arch/ive/ief (2000 - 2005)

Wetenschap ten dienste van sociaal-democratisch racisme.

De wetenschap zoekt enkel naar datgene wat binnen haar bereik ligt. Ze zoekt het bewijs van datgene wat reeds is verwoord en dus bestaat. Dat maakt haar bevooroordeeld want ze kent de uitkomst, ze weet wat ze moet bewijzen. Haar doel is gelijk aan haar vertrekpunt. Die bevooroordeeldheid wordt nog eens extra bevestigd in de keuze van wat wel en wat niet wordt gezocht.

Een type-voorbeeld.
Marion Van San, integratieadviseur bij de Nederlandse Raad voor Maatschappelijke ontwikkeling en bekend van haar onderzoek naar criminaliteit bij de allochtone jeugd, mocht in het weekblad Humo (nr3334) het hoofdstuk Integratie van het jongste Vlaamse regeerakkoord goedkeuren. Ze deed dat, ik moet erkennen, wel onder voorwaarden dat het wel degelijk zou worden uitgevoerd.

Ze klaagde het schrijnend gebrek aan deskundigheid aan van de beleidsmakers hier ten lande; maar meer nog het ontbreken van eenvoudige informatie; zoals cijfers over criminaliteit bij allochtonen (haar onderzoek uit 2001 was het eerste in haar soort voor België), iets wat ze in Nederland twintig jaar geleden reeds hadden!
Verder zegt ze daarover nog: “...wat niet becijferd is, bestaat niet (..voor het beleid).” .
Een terechte kritiek. Maar beperkt.

Zo kan ik een reeks van mogelijke onderzoeken aangeven die nooit zullen worden uitgevoerd. In de criminele sfeer: profiel van een witteboordcrimineel; incest; belastingontduiking bij bedrijven, of belastingontduikers: wie zijn ze, waar leven ze?
En telkens zal men als argument daartegen inderdaad verwijzen naar het gebrek aan gegevens daarover -zoals Van San doet-, de mogelijkheid ze te vergaren, of -in bovenstaande gevallen- zeggen dat dit politiewerk is. Dat is een bewijs van bevooroordeeldheid, in twee richtingen welteverstaan. Maar Van San kijkt slechts in één richting.

Ten eerste. Zij becijferd het materiaal. Zij maakt dus (deels) uit wat bestaat, en wat niet.
Haar onderzoek was uitgevoerd in opdracht van toenmalig Justitieminister M. Verwilgen, en ìs dus al een erkenning op zich van het gegeven. Wat klaagt ze nu eigenlijk aan? Geen onderzoek geen oplossing? Dat er dingen bestaan waarover geen cijfers zijn? Volledig mee akkoord. En dat er nog méér cijferwerk nodig is? Kan best. Of is ze gewoon pissig omdat M. Verwilgen haar onderzoek achteraf zo goed als gekelderd heeft? Mogelijk.
Ten tweede. Waarover Van San het echter nìet heeft, en waarom ik zeg dat ze slechts in één richting kijkt? Dat er, logischer wijze ook cijfers moeten zijn van dingen die niet bestaan !!

Andere voorbeelden van mogelijke maar (nog) niet onderzochte onderzoeken (meer algemeen): het democratische gehalte van de Belgische staat; of beter nog: doel, efficiëntie en gebruik van wetenschappelijk onderzoek voor politieke doeleinden.

Want los van haar eigenlijke cijferwerk verzekert mevr. Van San (zichzelf?) in Humo verder nog dat haar huidig onderzoek, ‘de ruimtelijke spreiding van illegalen in Nederland’, integenstelling tot de inkaartbrenging van bijvoorbeeld de Nederlandse joden in de jaren 30 niet zal worden misbruikt voor een buiten het wetenschappelijk oogpunt liggende doel, zoals de nazi’s dat toentertijd deden door de inkaartgebrachte joden massaal te deporteren. (Houden we in het achterhoofd dat de nederlandse regering juist wél van plan is, of in elk geval het idee genegen is illegalen massaal uit te wijzen, een eufemisme voor deporteren !)
Trouwens is dìt wel wetenschappelijk bewezen? Kan deze zekerheid: mijn onderzoek zal niet worden misbruikt, ook wetenschappelijk worden bewezen? Ik denk niet.

