom dan niet op het niveau van onze Belgische arbeidsvoorwaarden ? België is namelijk een toonbeeld voor de rest van de arbeidersklasse in de wereld. Doch ook bij onze buurlanden heeft men de mond vol over: loonmatiging, méér flexibiliteit, arbeidsduurvermeerdering, enz… Iedereen claimt de zwaarste lonen te hebben, de slechtste economische troeven. Er kan er nochtans maar één de slechtste zijn.

Deze handelswijze past beslist in een markant wereldhandelssysteem. Een systeem met duidelijke uitzaaiingen van corruptie. Geïndustrialiseerde landen koloniseerden regio’s in het zuiden omwille van de grondstoffen. Landen welke vandaag nog steeds worden gecatalogeerd onder de noemer “ontwikkelingslanden”, uitgebuit en uitgespuugd. Vandaag koloniseert men deze landen opnieuw, ditmaal door goedkope arbeidskrachten in te schakelen in een systeem dat feitelijk het onze is. Multinationals die zich neerplanten onder de vleugels van de “internationale handelssolidariteit van het kapitalistische systeem”. Stap je niet mee in dit Amerikaans - Europees systeem, dan wordt je gebrandmerkt of krijg je een pak slaag (Cuba, Irak, Libië, Vietnam). Ook landen zoals China bestelen hun arbeiders, tegelijk subsidiëren zij de bedrijven met leningen die niet worden terugbetaald. Bedrijfjes die op gammele bootjes buiten het territoriale gebied hun productie uitvoeren. Arbeiders in slavernijtoestanden.

Het is niet onze loonlast, maar dit soort praktijken die onze werkgelegenheid op de tocht zetten. _St@ Op_ gelooft niet in een exodus van bedrijven naar het buitenland. Onze sterkste troef is onze rentabiliteit en kwaliteitsgerichtheid. Volgens ons heeft het kapitaal gewoon een stok gezocht en gevonden om het Europese proletariaat terug naar de overlevingdrempel (lees: goot) te verwijzen. Draai nu nog de onderwijskraan dicht, en je bent terug bij “dom en arm”. In welke eeuw was dit nog aan de orde?

Wij zijn een echte volksbeweging, een beweging met een lotsverbondenheid. Een beweging met een duidelijke boodschap. Éérlijke werkgelegenheid = recht, sociale samenleving = noodzaak, witwaspraktijken = misdaad, migratiebeleid = integreren, enz... Wij zijn bovendien een beweging zonder “vooroordelen”. Bijna tweeduizend Limburgers maakten een bewuste keuze. Zij stemden _St@ Op_ uit overtuiging en niet omdat het hen goed uitkwam.
Ook in hun naam vragen wij aan de Europese Unie om een halt toe te roepen aan dergelijke onrechtvaardige toestanden. De Europese parlementariërs van Belgische afkomst krijgen een zware taak in de schoot geworpen. Zwaar, maar niet ondankbaar. Europa moet socialer en rechtvaardiger, Europa moet haar eigen werkgelegenheidspolitiek voeren. Een doorgedreven emigratiebeleid kan enkel slagen als de waarborg op werkgelegenheid is ingevuld. Vandaag vechten echter heel wat Belgen / Europeanen voor de eigen werkgelegenheid, voor een eigen sociale rechtvaardigheid. Zonder een eerlijke wereldhandel zullen we die strijd verliezen. Er studeren nu meer universitairen en hooggeschoolden (ook vaklieden) af in India, dan in heel Europa samen. Dit lijkt akelig op de toestand in Europa voor WO I. Toen was Engeland (de toenmalige wereldheerser) ver voorbij gestoken in aantallen hooggekwalificeerde inwoners. Duitsland stak Engeland (en dus ook de rest van de kapitalistische geallieerden) naar de kroon (meer productie, goedkope producten, evenwaardige techniek,…). Het resultaat vind je vandaag in de geschiedenisboeken… Wij moeten dus radicaal vechten voor gelijke beloning voor het zelfde werk, in heel de wereld.

Het _St@ Op_ bestuur

arch/ive/ief (2000 - 2005)