Van San vindt nog dat onderzoeksresultaten openbaar moeten zijn, en dat men niet op de pianist/boodschapper moet schieten. Maar daar ging het niet om. Het ging om 1) wat je onderzoekt én wat niet en 2) wat bestaat én wat niet.
Ze gelooft verder dat via goede communicatie alles duidelijk en aanvaardbaar wordt. Zo ook racisme?

Of meer bepaald zoals selectieve immigratie. Waarbij ze blijkbaar met graagte verwijst naar Canada en de V.S., landen met een veel grotere immigratietraditie. Wil ze daarmee zeggen dat racisme in die landen zo goed als onbestaande is? Of dat bijvoorbeeld ghettovorming daar geen kans krijgt? Of dat deze immigratiepolitiek de verdere instroom van illegalen zal tegenhouden? (Iemand laatst nog de Mexicaans/noord-Amerikaanse grens bezocht?) Of dat dergelijke politiek wind uit de zeilen van het Vlaams Blok haalt?

Haar antwoord daarop lezen we aan het eind van het interview; waarbij niet duidelijk is of ze nu illegalen dan wel allochtonen bedoeld. Maar dat zal ook haar en hen niet duidelijk (of is het relevant?) geweest zijn. Voor de volledigheid, quote (uit Humo) : “Ik heb in Aalst gesproken met een paar Blok-stemmers die ik oppervlakkig ken. Ze klaagden dat er steeds meer illegalen kwamen die het werk van de gewone Aalstenaar zouden afpakken. Dat is dus volslagen nonsens, en dat heb ik hun ook beleefd gezegd. Illegalen zitten in sectoren waar je geen autochtonen meer vindt, omdat autochtonen dat werk simpelweg niet willen doen: asperges steken, fruit plukken, stellingen bouwen, enzovoort. Maar waarom trekken politici niet vaker de wijken in om de mensen in te lichten? Het zou een pak Blok-stemmen kunnen schelen.” , einde quote.
Ziehier een voorbeeld van goede communicatie !?

Illegalen (en/of allochtonen?) zijn dus goed om het werk te doen dat wij -autochtonen- niet willen doen, en, dat lezen we elders in het interview, om te vermijden dat wij, mensen met een vast inkomen ons niet meer thuis gaan voelen, ‘vervreemden’ in onze wijk door de grote instroom aan kansarme allochtonen en zouden gaan verhuizen, waardoor ghetto’s ontstaan, moeten zij -deze keer enkel allochtonen, illegalen gaan er onherroepelijk uit- zich aanpassen en op zijn minst verplicht worden onze taal te leren. “Want ghetto’s”, het staat er écht ! “ontstaan niet door armoede, maar juist door stijgende welvaart”.

Ik weet niet waar Van San woont: Nederland of België, of beiden; maar van stijgende welvaart zal vermoedelijk ook in Nederland niet veel sprake zijn. Zij het dan alleen voor de streng geselecteerde rijken onder ons, of, in termen van het ondertussen door de sociaal-democratie beoogde en heilig verklaarde economische doel: winst. En dat doel, is niet bestemd voor haar doelgroep.

Van San zal beweren dat ik geen wetenschap beoefen maar ideologie. Terecht. Maar dat doet zij in dit geval (onwetend?) ook via de politieke draagwijdte van haar onderzoeken. Trouwens, men beweerd wel eens dat de sociaal-democratie misschien niet dè ideale staatsvorm is, alleszins toch beter dan andere -de beste van alle slechte staatsvormen- maar is ook dat al wetenschappelijk bewezen? Spreken we niet best van een ideologische overtuiging?

Van San beaamde verder dat ‘strijd’ het bewijs was van multiculturalisme. Doch ze is voorstander om die strijd via wetgeving (selectieve wetgeving welteverstaan) te beslechten in het voordeel van één deelnemer??
Dit past allicht in het kader van de Voorwaardelijke Vrijheid, Gelijkheid en Solidariteit die we allen genieten in de sociaal-democratie. Dit alleen al is een contradictie. Ofwel is men vrij ofwel niet. Ze stelt die voorwaardelijkheid in omdat ze als ideologie geen gefundeerd antwoord kan formuleren ten opzichte van andere ideologiën.